De tropische rattenmijt, Ornithonyssus bacoti, is af en toe een probleem. Meestal ontstaat dit wanneer ratten hun nesten verlaten, of wanneer ze worden gedood als onderdeel van een rattenuitroeiingsprogramma. De mijten uit de nesten komen dan in menselijke woningen op zoek naar voedsel. Maar rattenmijten zullen mensen aanvallen wanneer hun favoriete gastheer – de rat – niet beschikbaar is. Gewoonlijk beperken ratten zich tot de structuur van het gebouw en de rattenmijten kunnen zich een weg banen door zeer kleine scheurtjes in de muren en de woning binnendringen, vooral als een nest achter de muur is achtergelaten en de mijten honger hebben.
De mijten zijn rood als ze een bloedmaaltijd hebben gekregen, maar ongevoede rattenmijten zijn licht crèmekleurig. Ze zijn ook heel klein, maar met het blote oog zichtbaar (mits je goed kunt zien). Ze zijn ongeveer zo groot als een punt aan het eind van een zin. Wanneer ze volgezogen zijn, zijn de vrouwtjes ongeveer 1 mm lang, een grootte die met het blote oog kan worden gezien. U kunt ze opsporen door doorzichtig plakband aan te brengen op plaatsen waar u vermoedt dat ze zich ophopen. Rattenmijten houden van warme ruimtes. Ze hebben de neiging zich op te hopen in muren, vooral als er een warmtebron is, bijvoorbeeld in badkamermuren, keukenmuren waar loodgietersbuizen lopen, in deze gebieden stroomt warm water en is het vochtig. De ratten nestelen zich graag in deze ruimtes, waardoor de mijten gemakkelijk de muur kunnen binnendringen in ruimtes waar mensen zich ’s avonds ophouden (omdat de mijten vooral ’s nachts actief zijn).
De meeste klachten houden in dat de klant wakker wordt met zeer jeukende beten, voornamelijk op zijn bovenlichaam. Maag, taille, zijkanten van het lichaam en soms rond de hoofdhuid en haarlijn. Over het algemeen heeft de huiseigenaar de mijten in de badkamer opgepikt bij het doorlopen van zijn avondrituelen voor het slapen gaan. De mijten zijn warmtezoekers en zullen op de huiseigenaar terechtkomen en mee naar bed worden genomen. Gedurende de nacht zal de mijt herhaaldelijk bijten en omdat ze een antistollend speeksel inspuiten, zullen de beten een tijdlang (soms uren later) niet jeuken.
De rattenmijt heeft een levensduur van ongeveer 63 dagen. Mijten voeden zich (net als teken) alleen als ze broeden of vervellen. Rattenmijten komen uit een ei en lijken op de volwassen mijt, maar ze moeten eerst groeien en volwassen worden voordat ze zich kunnen voortplanten. Als ze groeien, moeten ze hun “huid” (exoskelet) afwerpen om zich aan te passen aan hun nieuwe, grotere formaat. Telkens als ze vervellen, hebben ze een bloedmaaltijd nodig en ze hebben ook een bloedmaaltijd nodig telkens als ze zich voorbereiden om eieren te leggen. Rattenmijten kunnen verscheidene weken tussen maaltijden door.