Konijnen worden al sinds de Romeinse tijd gedomesticeerd, en mogelijk zelfs al van daarvoor.
Konijnen fokken echt als konijnen. Het vrouwtje is bijna elk moment klaar om te paren, en ze krijgt een nest baby’s ongeveer 30 dagen na het paren. Deze herbivoren eten voornamelijk groen voedsel, maar het zijn ook opportunistische eters die zaden, fruit en schors eten. Ze leven in grote groepen in ondergrondse tunnels, warrins genaamd, met enkele tot tientallen huisgenoten.
Ongelooflijke konijnenfeiten!
1. Een konijn kan niet braken.
2. Een konijn kan bijna 360 graden om zich heen zien.
3. Konijnen leven in ondergrondse tunnels die warrens worden genoemd.
4. Konijnen kunnen in een lange sprong bijna 10 meter ver springen.
5. De tanden van een konijn groeien gedurende zijn hele leven.
Wetenschappelijke naam konijn
De wetenschappelijke naam voor deze dieren hangt af van welk soort konijn wordt besproken. In het algemeen behoren ze tot de orde Lagomorpha en de familie Leporidae, terwijl de haas dat niet doet. Binnen dat geslacht zijn tientallen konijnennamen die de wetenschappelijke naam voor het konijn als onderdeel van de classificatie bevatten.
De lijst van de taxonomie omvat konijnen zoals Oryctolagus cuniculus, dat is de wetenschappelijke naam die alle huisdierkonijnen omvat. In deze naam staat het woord Oryctolagus voor de geslachtsnaam en cuniculus voor de soort. Enkele andere konijnen die hier in de taxonomie voorkomen zijn het geslacht Nesolagus, waaronder het Sumatraanse gestreepte konijn, Nesolagus netscheri, en het Annamitische gestreepte konijn, Nesolagus timminsi.
Het omvat ook het geslacht Pentalagus, waartoe het Amami-konijn, Pentalagus furnessi, behoort, plus het geslacht Poelagus, waartoe het Centraal Afrikaans konijn, de Poelagus marjorita, behoort. Er zijn er nog veel meer, aangezien we het over meer dan 300 rassen hebben, maar dit zijn enkele van de belangrijkste die door de verschillende classificaties worden gedekt.
Het uiterlijk van het konijn
Het uiterlijk van het konijn is een dier dat op zijn grote achterpoten zit en kortere voorpoten heeft. Het dier heeft ook grote oren die variëren in grootte afhankelijk van het type. De haas lijkt op het konijn, maar is niet hetzelfde. Deze oren worden gebruikt om warmte in de lucht uit te stralen wanneer het dier heeft gerend of anderszins opgewonden is of wanneer het in de wildernis leeft en zijn oren moet gebruiken om zich comfortabel te voelen. Zij kunnen ook worden gedraaid om naar geluiden te luisteren om te bepalen waar een roofdier vandaan zou kunnen komen of om er zeker van te zijn dat een gebied veilig is.
Deze dieren zijn er in verschillende maten. Dwergkonijnen worden slechts 15 cm lang en wegen minder dan een pond, zelfs als ze volgroeid zijn. Chinchilla’s zijn aan de andere kant van de schaal, met een gewicht van ongeveer 16 pond. De meeste Vlaamse reuzen stoppen bij ongeveer 22 pond, maar één konijn, ook een Vlaamse reus, versloeg de rest door 49 pond te wegen en 4 voet en 3 inches lang te zijn.
Gedrag van konijnen
Haasgedrag houdt in dat het zijn vorm gebruikt om aan gevaar te ontsnappen als dat nodig is. Dit betekent soms dat het dier stil moet zitten en soms dat het moet rennen. Wat ze ook kiezen zal waarschijnlijk veranderen als het konijn wordt opgejaagd, hoewel dit afhangt van wat het dier op dat moment nodig heeft.
Konijnen hinkelen met sprongen, waarbij ze zich snel over terrein verplaatsen als ze aan roofdieren moeten ontsnappen. Ze kunnen ook vastvriezen als dat nodig is. Dit resulteert soms in een mislukte achtervolging, waardoor het dier weer een dag vrijuit gaat. Het hangt allemaal af van de situatie op dat moment.
Als konijnen eten, zullen ze vaak het eerste half uur of zo zwaar grazen, en dan overschakelen op het eten van hun eigen poepkorrels als die worden uitgescheiden. Ze moeten dit doen om het voordeel van hun voedsel te krijgen terwijl ze eten. Het eten van gedeeltelijk verteerde poep is een belangrijke manier om dit te bereiken. Vaak halen zij het voedsel uit hun anus en kauwen er nog eens op om er de vruchten van te plukken. Deze dieren kunnen niet braken, dus als ze te veel van het verkeerde eten kunnen ze er uiteindelijk aan sterven.
Rabbit Habitat
Deze dieren leven in grote groepen, bekend als warrens, en leven onder de grond in ruimten die door hen zijn uitgehouwen als ze zich verplaatsen. Ze leven meestal met een groep andere konijnen in een weide, woestijn, bos, grasland, wetland, of bos. Niet alle konijnen leven in een konijnenhol. Sommige soorten leven in de open lucht.
