Free Press

Typisch wordt de classificatie gedaan door het skioord, en de classificatie is relatief ten opzichte van andere pistes binnen dat skioord. Hoewel ze waarschijnlijk ongeveer gelijk zullen zijn, moeten skiërs voorzichtig zijn met het aannemen van absoluut gelijkwaardige klasseringen in twee verschillende skigebieden.

Noord-Amerika, Australië en Nieuw-ZeelandEdit

In Noord-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland wordt een kleur-vorm classificatiesysteem gebruikt om de relatieve moeilijkheidsgraad van paden (ook wel bekend als hellingen of pistes) aan te geven.

De steilheid van skipistes wordt meestal gemeten aan de hand van de hellingsgraad (in procenten) in plaats van de gradenhoek. In het algemeen liggen beginnershellingen (groene cirkel) tussen 6% en 25%. Tussenliggende hellingen (blauw vierkant) zijn tussen 25% en 40%. Moeilijke hellingen (zwarte ruit) zijn 40% en hoger. Dit is echter slechts een algemene “vuistregel”. Hoewel de hellingsgraad de belangrijkste overweging is bij het toekennen van een moeilijkheidsgraad, spelen ook andere factoren een rol. Een route wordt beoordeeld op het moeilijkste deel, zelfs als de rest van de route gemakkelijk is. Skigebieden kennen hun eigen moeilijkheidsgraad toe aan hun eigen routes, waarbij een route alleen wordt beoordeeld in vergelijking met andere routes in dat skigebied. Het skioord kan rekening houden met de breedte van de loipe, de scherpste bochten, de ruwheid van het terrein en of de loipe regelmatig wordt geprepareerd.

Ski trail moeilijkheidsgraden in Noord-Amerika, Australië, en Nieuw-Zeeland

Pistecijfer		Moeilijkheidsgraad	Beschrijving
Groene cirkel		Gemakkelijkste	De gemakkelijkste pistes op een berg. Over het algemeen zijn Groene Cirkel-routes breed en geprepareerd, met hellingsgraden variërend van 6% tot 25%
Blauw vierkant		Intermediate Moeilijker	Pistes met een gemiddelde moeilijkheidsgraad. Over het algemeen zijn de Intermediate routes geprepareerd, met stijgingspercentages van 25% tot 40%. Blue Square pistes vormen het leeuwendeel van de pistes in de meeste skigebieden.
Zwarte diamant		Gevorderd Hoogst moeilijk	Tot de moeilijkste pistes op een berg behoren. Over het algemeen zijn Black Diamond-pistes steil (40% en hoger) en kunnen ze al dan niet geprepareerd zijn.
Double black diamond		Expert Only Extremely Difficult	Deze paden zijn nog moeilijker dan Black Diamond, vanwege de uitzonderlijk steile hellingen en andere gevaren, zoals smalle paden, blootstelling aan wind, en de aanwezigheid van obstakels zoals steile drop-offs of bomen. Ze zijn alleen bedoeld voor de meest ervaren skiërs. Deze trail rating is vrij nieuw; tegen de jaren 1980, technologische verbeteringen in trail bouw en onderhoud, in combinatie met intense marketing concurrentie, leidde tot de oprichting van een Double Black Diamond rating.
Variaties		Variaties	Variaties zoals het verdubbelen van een symbool om een hogere moeilijkheidsgraad aan te geven, of het combineren van twee verschillende symbolen om een gemiddelde moeilijkheidsgraad aan te geven, worden af en toe gebruikt, zoals vaak in Colorado in Winter Park resort en andere Colorado skigebieden. Een voorbeeld hiervan is een ruit die een vierkant overlapt om aan te geven dat de route tussen een blauw vierkant en een zwarte ruit ligt, in de volksmond een “blauw-zwarte”. Dit wordt gebruikt door verschillende oostelijke skioorden, vooral in New York met opmerkelijke voorbeelden in Windham en Hunter Mountain Ski Resort. Veel skioorden in Colorado gebruiken een dubbele diamant met een “EX” in het midden om een afdaling met extreem terrein aan te geven, nog moeilijker dan een dubbele diamant. Andere skioorden, zoals Smugglers’ Notch, Vermont, Le Massif, Quebec, en Mt. Bohemia, Michigan, gebruiken driedubbele zwarte diamanten. De combinatie van symbolen is relatief zeldzaam in de Amerikaanse skigebieden; de meeste skigebieden houden vast aan de standaard 4-symbool progressie (met uitzondering van de gemeenschappelijke EX-pistes in Colorado). Niet-standaard symbolen voor standaard ratings kan worden aangetroffen op sommige skigebieden. Bogus Basin, een resort in de buurt van Boise, Idaho, gebruikt oranje diamanten op trailhead borden beschouwd als moeilijker dan dubbele zwarte diamanten; echter, die routes worden aangegeven op de trail kaart als dubbele zwarte diamanten.Jiminy Peak, MA maakt gebruik van twee variaties van de normale trail ratings, een is een blauw vierkant met een groene cirkel binnen het gebruikt om een easy-intermediate trail vertegenwoordigen. De andere is een blauw vierkant met een enkele zwarte diamant erin, gebruikt om een middelzware trail weer te geven.
Terrain parks		Various	Terrain parks zijn hele of gedeelten van trails die een verscheidenheid aan sprongen, half-pipes, en andere speciale “extreme” sportieve obstakels voorbij de traditionele moguls kunnen bieden. De paden worden meestal weergegeven door een oranje rechthoek met afgeronde hoeken. Usually, zal het terrein park zijn eigen trail rating dragen, die het niveau van uitdaging aangeeft. Een terrein park met een Black Diamond of Double Black Diamond rating zou bevatten grotere en meer uitdagende obstakels dan een park met een Blue Square rating. Typisch, zou een skiër in staat zijn om af te dalen door een terrein park zonder noodzakelijkerwijs te onderhandelen over een van de functies, waardoor dit een mogelijk gemakkelijker weg naar beneden dan andere opties.

