Free Press

In een wereld met verschillende huidskleuren, haren, neuzen, en gewoon uiterlijk in het algemeen, is racisme een groot deel ervan. Mensen van elke etnische achtergrond doen racistische uitspraken over elkaar, zoals zwarten over blanken en Hispanics over zwarten, enzovoort. Racisme is niet eens een woord; de mensheid heeft dit uitgevonden, hoewel al deze etnische groepen tot dezelfde soort behoren – Homo sapiens. Dit is een redelijke verklaring waar de meerderheid van de wereld niet eens bij stilstaat.

Het woord racisme kwam voor het eerst voor in het begin van de twintigste eeuw, maar het idee dat een bepaalde groep mensen superieur is aan andere, bestaat al heel lang in het woord. In de 15e en 16e eeuw bijvoorbeeld werden de Afrikaanse volkeren als minderwaardig beschouwd en de Europeanen gebruikten hen als slaven. Zelfs daarvoor al gebruikten de Egyptenaren de Joodse bevolking als slaven om hen te helpen hun beroemde piramiden te bouwen met hun harde onbetaalde handenarbeid. Aan het eind van de twintigste eeuw, toen de Verenigde Staten begonnen te segregeren, hadden andere naties over de hele wereld nog steeds dezelfde crisis. Een van de ergste racistische gebeurtenissen tegen welke etnische groep dan ook vond plaats in Europa, om precies te zijn in Duitsland onder leiding van Hitler, waar miljoenen Joden, zigeuners en katholieken werden afgeslacht.

De gevolgen van racisme tegen etnische groepen kunnen veel sociale en politieke conflicten veroorzaken. In sommige gevallen heeft dit optreden er zelfs toe geleid dat etnische groepen vanwege hun godsdienst, uiterlijk of nationaliteit lager worden betaald dan anderen in andere samenlevingen. Ze worden zelfs gedwongen om risicovoller werk te doen omdat niemand anders dat wil. Een voorbeeld hiervan zijn de immigranten die een reis maken om in de Verenigde Staten een gezonder leven te krijgen. Zij moeten werken met een kleine hoeveelheid geld voor een risicovolle of onaangename baan die de burgers van het land niet willen doen. Racisme brengt op vele manieren schade toe aan anderen, lichamelijk of emotioneel: Zelfhaat kan de oorzaak zijn van racisme, waarbij de persoon een hekel kan hebben aan zijn/haar kwaliteiten. Zelfmoordenaars worden ook beïnvloed door racisme, als ze voortdurend bespot worden kan dit leiden tot depressies, zelfmoordgedachten en vervolgens de dood. Racistische problemen kunnen er ook toe leiden dat etnische groepen iemand of een andere bepaalde etnische groep aanvallen die zij als waardeloos beschouwen of die zij zelf uitschelden. Sommigen ontwikkelen zelfs een eetstoornis als gevolg van verbaal misbruik dat hem/haar heeft getroffen. Anderen nemen de woede en frustratie over en worden zelf pestkoppen en racisten. Dit alles draagt bij tot de ontwikkeling van etnische haat tussen elkaar en discriminatie ontstaat uit deze gebeurtenissen.

Racisme kent meerdere begrippen; Vele soorten racisme. Racisme heeft een oorzaak en gevolg. Discriminatie, onderdrukking, geweld, intimidatie zijn er enkele van. Terwijl racisme tussen rassen kan gebeuren vanwege hun verschil in cultuur, erfgoed, taal, ideeën en historische factoren. Individueel racisme is een opzettelijke poging van de dader om een ander te kwetsen of schade te berokkenen vanwege een waargenomen raciaal verschil. Het lynchen van zwarten door de KKK is een voorbeeld van individueel racisme. Institutioneel racisme ontstaat wanneer rassendiscriminatie en -onderdrukking de norm zijn in een samenleving en deze attitudes vervolgens doordringen tot de verschillende juridische, educatieve en economische instellingen, waardoor een systeem ontstaat dat leden van een of andere raciale of etnische gemeenschap direct of indirect uitsluit of discrimineert.

Nativisme komt vrij veel voor in de Verenigde Staten, waar elk jaar duizenden mensen migreren in de hoop op een betere levensstandaard voor hen en hun gezinnen. Naarmate er meer en meer mensen komen en de Amerikaanse steden vullen met hun godsdienst, taal en ideeën, en burgers klagen over hoe hun aanwezigheid banen wegneemt die hun toebehoren, beginnen ze xenofobisch te worden en beginnen ze de immigranten te haten. Dit begint etnische spanningen te veroorzaken en er ontstaan haatgroepen tegen deze buitenlanders.

