Meer dan tweederde van de gevangenen in Red Onion wordt in eenzame opsluiting, of “afzondering”, gehouden. Zij zitten 20 uur per dag opgesloten in cellen van 8 bij 10 meter met ramen van 6 bij 24 inch voor licht. De duur van de opsluiting varieert van twee weken tot veertien jaar. Voedsel en medicijnen worden geserveerd via bakjes in de celdeur.
De mogelijkheden voor onderwijs en werk zijn beperkter dan in de meeste gevangenissen vanwege het hogere beveiligingsniveau; Red Onion biedt echter conciërgewerk, een GED programma, en een alfabetiseringsprogramma. De gevangenis maakt gebruik van een video-educatie systeem dat het afspelen van vooraf opgenomen videobestanden over 5 “CCTV-schermen mogelijk maakt.
De faciliteit is ontworpen om het contact tussen correctiefunctionarissen en gevangenen, alsmede tussen gevangenen onderling, te minimaliseren.
Kritiek op mensenrechtenEdit
In een rapport uit 1999 van Human Rights Watch wordt bezorgdheid geuit over de omstandigheden in Red Onion. Het rapport stelt dat “het Departement van Correcties van Virginia er niet in geslaagd is de basisprincipes van een goede correctionele praktijk en wetten die gedetineerden beschermen tegen mishandeling, vernedering of wrede behandeling te omarmen” en beweert dat “racisme, buitensporig geweld en onmenselijke omstandigheden heersen binnen”. In 2001 bracht Amnesty International nog een rapport uit waarin melding werd gemaakt van mensenrechtenschendingen in Red Onion.
Critici merken op dat het percentage eenzame opsluiting in Red Onion het hoogste is in het gevangenissysteem van Virginia. Naar verluidt 173 van de gevangenen in eenzame opsluiting zijn gediagnosticeerd met psychische aandoeningen, en sommigen beweren dat isolatie hun omstandigheden verergert en hun mogelijkheden om behandeling te krijgen beperkt.
In de rapporten wordt ook melding gemaakt van het gebruik van vuurwapens met echte munitie door bewakers (een ongebruikelijke praktijk in Amerikaanse gevangenissen), wat heeft geleid tot verwondingen bij gevangenen. Ook wordt bezwaar gemaakt tegen het gebruik van elektroshockwapens door bewakers. Critici wijzen ook op de “vijfpuntsgordels” als een voorbeeld van wrede bestraffing. Dit zijn apparaten die bewakers gebruiken om gevangenen fysiek in bedwang te houden. Officieel worden ze gebruikt om de bewegingsvrijheid te beperken van gevangenen die zichzelf of anderen bedreigen, maar critici zoals Amnesty International hebben betoogd dat bewakers ze gebruiken voor straf en marteling.
Mac Gaskins, een gevangene in Red Onion gedurende veertien jaar, rapporteerde: “Je vingers worden gebroken in deze plaatsen, je wordt gebeten door honden, je wordt dagenlang vastgebonden aan bedden, zoals we vaak hebben besproken, je wordt gedwongen om op jezelf te poepen – ik bedoel, dit alles heeft ertoe geleid dat deze mannen eisen dat ze als mensen worden behandeld. Het is alsof als je in de gevangenis zit, je het recht verliest om als mens behandeld te worden.” Gaskins meldde ook dat gevangenen de toegang tot zeep, tandpasta en boeken werd ontzegd. Kevin “Rashid” Johnson, gevangeniskunstenaar en organisator, rapporteert al jaren meerdere gevallen van wreedheid en mishandeling door agenten.
Voorvechters voor de gevangenen van Red Onion merken ook op dat de meerderheid van de gevangenen Afro-Amerikanen zijn uit Richmond of Noord-Virginia, terwijl de meeste van de correctiefunctionarissen blanken zijn uit Appalachia. Er wordt gesuggereerd dat deze raciale ongelijkheid leidt tot actief racisme dat de schendingen van de mensenrechten verergert.