Meer dan de helft van alle konijnen ter wereld leeft in Noord-Amerika, maar konijnen komen ook voor in Zuidwest Europa, Sumatra, Zuidoost Azië, sommige delen van Japan, en in delen van Afrika en Zuid-Amerika. Ze worden normaal niet gevonden in Eurazië of in het grootste deel van Zuid-Amerika, hoewel ze in sommige gevallen naar deze plaatsen kunnen worden gebracht en vrijgelaten.
Haasdieet
Een konijn eet alle soorten zacht, grasachtig voedsel, inclusief gras, bladrijk onkruid, en grassen. Ze eten ook fruit, schors, en vele andere soorten voedsel die groeien in de bossen en weiden waar ze leven. Ze verteren zoveel mogelijk van het voedsel en poepen de harde stukjes uit in de poep die niet wordt opgegeten. De zachte stukjes worden meestal uitgepoept en dan weer opgegeten voordat ze worden opgegeten.
Het konijn verteert veel van zijn voedsel in de blindedarm, die samen met de dikke darm ongeveer 40% van zijn spijsverteringskanaal in beslag neemt. De blindedarm is zelfs groter dan de maag. De blindedarm helpt om de “goede” poep van de “slechte” te scheiden. De slechte poep wordt uit het konijn gepoept en de goede poep – cecotrofen genoemd – wordt door het konijn opgegeten en gaat weer terug door het konijn voordat het wordt uitgepoept. Dit lijkt misschien wat vies, maar het is belangrijk voor het spijsverteringsstelsel van het konijn en is noodzakelijk voor het dier om te overleven.
Rabbit Predators and Threats
Alles wat vlees eet, eet een konijn als het groot genoeg is. Dit omvat dieren zoals vossen, wolven, bobcats, adelaars, uilen, en coyotes. Al deze dieren, en nog veel meer, zullen zeker een hapje konijn nemen als ze daartoe de kans krijgen.
Konijntjes zullen doen wat ze moeten doen om te overleven, inclusief op de grond bonzen als ze zich bedreigd voelen. Hun gezichtsvermogen is ook voor een groot deel gewijd aan het scannen boven hun hoofd, wat hen helpt vogels te ontwijken. Als ze op de grond worden geconfronteerd, springen ze indien nodig in een hol of springen ze weg in een zigzagpatroon. Hun grote tanden helpen hen ook om te bijten als ze daartoe in staat zijn. Als ze kunnen ontsnappen, leven ze om nog een dag te jagen.
Productie, baby’s en levensduur van konijnen
Productie vindt bijna altijd plaats wanneer twee volwassen dieren samenkomen, omdat vrouwtjes bijna altijd zwanger kunnen worden. Het mannetje klimt gewoon bovenop het vrouwtje en paart haar, zonder dat introductie nodig is. Hij zal zoveel vrouwtjes fokken als hij kan, maar het is het beste om hem een pauze te geven tussen het fokken door, zodat hij zichzelf niet vermoeit.
Als het mannetje, bekend als de bok, het vrouwtje, bekend als de hinde, insemineert, zal zij zwanger worden en een nest baby’s produceren, kittens of kits genoemd, ongeveer 30 dagen. De moeder baart meestal zes jongen. De baby’s worden naakt en blind geboren en zijn in het begin volledig afhankelijk van hun moeder, maar binnen een paar weken zijn ze sterk en klaar om zelfstandig rond te lopen. Ze leven ongeveer een maand bij hun moeder voor ze klaar zijn om verder te trekken. Tegen die tijd is ze vaak al weer zwanger. Tegen de tijd dat ze ongeveer drie maanden oud zijn, zijn ze klaar om zelf baby’s te krijgen.
De levensduur van een konijn als huisdier kan zeer lang zijn; het langstlevende konijn dat bekend is, stierf in Tasmanië toen het 18 jaar oud was. Wilde dieren, zoals een oostelijke katoenstaart, leven daarentegen minder dan een jaar. De meeste konijnen die in gevangenschap leven, leven gemiddeld 10 tot 12 jaar.
Konijnen kunnen onderweg problemen ontwikkelen, waarbij ziekten zoals de ziekteverwekkers Bordetella bronchiseptica en Escherichia coli veel voorkomen. Ze kunnen ook konijnenhemorragische ziekte (RHD) oplopen, ook bekend als myxomatose. Ze zijn ook kwetsbaar voor zaken als lintwormen en uitwendige parasieten zoals vlooien en teken.
Populatie konijnen
Het is niet duidelijk hoeveel van deze dieren er vandaag de dag op de wereld zijn, maar ze worden niet bedreigd. Ze staan op de A tot Z dieren website als minst bedreigd, omdat op de meeste plaatsen waar ze leven hun populatie stabiel is, en op veel plaatsen zelfs toeneemt. Ze zijn in staat om overal te leven waar mensen kunnen leven.
Haasjes in plaatsen als Oost-Australië blijven groeien, ondanks menselijke pogingen om ze te stoppen, en hoe meer babykonijntjes er worden losgelaten, hoe sneller de populatie zal groeien. Als ze eenmaal zijn begonnen is er niet veel aan te doen om ze te stoppen, dus het is belangrijk om na te denken voordat je een konijntje loslaat in het wild.
Bekijk alle 24 dieren die beginnen met R