Als je ergens geboren bent na 1990, is er een kans dat je bent opgegroeid als een Disney-kind. Nou, ik in ieder geval wel! Aan het begin van het decennium waren Assepoester, Sneeuwwitje en Doornroosje al uit, met Aladdin, De Kleine Zeemeermin, Beauty and the Beast, Pocahontas en Mulan na elkaar. Nu met de nieuwe Disney live action films, is de oorspronkelijke Disney Princess veranderd.
Disney was overal, en het bedrijf werd de referentie in kinderanimatie wereldwijd. Ik heb levendige herinneringen aan het opgroeien (ik ben geboren in 1995) met het kijken naar Sneeuwwitje, Assepoester, De Kleine Zeemeermin, enz. Ik keek naar alle Disney prinsessenfilms, steeds weer opnieuw. Mijn Disney VHS-banden werden zo vaak gebruikt, dat tegen de tijd dat er DVD’s kwamen, de videobanden uit elkaar vielen!
Even vandaag, hou ik van de klassieke Disney prinsessen animaties! Ja, ik ben me er zeer van bewust dat er verschillende aspecten zijn aan de klassieke Disney verhalen die vandaag niet zo aanvaard worden door de maatschappij, vergeleken met toen de films werden gemaakt. Sommige aspecten, zijn volledig verkeerd in de sociale normen van vandaag. Maar hoeveel tekortkomingen de originele animaties ook hebben, ze zullen altijd een deel van mij blijven.
Gerelateerd: Onderzoek toont aan dat Disney-prinsessen meisjes over de hele wereld beïnvloeden
Het valt echter niet te ontkennen dat sommige van de afgekeurde idealen die de klassieke animaties uitbeelden, mij hebben beïnvloed, en ik ben er vrij zeker van dat dit veel andere meisjes over de hele wereld heeft gedaan. Sommige van de idealen die ik bedoel zouden zijn; het afbeelden van meisjes als kwetsbaar en onbekwaam, laten zien dat ze een nodig hebben om hen te redden, ze moeten hun ontmoeten en met hen trouwen om lang en gelukkig te leven, ze moeten zich schikken naar hun maatschappelijke status, enz. En dan heb ik het nog niet eens over de verwrongen schoonheidsperspectieven die de klassieke prinsessen uitstralen: een blanke huid, een slank lichaam, steil lang haar, enz. Het gebrek aan diversiteit onder de prinsessen (die gemaakt zijn voor het jaar 2000), is ook zeer verontrustend.
Deze kenmerken en de overdreven hype macht van The Walt Disney Corporation onder de kinder entertainment industrie heeft een onbewuste druk in de hoofden van veel kinderen geplaatst. Speciaal, meisjes. Als je een Disney prinses wilde zijn, moest je er zo uitzien, en je zo gedragen. En naarmate de jonge Disneyprinsessenfans opgroeiden, ontwikkelden de ingebedde idealen over schoonheid en liefde zich met hen.
Ik herinner me dat ik 10 jaar oud was en jaloers was op mijn vriendinnen die lang steil haar hadden, terwijl het mijne kort en golvend was. Toen ik 14 was, herinner ik me dat ik langer en slanker wilde zijn. Ik dacht ook dat ik ooit mijn ‘Prince Charming’ zou ontmoeten (aka. een andere 14 jarige jongen), hevig verliefd zou worden en dan, alleen dan, zou ik gelukkig zijn! Stel je mijn teleurstelling voor toen mijn eerste verliefdheid uitliep op een enorme epische mislukking.
De nieuwe films zouden echter wel eens het begin van een verandering kunnen zijn. Ja, de verhalen zijn hetzelfde, maar er hangt een sprankje verandering in de lucht. Spoiler alert! Als je de prinsessen films nog niet gezien hebt, kunnen er vanaf hier wat spoilers zijn.
‘Assepoester’
De hoofdpersonages zijn sterkere, uitgesproken vrouwen die niet bang zijn om voor zichzelf op te komen. Neem bijvoorbeeld de live-action versie van Assepoester. Het verhaal van Assepoester is een van Disney’s meest iconische en onderdanige van alle Disney-prinsessen, die het belang van schoonheid en kwetsbaarheid uitbeeldt. De live action versie laat echter een andere kant hiervan zien. De film laat zien dat Ella, voordat haar moeder sterft, haar belooft aardig en goed te zijn, en later als haar vader overlijdt, vraagt hij haar aardig te zijn tegen haar stiefmoeder en zussen. Ella, een lief kind met een goed hart, houdt haar belofte aan haar ouders, zelfs wanneer ze vernederd wordt.
Gerelateerd: “Heb moed en wees aardig”: Lessen van Disney-prinsessen
De live-actionfilm legt de kijker uit dat Ella niet alleen onderdanig was omdat ze saai was of bang voor haar stiefmoeder en zussen, maar omdat ze haar belofte aan haar ouders nakwam. De live action versie van Assepoester laat zien dat integriteit, een goed hart en sterk zijn voor degenen van wie je houdt, de moeite waard is.
Er is ook die ene scène aan het eind van de film die mijn hoera-moment was. Het is het deel vlak voordat Assepoester vertrekt met de prins, ze draait zich om naar haar stiefmoeder, en met de meest delicate mic-drop die ik ooit heb gezien, zegt: “Ik vergeef je.”
