Heden ten dage, in het tijdperk van de snelle niet-relaties en toevallige half-ontmoetingen, klagen meer en meer mensen over de stortvloed van non-starter potentiële partners die, misschien, in hun ogen, had kunnen zijn The One, maar dan peter out en niet om te evolueren.
En het hangt op mensen. Want, “het had iets kunnen zijn, maar ‘nu zul je het nooit weten’.” En soms kan dat web van “wat als’s?” je achtervolgen.
Je had het begin van iets in je handen, voelde de textuur ervan zo echt als het gewicht van hun gezicht in je handpalm, en voelde het toen door je vingertoppen glijden, een amorfe vorm die je niet kon vasthouden.
Ze stuurden je bijna genoeg sms’jes. Ze hadden bijna genoeg contact met je gezocht. Ze gaven bijna genoeg om je.
Ze vonden je bijna aardig genoeg.
Misschien had je hun vrienden ontmoet. Misschien zouden ze je aan hun ouders hebben voorgesteld. Of misschien deden ze dat wel, misschien vonden ze je zelfs aardig. Misschien was het niet genoeg. Misschien zouden ze je hun vriendin/vriendin hebben genoemd en met je zijn uitgegaan. Misschien hadden ze het echt gemaakt en zich aan iets gewijd dat meer op “voor altijd” leek.
Misschien.
Wat het meest pijn doet, is dat je maar de helft hebt
Het doet pijn te weten dat je niet op één lijn zat, of je af te vragen of je dat ooit wel was.
Wat pijn doet is investeren en liefhebben en dan zitten met de verlegenheid van het proberen; van het realiseren dat je elk ding dat ze zeiden en deden toen ze bij je in de buurt waren verkeerd hebt gelezen, en dan alles moeten accepteren wat ze niet deden terwijl je dat wel wilde.
Je wilde geloven dat ze je leuk vonden; dat ze je wilden; dat dit het zou kunnen zijn. Je dacht dat ze hetzelfde voelden tijdens die eerste lange afscheidsknuffel; die infrequente goedemorgen sms’jes. Je wilde dat het allemaal iets betekende – voor hen evenveel als voor jou.
Je dacht dat ze om je gaven. Tenminste evenveel als jij om hen gaf. Maar jouw helft van de werkelijkheid was niet de werkelijkheid. Hij zag jouw situatie anders dan jij die zag. Ze waren nooit van plan zich te binden.
Voor hen was jij een bijna. Degene die bijna goed genoeg was.
En nu heb je alleen een schaduw van bijna
En schaduwen zijn moeilijk omdat er niets is om vast te pakken.
Hier volgt hoe je verder kunt…
Ten eerste: je hebt recht op je gevoelens
Je hebt het recht om je hoopvol te voelen.
Je hebt het recht om te willen dat het iets wordt.
En je hebt het recht om te denken dat het zou kunnen.
Je hebt het recht om je zorg, je aandacht, je tijd te investeren in iets dat je wilt.
Je hebt het recht om voor ze te vallen, zelfs als ze niet voor jou vallen. Je hoeft je emoties niet op die van hen te baseren!
Je hebt zelfs het recht om de signalen verkeerd te lezen. (Je hebt het recht om fouten te maken.)
Je bent menselijk, op alle fronten.
Ook al is jullie bijna-relatie nooit uitgegroeid tot een officiële relatie, die momenten zijn geldig.
Je deelde nog steeds iets dat ertoe deed, hoe vluchtig ook.
Het was nog steeds echt. En je doet er nog steeds toe, ongeacht.
Tweede: heroriënteer je op zelfliefde
Refocus je op jezelf.
Als je op jezelf bent gericht en diep begrijpt wat je waard bent, zal de mening van iemand anders over jou (en of ze je wel of niet in je leven willen) je wereld niet doen schudden.
Daarbuiten zul je automatisch filteren op mensen die op één lijn zitten met jouw standpunten. U zult mensen aantrekken die uw waarde van u delen. En wanneer u uw gevoelens in hen dumpt, zullen zij hun gevoelens in ruil daarvoor op u dumpen.