Human Rights Watch klaagt dat er nog veel onbekend is over de gevangenis, als gevolg van de moeilijkheid om binnen te kijken of te communiceren met gevangenen. Mother Jones meldde dat gedetineerden elektroshock “verdovingsgordels” moesten dragen tijdens ontmoetingen met onderzoekers van buitenaf.
Gedetineerde Kawaski Bass overleed nadat hij op 9 september 2011 in zijn cel was aangevallen door een andere gedetineerde. Zijn familie beschuldigt de directeur en de dienstdoende bewakers van het negeren van hulpgeroep en heeft een rechtszaak tegen hen, Red Onion State Prison en de staat Virginia aangespannen.
Reactie op kritiekEdit
Directeuren van de gevangenis bevestigen dat isolement normaal is in Red Onion, maar beweren dat ze zich niet bezighouden met de wrede praktijk die bekend staat als “eenzame opsluiting”. Ze zijn het ook niet eens met klachten over toegang en zeggen dat gevangenen bezoek kunnen krijgen van advocaten en van familie en vrienden gedurende vier uur per maand.
Gouverneur Bob McDonnell verklaarde: “Mensen achter tralies hebben burgerrechten. Tegelijkertijd hebben we de plicht om de openbare veiligheid te bevorderen. Als mensen laten zien, zelfs in de gevangenis, dat ze niet kunnen opschieten met andere gevangenen, dan worden ze dienovereenkomstig behandeld.” Voormalig VADOC-directeur Ronald J. Angelone, tijdens wiens ambtstermijn (1994-2002) Red Onion werd ontworpen en geopend, verdedigde het supermax-systeem als noodzakelijk om geweld te voorkomen, door te zeggen: “Er is geen toverstokje van het Departement van Correcties dat van hen fatsoenlijke mensen maakt tijdens hun verblijf in de gevangenis. Ze moeten op de juiste manier worden gehuisvest, zodat de werknemers en de andere gevangenen niet worden blootgesteld aan gewelddadig gedrag.”
Voormalig senator van de staat Virginia, Kenneth W. Stolle, die voorzitter was van de Virginia State Crime Commission, heeft betoogd dat rehabilitatie in Red Onion minder belangrijk is omdat zoveel gevangenen levenslange gevangenisstraffen uitzitten: “Als ze vrijkomen, hebben we natuurlijk de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat ze tenminste een kans krijgen om functionerende leden van de samenleving te worden. De meeste mensen dachten dat Red Onion en Wallens Ridge bestemd zouden zijn voor mensen met levenslange gevangenisstraffen. De staat kondigde aan het gebruik van dwangmiddelen als straf te zullen beperken in reactie op het rapport van Human Rights Watch.
Onderzoek van het ministerie van JustitieEdit
In reactie op het rapport van Human Rights Watch kondigde het Amerikaanse ministerie van Justitie in oktober 2000 aan een onderzoek te zullen instellen. Het Departement van Correcties van Virginia kondigde in maart 2012 plannen aan om het beleid van eenzame opsluiting in Red Onion te herzien. Een rapport van de Washington Post suggereerde dat deze aankondiging actie door het ministerie van Justitie zou blijven uitstellen.
HongerstakingEdit
Op 22 mei 2012 begonnen gevangenen in Red Onion een hongerstaking om “mishandelende gevangenisomstandigheden aan het licht te brengen”. De gevangenen zeiden: “Ongeacht seksuele voorkeur, bende-aansluiting, ras en religie, zijn er slechts twee klassen in deze gevangenis: de onderdrukker en de onderdrukten. Wij, de onderdrukten, komen samen. We worden beschouwd als rivaliserende bendeleden, maar nu komen we samen als revolutionairen. We zijn het zat om als beesten behandeld te worden.” De gevangenen stelden tien eisen, waaronder “volledig gekookt voedsel”, “onbeperkte toegang tot klachten- en grievenformulieren”, “een adequate levensstandaard”, en “adequate medische zorg”.
Red Onion-functionarissen verklaarden dat de hongerstaking binnen een week was afgelopen. Aanhangers van de stakers betwistten deze berichten en stelden dat de gevangenis zich heeft ingespannen om de stakers te isoleren en het zwijgen op te leggen om communicatie met de buitenwereld te ontmoedigen.