‘Beauty and the Beast’
Beauty and the Beast had ook een aantal verbeteringen. Zelfs in de originele animatie was Belle’s karakter al koppig, uitgesproken, geletterd en intelligent, maar de live action brengt iets meer in haar karakter naar boven. Wanneer Belle het boek gaat teruggeven aan Père Robert, praten ze over Belle’s reizen naar Noord-Italië. Die kleine dialoog lijkt misschien onbelangrijk, maar het toont Belle’s onafhankelijkheid en nieuwsgierigheid naar de wereld. Dat soort onafhankelijkheid en vertrouwen om zelf de wereld rond te reizen is een eigenschap om te bewonderen in de live action Belle.
Père Robert’s karakter in de is er ook een om op te merken. In de originele animatie is Père Robert een oudere blanke man, superleuke oude man, maar een generiek personage. In de film is de acteur die Père Robert speelt, Ray Fearon, een jonge, slimme, ruimdenkende zwarte man die Belle aanmoedigt in haar reizen en lezen! In de film is Père een intellectueel meer ontwikkeld personage dan de rest van de stadsmensen. Fearon is een betere Père Robert dan de originele tekenfilmfiguur.
Water later wordt Belle uitgescholden omdat ze een jong meisje probeert te leren lezen. Natuurlijk is dit een kenmerk dat gebruikelijk was in de tijd waarin Belle en het Beest werden gemaakt, maar het is een scène die is gemaakt om het belang van literatuur, boeken en het leren lezen van jonge meisjes te benadrukken. Misschien was dit een hint van Emma Watson, aangezien zij een groot voorstander is van gelijkheid tussen mannen en vrouwen. De keuze van de acteur om Belle te spelen moet ook een zeer doordachte keuze zijn geweest. Emma Watson is een sterk rolmodel voor alle vrouwen ter wereld.
‘Aladdin’
Zoals Belle werd Jasmine in de meer uitgesproken en dat is heel duidelijk door het nieuwe liedje dat aan de . In de originele animatie uit 1992 zingt Jasmine alleen tijdens haar duet met , maar in de 2019 , vindt de haar eigen stem. Jasmine’s eigen solo “Speechless” maakte me sprakeloos.
Dat lied was een perfecte aanvulling op de nieuwe sterke wil, ambitieuze en zelfverzekerde Jasmine waar Disney mee kwam. In de live action film, is het duidelijk voor het publiek dat Jasmine de volgende Sultan van Agrabah wil worden. Ook al heeft ze zich er haar hele leven op voorbereid, volgens Jasmine zelf staan de tradities en wetten alleen toe dat een man sultan wordt.
Wanneer ze haar vader hiermee confronteert, gelooft zelfs haar liefhebbende vader niet dat ze sultan kan worden, ook al zou ze dat kunnen. Maar dat weerhoudt haar niet van het idee. Ze bewijst dat ze een eigen stem heeft en ambities koestert.
Gerelateerd: Meisje vraagt Disney prinses te maken die bril draagt
‘Mulan’
Mulan, de enige krijger onder de andere prinsessen. Het verhaal van Mulan is altijd al een krachtig verhaal geweest, en de live-action versie laat dat nog eens extra zien. Door het ontbreken van de muzikale elementen uit de klassieke Disneyfilm krijgt het verhaal een volwassener en serieuzer tintje. Dit is controversieel, omdat de liedjes uit de originele Mulan-film tot de beste Disney-liedjes behoren. Het was een belangrijke stap om van een Disney-prinsessenverhaal een serieuzer verhaal te maken in plaats van “het zoveelste Disney-prinsessenverhaal.”
De focus en de details van de gevechtsscènes helpen ook om de film af te laten wijken van het typische Disney-prinsessenverhaal. De ernst van de live actie helpt Mulan te benadrukken als wat ze werkelijk is, een krijger! Dit kan meisjes laten zien dat niet alleen mannen helden of strijders kunnen zijn, maar dat vrouwen ook de kracht hebben om te vechten en zichzelf te verdedigen. Maar Mulan is niet de enige die deze vrouwelijke kracht laat zien in de live action versie. Xian Lang is de nieuwe antagonist van Mulan, en de andere sterke vrouw in de film. Zij is ook een sterke krijger en een krachtige heks. Best cool, toch?
De casting van Mulan is ook een goede weergave van de toenemende diversiteit in Disney-films. De cast van Mulan bestaat uit Aziatische of van Azië afhankelijke acteurs en actrices, wat niet alleen de diversiteit in het Disney-universum helpt vergroten, maar ook acteurs uit minderheidsgroepen de kans geeft om te schitteren.
Sommigen zullen deze veranderingen en nieuwe toevoegingen aan de films misschien als onbelangrijk of gewoon niet belangrijk genoeg beschouwen. Maar hier is de deal, verandering is iets dat in de tijd gebeurt en zeer geleidelijk. Het is naïef om te verwachten dat elk ding dat als “verkeerd” wordt beschouwd in deze klassieke verhalen zal veranderen. Per slot van rekening zijn het klassiekers, en zijn ze een weergave van de tijd waarin ze werden gecreëerd.
Echter, er zijn dingen die kunnen worden gedaan om deze verhalen aan te passen aan de meer moderne maatschappelijke opvattingen zonder de zeer geliefde en beroemde staarten te vervormen. En ik geloof dat de live acties het topje van de ijsberg van deze verandering blijken te zijn, wat geweldig nieuws is!
De films waren een groot deel van mijn leven, en zijn dat nog steeds, maar met de leeftijd en volwassenheid leerde ik de gebreken in de verhaallijnen te herkennen. Ik leerde ook te begrijpen waar die gebreken vandaan kwamen; een tijd waarin die aspecten nog werden geaccepteerd door de maatschappij. Ik groeide en veranderde door naar films te kijken en van prinsessen te houden, en ik ben blij te zien dat dit ook met mij groeit en verandert.