Het schrijven van een scherpe-majeur-sleutelhandtekening
Symboolvolgorde van de scherpe ondertekening
De ondertekening is een verzameling van kruizen of mollen (nooit gemengd) die na de hoge of lage sleutel op de notenbalk worden getoond.
De symbolen van de ondertekening worden altijd in dezelfde volgorde getoond, ongeacht de volgorde van de werkelijke noten op de notenbalk.
Voor een scherpe ondertekening (zoals deze toonladder), is de volgorde gemakkelijk te onthouden met behulp van de volgende zin, waarvan de eerste letters de nootnamen aangeven die moeten worden aangescherpt:
Father Charles Goes Down And Ends Battle
Dus als de toonladder de noot F# bevat, is dit altijd het eerste scherpe ondertekeningssymbool naast de diskant of baskant in de notenbalkpositie F (bovenste regel).
Dan hetzelfde voor C# op de tweede positie, en zo verder voor alle woorden in de frase.
Uitleg over de volgorde van de scherpe handtekening
De Vader Charles… volgorde voor key signature symbool plaatsing is niet toevallig, en volgt het muziektheoretische patroon genaamd de Cirkel van de kwinten.
Nemen we de 1e letter van het 1e woord in de frase – F, dan is de 5e noot van de majeur toonladder met zijn naam als de tonica – F majeur toonladder is noot C (het 2e woord van de frase).
Neem nu de 5e noot van de majeur toonladder waarvan de tonica C is – de C majeur toonladder – dit is noot G (het 3e woord van de zin).
Neem nu de 5e noot van de majeur toonladder waarvan de tonica G is – de G majeur toonladder – dit is noot D (het 4e woord van de zin), enzovoort.
Relaties in de scherpe toetstekening
Het andere interessante aan deze frase / dit patroon is dat gegeven elk scherp symbool in de toetstekening, de symbolen vóór dat symbool altijd zullen bestaan.
Bijvoorbeeld, als een toetstekening noot B# heeft (laatste frase woord / symbool), dan zal het altijd de andere 6 symbolen vóór het hebben.
Een ander voorbeeld – als een toets signatuur noot D# (4e woord / symbool) heeft, dan zal het altijd de eerste 3 symbolen ervoor hebben.
Anders gezegd, als je een toets signatuur ziet met 1 scherpe, dan zal die scherpe altijd F# zijn (het eerste frase woord).
Of als een sleutelteken 2 kruizen heeft, zullen die kruizen altijd F# en C# zijn.
Om meer over deze patronen te leren, kijk eens naar Leer de kwintencirkel.
De bovenstaande regels gelden voor op scherpe gebaseerde sleuteltekens – op vlakke gebaseerde sleuteltekens hebben een soortgelijke set regels, met de bovenstaande zin omgekeerd. Kijk maar eens naar de Cb majeur-ondertekening.
De bovenstaande notenbalk is bedoeld om alle mogelijke posities van scherpe symbolen in een onderverdeling aan te tonen. In de volgende stap zullen alleen die scherpe posities in deze specifieke toonladder worden gebruikt.
Verschil tussen treble en bass clef key signature
Voor zowel de treble als de bass clef zijn alle key signature regels op deze pagina identiek.
Het enige verschil is dat de basklanksymbolen naar beneden worden verschoven naar de volgende regel of spatie (en natuurlijk zijn de toonhoogten lager op de basklank).
Dit is om het feit weer te geven dat alle nootposities op de basklank één regel of spatie lager zijn dan op de diskantklank.
Bij voorbeeld, op de diskant staat noot C (de 2e noot op de afbeelding) op de 2e plaats van boven, terwijl dezelfde noot op de basklank op de 3e plaats van boven staat.
Op dezelfde manier staat op de diskant de noot D (4e noot) op de 2e regel van boven, terwijl dezelfde noot op de bas de 3e regel van boven staat.
De bas-sleutel-symbolen worden op precies dezelfde manier naar de volgende positie verplaatst voor de vlakke sleutel handtekeningen. Kijk eens naar de Cb majeur toets voor details.
Een toetssymbool dekt de noot op vele octaven
De bovenstaande notenbalkdiagrammen tonen slechts één mogelijke notenbalkpositie voor elke noot letter A tot G, op elke clef.
De specifieke notenposities die hierboven zijn gebruikt om elke noot A..G aan te duiden, zijn slechts een conventie die wordt gebruikt om de symbolen van de handtekening netjes rond het midden van de notenbalk te groeperen, maar elk symbool is in feite van toepassing op die noot in alle octaven op een gegeven clef.
Dit betekent dat voor het eerste symbool, F#, hoewel de noot en het symbool op de bovenste regel van de g-sleutel staan, het symbool in werkelijkheid betekent: “Verscherp elke Fis noot in elke octaaf in deze sleutel, niet alleen de Fis toonhoogte op deze regel”.
In werkelijkheid kan elke noot in meerdere octaven voorkomen, d.w.z. meer dan eens op de diskant of de baskant voorkomen, met een hogere of lagere toonhoogte.
Bij voorbeeld, in de laatste stap hieronder, ziet u dat de grondtoon van de toonladder twee keer voorkomt op zowel de diskant als de baskant.