Als je te aardig bent, identificeer je je misschien niet met alle onderstaande items, maar ten minste drie van deze uitspraken zullen waar klinken:
- Je eindigt met dingen te doen die je niet wilt doen.
- Wanneer mensen iets willen, komen ze naar jou.
- Je stelt anderen altijd boven jezelf.
- Je hebt de neiging om het met mensen eens te zijn; je bent inschikkelijk.
- Je neemt andermans stijl, kleding, taalgebruik over.
- Je wilt er echt bijhoren en dat mensen je aardig vinden.
- Mensen zijn niet zo geïnteresseerd in wat jij wilt.
- Je hebt er een hekel aan mensen teleur te stellen.
- Je spreekt zelden je eigen ideeën of meningen uit.
- Je voelt je vaak richtingloos, teleurgesteld of haatdragend.
Hoe heeft dit kunnen gebeuren en wat kun je er aan doen?
Het meest waarschijnlijke antwoord is dat je je ergens in de loop der tijd hebt moeten aanpassen voor je eigen zelfbehoud. Dit deel van onszelf wordt het Aangepaste Kind genoemd – we passen ons aan om aan onze behoeften te voldoen. Helaas, als dit een familiedynamiek is, dan wordt het een gewoonte en onze manier van omgaan met de wereld. Dit is niet erg lonend voor ons en betekent vaak dat we ons authentieke zelf niet laten zien uit angst voor afwijzing.
Er is niets mis met aardig zijn, maar het moet wel op je eigen voorwaarden zijn. Soms doen we aan zelfopoffering voor onze familie of kinderen of omdat we een gunst willen terugbetalen. Dit is prima. Maar wanneer dit een gewoonte wordt en we onze eigen behoeften ondergeschikt maken, wordt dit ongezond en kan dit ongelukkigheid, angst, depressie en/of wrok veroorzaken.
Een deel van het probleem kan zijn dat je nooit echt hebt uitgesproken wat het is dat je wilt. Je hebt misschien de gewoonte om met andere mensen mee te gaan of “aangenaam” te zijn tot het punt waarop mensen niet echt weten wat je denkt of wat je wilt.
Je moet beginnen met situaties te vragen: “Hoe werkt dit voor mij?” Als je merkt dat het niet werkt voor jou, dan moet je voor jezelf opkomen en uitleggen waarom. Dit kan moeilijk zijn als je dit nog niet eerder hebt gedaan. Als u een “anderen behagen”-drijfveer hebt ontwikkeld, dan zult u zich erg ongemakkelijk voelen om uw mening en behoeften te uiten. Het “anderen behagen” is ontwikkeld in de loop van een leven van aanpassing, dus wees voorzichtig bij het losmaken van dit niet-helpende gedrag.
Praktijk is de sleutel. Begin klein met familie of vrienden, waar de kans op afwijzing klein is en het risico gering. Vraag om iets wat je wilt en verwacht het te krijgen; onze verwachtingen dicteren vaak hoe we worden behandeld. Je moet denken: als de ander geen rekening houdt met mijn behoeften en wensen, wil ik dan echt een relatie met hem of haar?
Je moet beginnen na te denken over wat jou behaagt en ook de mensen om je heen. Wanneer je je moediger voelt, moet je soms anderen vragen om zich aan jou aan te passen of om tegemoet te komen aan wat jij wilt. Dit is geen gemakkelijke taak, maar het is belangrijk voor uw gezondheid en welzijn.
We weten uit oude studies dat hoewel de baas zijn stressvol kan zijn, het de mensen in meer ondergeschikte posities zijn die eronder lijden. Een zekere mate van controle en zelfsturing is belangrijk voor ons allemaal. Het is een deel van ons gevoel van eigenwaarde en onze identiteit om dingen te hebben die we graag willen en niet graag hebben, en om wensen en behoeften te hebben. Als je echt niet weet wat je wilt – zoals de bruid in Runaway Bride die haar eieren altijd op dezelfde manier eet als de persoon met wie ze op dat moment verloofd is of, inderdaad, de persoon die zegt dat ze “het niet erg vindt” als je “thee of koffie?” aanbiedt, dan moet je dingen uitproberen en voor jezelf beslissen. Als je eenmaal weet wat je lekker vindt en wilt, wordt het gemakkelijker om erom te vragen.
Dus, met alle middelen, wees aardig, maar als het u uitkomt. Het is niet goed voor ons wanneer we onze eigen verlangens en behoeften onbevredigd laten. Het zou niet nodig moeten zijn om te verdraaien wie we zijn en wat we willen als volwassenen. De wereld vraagt van ons allemaal wat geven en nemen, maar om te kunnen gedijen, moeten we ontdekken wie we zijn en onszelf dan als die persoon vervullen. Dit vergt tijd en zorg, maar het kan plezierig zijn nieuwe dingen en situaties uit te proberen en uit te zoeken waarin je gelooft en waarin niet. Als je als kind deze kans niet hebt gekregen, grijp dan nu de kans en begin jezelf te ontwikkelen tot je kunt opbloeien als een onafhankelijke volwassene die weet wat hij wil en het gevoel heeft dat hij er, althans een deel van de tijd, om kan vragen.