EuropeEdit

In Europa worden pistes geclassificeerd door middel van een kleurcodesysteem. Het eigenlijke kleurensysteem verschilt gedeeltelijk per land, hoewel in alle landen blauw (gemakkelijk), rood (gemiddeld) en zwart (gevorderd) worden gebruikt. Vormen worden vaak niet gebruikt, soms zijn alle classificaties cirkels zoals bepaald in de basisregels van de Duitse Ski Vereniging DSV. De drie basiskleurencodes van de DSV zijn opgenomen in de nationale normen DIN 32912 in Duitsland en ÖNORM S 4610 f in Oostenrijk.

In Scandinavië wordt een soortgelijk systeem gebruikt met toevoeging van vormen, wat de identificatie van besneeuwde borden vereenvoudigt (zie tabel hieronder).

Pistes die groen, blauw of rood gemarkeerd zijn, zijn in alle landen geprepareerd; zwarte pistes zijn geprepareerd in Italië, Oostenrijk, Zwitserland en de Scandinavische skigebieden, terwijl in Frankrijk de meeste zwarte pistes niet geprepareerd zijn, maar sommige wel. Alle andere classificaties zijn over het algemeen niet geprepareerd. Soms zijn pistes op pistekaarten gemarkeerd als gestippelde of als gestreepte lijnen, ook dit betekent dat de piste niet geprepareerd is.

