Mijn micropenis is ongeveer 1 inch lang als hij slap is en 2,7 inch lang als hij volledig in erectie is. Hij is ook erg dun. In slappe toestand lijkt hij op twee rozijnen die plat op elkaar liggen. Als hij in erectie uitsteekt, zou ik denken dat zijn lengte en omtrek het equivalent zijn van het volume van twee cocktailworstjes. Verschillende studies wijzen uit dat de gemiddelde Amerikaanse penis 2,8-3,9 inch slap is en ongeveer 4,7-6,3 inch in erectie.
Dit alles om te zeggen: de gemiddelde slappe penis is langer dan de mijne als ik in erectie ben.
Ik schaam me diep voor mijn micropenis, en dat komt grotendeels door de dingen die ik vrouwen erover hoor zeggen. Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken, maar het aantal keren dat ik vrouwen de draak heb horen steken met mannen vanwege de grootte van hun mannelijkheid is duizelingwekkend. Op een gegeven moment hoorde ik drie of vier van mijn collega’s op het werk het erover eens zijn dat “mannen met kleine piemels een bordje zouden moeten dragen dat vrouwen waarschuwt.”
Mijn micropenis viel er steeds uit als ik haar probeerde te penetreren.
Talloze wetenschappelijke studies hebben keer op keer aangetoond dat voor een groot aantal vrouwen kleine penissen gewoon ongewenst zijn. Ik ben 35 en heb slechts één seksuele ervaring gehad (door eigen keuze), die op zijn zachtst gezegd vernederend was. Het was meer dan 12 jaar geleden met een zeer aantrekkelijke universiteitsstudente. Toen ik me uitkleedde, staarde ze naar mijn micropenis, giechelde, sloeg haar hand voor haar mond en mompelde eenvoudig “OK” op een toon die deed vermoeden dat ze verbaasd was. Toen het erop aankwam, bleek eerst dat het condoom niet bleef zitten, maar wat nog frustrerender was, mijn micropenis viel er telkens uit als ik haar probeerde te penetreren. Zelfs als ik in haar zat, bleef ze vragen, “Zit hij erin?” Elke keer als ze me dat vroeg, wilde ik sterven. Het was duidelijk dat ze niets van de ervaring meekreeg. Ik deed echt mijn best om haar gelukkig te maken via orale seks, maar ook daar kreeg ze geen orgasme en genoot ze niet van. Toen ik eindelijk dacht dat ik haar tevreden stelde, snoof ze plotseling geërgerd en stond op, zei dat ze een glas water nodig had. En daarmee was de kous af.
Ik kan me alleen maar voorstellen hoe teleurgesteld en gefrustreerd ze zich gevoeld moet hebben. Het moet een afschuwelijke ervaring voor haar zijn geweest. Bovendien deed ik een paar dagen later iets, waar ik nu spijt van heb. Ik ben twee kilometer naar haar appartement gelopen om een doos Nestle Mint After Eights voor haar achter te laten, die ik had gekocht als blijk van waardering voor haar intimiteit en ook als verontschuldiging. Wat voor een loser doet zoiets? Wat dacht ik wel niet? Dat ze seks had gehad met een zielig excuus voor een man, maar dat het het uiteindelijk allemaal waard was omdat ze er chocolade voor in de plaats had gekregen? Ik had het gevoel dat ze beter verdiende.
Naast persoonlijke ervaringen helpt de media mijn schaamte ook niet. In Groot-Brittannië heeft Channel Four net een tv-serie uitgezonden onder de titel Naked Attraction, met als uitgangspunt dat mensen uit zes potentiële dates kiezen op basis van alleen hun naakte lichaam. In de seizoensfinale stonden zes mannen in een rij voor een bloedmooie vrouw die een leuke persoonlijkheid leek te hebben. Voordat ze een date koos, vroeg de presentatrice of de grootte van de penis belangrijk was, waarop ze antwoordde: “Ja. Ik heb al eens meegemaakt dat een kerel me als een prinses behandelde en toen het erop aankwam, had hij de kleinste penis.” Als man met een micropenis, ging het door mijn ziel als ik zag hoe een geweldige vrouw dit zei. Ik voelde me er totaal waardeloos door, en ik kan me niet voorstellen hoe de man waar ze het over had zich gevoeld moet hebben. Ze was alleen maar eerlijk, maar de boodschap was duidelijk: Wij zijn niet goed genoeg voor jou.
De manier waarop de media body-shaming van mannen behandelt in vergelijking met body-shaming van vrouwen is zo enorm verschillend. Wanneer Donald Trump twijfelachtige opmerkingen maakt over het uiterlijk van vrouwen, veroorzaakt hij terecht verontwaardiging. Lijsten en video’s waarin zijn seksistische opmerkingen aan de kaak worden gesteld, gaan viral. Maar toen in New York een naakt model van hem met een micropenis in het openbaar werd getoond, was er wel enig bezwaar (de kunstenaar werd geblokkeerd van Facebook), maar naar mijn mening werd het eerder als een clou behandeld dan als een aanval. Sommige publicaties noemden het zelfs een prachtig kunstwerk. Honderden Amerikanen hebben nu selfies waarop ze lachen met Trump en een micropenis. We verdedigen Heidi Cruz en Megyn Kelly, maar waar zijn de mensen die kleine penissen verdedigen?
Guy’s met een micropenis weten dat ze niet goed bedeeld zijn, daar hoeven ze niet aan herinnerd te worden.
Op basis van mijn ervaring (ik heb honderden artikelen, forumberichten en video’s gelezen en met honderden vrouwen online gesproken) kan ik gerust stellen dat de overgrote meerderheid van de vrouwen niet blij is met het vooruitzicht van seks met een micropenis. En als we niet accepteren dat deze opvattingen waarschijnlijk de meerderheid vormen, dan zullen we deze flagrante discriminatie nooit aan de kaak kunnen stellen.
Ik zou mensen willen vragen hier eens over na te denken: Als je je tot iemand aangetrokken voelt om hem mee naar bed te vragen, en als de man aardig tegen je is, is het dan eerlijk om hem alleen op basis van zijn lengte af te schrijven?
Dus wat ben ik van plan te doen aan mijn liefdesleven? Het antwoord is niets. Ik probeer mijn leven te richten op mijn schrijven en andere onderwerpen die me interesseren. Als ik op zoek zou gaan naar liefde, zou ik me alleen maar down voelen, en ik worstel stiekem al met depressies en angsten. Ik heb geen behoefte aan de vernedering en de pijn die het zoeken naar liefde me zou brengen. Zeker, iedereen wordt afgewezen, maar meestal om minder kwetsende redenen.
Guy’s met micropenissen weten dat ze niet goed bedeeld zijn, ze hoeven daar niet aan herinnerd te worden. Als ik me aangetrokken voel tot een vrouw, dan maakt het me niet uit wat ze in haar broek heeft; ik geef meer om wat ze in haar hart heeft. Mijn diepe schaamte over mijn lichaam geeft me het gevoel dat de mening van iedereen juist moet zijn, dat er iets mis is met mijn maat. Ik wou dat mensen er overheen konden kijken, zodat ik dat ook kon.