Om over te gaan tot een specifieke gebeurtenis in de geschiedenis, de meest vreselijke voor de Verenigde Staten is de oprichting van de organisatie Ku Klux Klan (KKK). De KKK is een blanke etnische groep tegen de immigrantenbevolking in de Verenigde Staten. Zwarte Afro-Amerikanen zijn niet de enigen die getroffen worden door de KKK zoals sommigen misschien denken, maar ook katholieken, joden en andere religies die niet protestants zijn. De clan bestaat uit blanke supremacisten. In de jaren 1890 werden Afro-Amerikanen beschreven als behorend tot een ziek, gedegenereerd ras dat waarschijnlijk niet meer dan een generatie zou overleven. Deze zogenaamde ziekte staat bekend als “Nigra” . De senator van Mississippi, James K. Vardaman, voorspelde dat Nigra voorbij zou zijn tegen de jaren 1920. De Afro-Amerikaanse bevolking nam langzaam toe naarmate de mishandelingen en moorden langzaam afnamen. Toen ze zich realiseerden dat de senator van Mississippi een onjuiste hypothese had, besloot de Ku Klux Klan actie te ondernemen. Ze begonnen gruwelijke daden te stellen, zoals moorden op zwarte politieke leiders, kerkleiders en gemeenschapsgroepen. Ze verdreven zelfs zwarte boeren van hun land met hun gewelddadige aanvallen en haatdaden. Ze gaven wekelijks ruchtbaarheid aan de dood van elke Afro-Amerikaan. De KKK begon ook met het verbranden van het christelijke kruis om te intimideren. In 1924 bereikte de organisatie een hoogtepunt van vier miljoen leden, maar dit daalde langzaam tot de honderdduizend in de jaren 1930 en verdween in de jaren 1940.

Toen het Noordelijke unie-leger de Burgeroorlog won, ratificeerden de Verenigde Staten het dertiende amendement en werd de slavernij opgeheven. De zuidelijke staten werkten snel aan de invoering van zwarte codes. De zwarte code was bedoeld om zwarten volledige rechten te ontzeggen; zij konden alleen trouwen, onroerend goed bezitten, onderhandelen over contracten en in beperkte mate deelnemen aan rechtszaken tegen andere zwarten.

Als Afrikaanse Amerikanen verloren tolerantie met de segregatie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een zwarte arbeidersleider Philip Randolph ging naar Washington D.C. om bezwaar te maken tegen het verbod op werkgelegenheid in de industrie voor zwarten. Zijn protest had succes; ze richtten het Fair Employment Practices Committee op. Tijdens de oorlogsjaren zagen de zwarten hun levensstandaard in het algemeen stijgen en legden zij de basis voor de burgerrechtenbeweging van de jaren 1950. Nadat zwarten in het leger waren goedgekeurd, had de zwarte Afrikaanse bevolking in de Verenigde Staten nog een hobbelig moment, vooral in het leger toen de Tweede Wereldoorlog begon. Verscheidene rellen begonnen in het leger zoals een situatie die zich voordeed bij de executie van een zwarte soldaat in Fort Benning, Georgia, in 1941. Een andere rel begon in Cap Stewart, Georgia, waar de militaire politie slaags raakte met zwarte soldaten uit protest tegen segregatie in faciliteiten en raciale vooroordelen in nabijgelegen steden.

Na de Japanse aanvallen op Pearl Harbor, tekende President Roosevelt een decreet waarin hij de Japanse Amerikanen die in Californië, Oregon, en Washington woonden, opdroeg om voor hun welzijn te worden overgeplaatst naar detentiekampen tot het einde van de oorlog. De afschuwacties dwingen hen om incognito te gaan, wat voor de Verenigde Staten het verlies betekent van 2/3 van hun groentegewassen die de Japanse Amerikanen aan de westkust verbouwen. Binnen enkele dagen na de Pearl Harbor aanval werden Japanners ontslagen uit overheidsdienst, hun medische vergunning en recht werden ingetrokken, hun zaken werden geboycot en hun verzekeringspolissen werden genegeerd. Japanse Amerikanen werden behandeld als gevangenen in hun eigen land, alleen vanwege hun achtergrond. Families werden ondergebracht in paardenstallen voordat zij werden overgebracht naar kampen in ontoegankelijke gebieden in Arizona, Arkansas, Californië, Colorado, Idaho, Utah en Wyoming. Hun boerderijen, huizen, zaken en achterstallige rekeningen werden in beslag genomen. Sommige kinderen ontploften vaak in woede, sommigen weigerden een loyaliteitseed te ondertekenen en afstand te doen van hun Amerikaanse staatsburgerschap, anderen meldden zich vrijwillig aan om in het Amerikaanse leger te dienen, maar werden gesegregeerd.

Militaire rellen waren niets vergeleken met rellen in steden, zoals een die plaatsvond in Detroit in de zomer van 1943. Jonge zwarte en blanke kinderen raakten betrokken bij een kleine vechtpartij op een overvol strand in Detroit. In uren kwamen ongeveer vijfduizend mensen in opstand. De opstand liep drie dagen lang uit de hand over grote delen van Detroit. De president moest de noodtoestand afkondigen en riep zo’n vijf- tot zesduizend manschappen van de Nationale Garde te hulp. Ongeveer dertig zwarten werden vermoord en tien blanken ook; ongeveer achthonderd mensen raakten gewond.

In sommige landen zijn er wetten die discriminatie op grond van ras of uiterlijk verbieden. De meeste zijn van toepassing op de federale overheid basisindustrieën. Haatmisdrijven “Racisme” worden in veel landen als misdrijf beschouwd. Opkomen voor anti-racisme is het beste wat iemand kan doen. Ook al komen we allemaal uit verschillende culturen, we zijn Homo sapiens die allemaal samen in deze wereld leven. In een wereld zonder raciale spanningen en etnische haat zouden we een bijna perfecte wereld zijn.