Ski piste moeilijkheidsgraden in Europa, exclusief Scandinavië

Pisteklasse		Moeilijkheidsgraad	Beschrijving
Groen		Leren/beginnen	Alleen Frankrijk, Polen, Spanje, en het VK. Dit zijn meestal geen gemarkeerde paden, maar meestal grote, open, zacht glooiende gebieden aan de voet van het skigebied of traversepaden tussen de hoofdpaden.
Blauw		Makkelijk	Dit zijn bijna altijd geprepareerde paden. De helling is normaal gesproken niet meer dan 25%, met uitzondering van korte brede stukken met een hogere helling.
Rood		Intermediate	Steiler of smaller dan een blauwe helling, deze zijn meestal geprepareerd, tenzij de smalheid van het pad dit verbiedt. De helling is normaal gesproken niet hoger dan 40%, met uitzondering van korte brede stukken met een hogere helling.
Zwarte		Gevorderd of expert	Steil, al dan niet geprepareerd, of geprepareerd voor buckelskiën. In Oostenrijk, Italië en Zwitserland zijn zwarte pistes bijna altijd geprepareerd, omdat niet-geprepareerde pistes worden aangeduid als skiroutes of itineraires (zie hieronder); in Frankrijk zijn sommige zwarte pistes geprepareerd, maar de meeste niet. Zwart kan een zeer brede classificatie zijn, variërend van een helling die marginaal moeilijker is dan rood, tot zeer steile lawine chutes zoals de beruchte Couloirs van Courchevel. Frankrijk heeft de neiging om een hogere grens tussen rood en zwart te hebben.
Oranje		Extreem moeilijk	Oostenrijk, Zwitserland, en bepaalde andere gebieden alleen. In een klein aantal gebieden, wordt oranje gebruikt om pistes aan te geven die moeilijker zijn dan zwart.
Geel		Skiroute, itinéraire, of freerideroute	In de afgelopen jaren hebben veel gebieden een aantal zwarte pistes geherclassificeerd als gele pistes. Dit zijn ongeprepareerde en ongepatrouilleerde routes die eigenlijk off-piste skiën zijn, maar wel gemarkeerd en beveiligd tegen lawines. Bekende voorbeelden zijn het Stockhorn-gebied in Zermatt en de Tortin-pistes in Verbier. In Oostenrijk worden skiroutes meestal gemarkeerd met oranje vierkanten. Het is ook gebruikelijk om deze routes te markeren met een rode ruit of een rode ruit met zwarte randen, waarbij de laatste moeilijker is.
Oranje vierkant
Rode ruit
Rode ruit met zwarte randen

Alpiene hellingclassificatie in Europa is minder rigide gebonden aan hellingshoek dan in Noord-Amerika. Een helling met een geringere hellingshoek kan als moeilijker worden geclassificeerd dan een steilere helling indien deze een betere skivaardigheid vereist, bijvoorbeeld omdat deze smaller is, snelheid vergt op vlakkere gedeelten of controle over de snelheid in scherpe haarspeldbochten, of gekenmerkt wordt door een off-camber hellingshoek of onbeschutte rotsen.

ScandinaviëEdit

In Noorwegen, Zweden en Finland wordt een systeem gebruikt met soortgelijke kleuren als elders in Europa, maar ook met vormen.

Ski piste moeilijkheidsgraad in Scandinavie

Piste rating		Gemakelijkheidsgraad	Beschrijving
Groene cirkel		Zeer gemakkelijk	Tot 9° (16%) helling.
Blauw vierkant		Gemakkelijk	Tot 15° (27%) helling.
Rode rechthoek		Matig moeilijk	Tot 25° (47%) helling.
Zwarte diamant		Moeilijk	Meer dan 25° (47%) helling. Triple black diamond kan ook worden gebruikt in sommige gebieden.
Double black diamond		Zeer moeilijk

JapanEdit

Japan gebruikt een kleurgecodeerd systeem, maar vormen gaan meestal niet mee. Sommige resorts, vooral die catering aan buitenlanders, gebruiken de Noord-Amerikaanse of Europese kleurcodering systeem, toe te voegen aan de verwarring. De gebruikelijke classificaties zijn:

Ski piste moeilijkheidsgraad in Japan

Piste rating		Gemakelijkheidsgraad	Beschrijving
Green		Beginner	Deze zijn meestal in de buurt van de basis van de berg, hoewel sommige vanaf de top met een switchback naar beneden gaan.
Rood		Intermediate	In de meeste skigebieden in Japan vormen deze de meerderheid van de pistes.
Zwarte		Expert	Expert-hellingen. Dit zijn de steilste en moeilijkste pistes van het skigebied. De moeilijkheidsgraad van deze hellingen in vergelijking met soortgelijke hellingen in andere skigebieden is sterk afhankelijk van de doelgroep.

Japan telt meer dan 1000 skigebieden (115 alleen al in de prefectuur Nagano), waarvan vele kleinschalig en familiegericht zijn, zodat vergelijkingen tussen de hellingclassificaties in Japan en “gelijkwaardige” hellingen in Europa of Noord-Amerika minimaal zijn.