Geschiedenis
De winning en het gebruik van kwik, ook wel kwikzilver genoemd, zijn al sinds de oudheid beschreven. Het gebruik ervan in het vroege 2e millennium v. Chr. in Egypte is verondersteld maar niet geverifieerd, aangezien het gebruik van synoniemen in oude geschriften de betekenis van sommige schrijvers vertroebelt, maar het delven en concentreren van cinnaber, het meest voorkomende erts van kwik, werd zeker beschreven in de 4e eeuw v. Chr. Alchemisten in China zouden al in de 2e eeuw v. Chr. kwik hebben gebruikt om onedele metalen in goud om te zetten, en de Romeinse schrijver Plinius de Oudere schreef in de 1e eeuw over het terugwinnen van kwikzilver door distillatie en condensatie, de voorloper van de moderne methoden van metallurgische behandeling. Plinius beschreef ook de handel in kwik en cinnaber tussen Spanje en Rome.
Omdat kwik in de folklore de kracht werd toegedicht om boze geesten af te weren en verschillende kwalen te genezen, kreeg het verschillende therapeutische en agrarische toepassingen. In de 16e eeuw voldeden ruwe ovens voor de behandeling van cinnaber door distillatie en condensatie aan de groeiende vraag naar kwikzilver in de geneeskunde en bij de amalgamatie van goud- en zilverertsen. Vanaf de 17e eeuw nam door de voortschrijdende wetenschap en technologie de vraag naar kwik voor gebruik in thermometers, barometers en elektrische en chemische toepassingen voortdurend toe.
In de vroege mijnbouw en ovenbouw van cinnaber en kwik vertoonden arbeiders de symptomen van kwikvergiftiging, maar er was weinig bekend over de oorzaak en behandeling. Naarmate de arbeiders leerden de ontsnapping van gassen te beperken door ovens en condensors te verbeteren en persoonlijke hygiëne te bevorderen, daalde het aantal gevallen van vergiftiging. In de loop van de geschiedenis is cinnaber gebruikt als pigment of kleurstof vanwege zijn aantrekkelijke rode kleur, en in de 19e eeuw klaagden enkele Amerikaanse Indianen in Californië over ziekte die werd gediagnosticeerd als kwikvergiftiging veroorzaakt door cinnaber in oorlogsverf. Er was weinig bekend over het vrijkomen van kwik in het milieu door de chemische, elektrische en batterij-industrie tot de 20e eeuw, toen de medische wereld en overheidsinstanties fabrieken en activiteiten begonnen te evalueren. Daarna verbeterden voorschriften ter beperking van de uitstoot van fabrieken het milieu in en rond deze fabrieken.