Free Press

Glover verklaarde dat zijn stijl “jong en funk” is. Als hem wordt gevraagd te beschrijven wat funk is, zegt hij dat het de baslijn is. “Funk is alles wat je hoofd op de beat krijgt. Het is op het ritme rijden. Het is een puls die je met de beat mee laat gaan.” Gregory Hines, een tap legende, was een van Glover’s tap leraren. Hines verklaarde dat “Savion misschien wel de beste tapdanser is die ooit heeft geleefd.” Glover vond het leuk om zijn stukken te beginnen met wat old school moves van beroemde tappers en dan zijn eigen stijl te ontwikkelen. Hines zei dat het een eerbetoon is aan degenen die hij respecteert. Toen Honi Coles stierf, trad Savion op tijdens zijn herdenkingsdienst. Hij eindigde zijn dans met een beroemde Coles move, een backflip in een split vanuit staande positie, waarna hij opstond zonder zijn handen te gebruiken. Glover doet deze move zelden omdat het niet zijn stijl was, maar hij deed het omdat het de stijl van Coles was die hij levend wilde houden. “Ik voel dat het een van mijn verantwoordelijkheden is om de stijl te behouden.” Henry LeTang noemde Glover “de Spons” omdat hij heel snel leerde met alles wat hem werd toegeworpen. LeTang gaf les aan de gebroeders Hines in de jaren 50 en gaf Glover een tijdje les voordat hij hem liet werken voor “Black and Blue,” een tap revue in Parijs in 1987. Veel legendarische tappers gaven Glover les, zoals LeTang, de gebroeders Hines, Jimmy Slyde, Dianne Walker, Chuck Green, Lon Chaney (Isaiah Chaneyfield), Honi Coles, Sammy Davis Jr., Buster Brown, Howard Sims, en Arthur Duncan.

TeachingEdit

Hij geeft al taples sinds zijn 14e jaar. Glover creëerde Real Tap Skills, en startte HooFeRz Club School voor Tap in Newark, New Jersey. Omdat hij de echte essentie van tapdansen wil terugbrengen, beweert Glover dat hij op een missie is om het ritme terug te winnen dat verloren ging toen tapdansen na vele generaties werd gerecycleerd. Op zijn zevende drumde Glover in een groep genaamd Three Plus One. In de groep eiste hij dat er gedanst werd terwijl hij de trommel bespeelde. Glover heeft een zware voet voor tapdansen. Hij danst hard en luid in elke stap, en leert zijn leerlingen hoe ze moeten “slaan”, een term die verband houdt met iemands vermogen om zich uit te drukken, een tapreeks te voltooien of iets te zeggen.

ChoreografieEdit

Opmerkelijke gechoreografeerde stukkenEdit

• Bring in ‘Da Noise, Bring in ‘Da Funk
• Savion Glover’s Nu York, ABC special
• ABC opening naar Monday Night Football
• The Rat Pack, HBO-film
• Creeerde een dansgezelschap genaamd NYOTs (Not Your Ordinary Tappers)
• PBS voor President Clinton in Savion Glover’s Stomp, Slide, and Swing: In Performances in the Whitehouse
• Savion Glover/Downtown: Live Communication
• Shuffle Along, or, the Making of the Musical Sensation of 1921 and All That Followed

Wanneer Glover een stuk choreografeert, improviseert hij terwijl hij een danssequentie genereert. Terwijl hij ritmes vindt, luistert hij op veel plaatsen op het podium naar nieuwe geluiden. “Ik voel het podium voor geluiden. Je vindt misschien een plek op het podium die je die bas geeft; je vindt misschien een plek op de vloer die je dat dode type tom-tom geluid geeft.” “Ik denk dat wat Savion tot een ongelooflijke artiest maakt, zijn buitengewone vreugde is in wat hij doet. Hij is in staat om in die staat van vreugde te leven en zijn emotionele complexiteit niet te compromitteren zoals de vroegere tapdansers dat moesten doen,” zegt George C. Wolfe.

The Tap Dance Kid (1985)Edit

Deze musical was gebaseerd op de roman Nobody’s Family is Going to Change van Louise Fitzhugh uit 1974. Glover’s Broadway debuut, op 11 jarige leeftijd, was als vervanger bij deze show. De musical werd gechoreografeerd door Danny Daniels, met regie van Vivian Matalon; de muziek was van Henry Krieger en de tekst van Robert Lorick. De recensies over deze show waren matig. De New York Times beweerde dat het een traditioneel verhaal was om kinderen een droom te geven om naar uit te kijken, maar dat het niets uitzonderlijks was. Toch werd de musical genomineerd voor zeven Tony Awards, waaronder Beste Musical.

Black and Blue (1989)Edit

Gedragen op 15-jarige leeftijd. Voor dit optreden werd hij een van de jongste performers ooit genomineerd voor een Tony Award.

Jelly’s Last Jam (1992)Edit

In Jelly’s Last Jam (1992), werd het tapdansen gechoreografeerd door Ted Levy en Gregory Hines, die de hoofdrol speelde als Jelly Roll Morton. Glover speelde de rol van “Young Jelly”, en werd genomineerd voor de Drama Desk Award als Outstanding Featured Actor in a Musical.

Bring in ‘Da Noise, Bring in ‘Da Funk (1996)Edit

Glover trad op in deze musical en verzorgde ook de choreografie ervan. Hij werd genomineerd voor de Tony Award, Acteur in een Musical voor zijn rollen als Lil’ Dahlin’ en ‘da Beat en voor de Choreografie. “Mr. Glover demonstreert nauwgezet en met respect de technieken die door elk van hen beroemd zijn geworden, en mengt ze vervolgens tot een exultant stijlbrouwsel dat alleen van hem is. Als dans, als musical, als theater, als kunst, als geschiedenis en vermaak, er is niets wat Noise/Funk niet kan en niet zou moeten doen.” -The New York Times.

Shuffle Along, or, the Making of the Musical Sensation of 1921 and All That Followed (2016)Edit

Glover choreografeerde de musical Shuffle Along, or, the Making of the Musical Sensation of 1921 and All That Followed, die in 2016 opende in het Music Box Theatre. Hij is genomineerd voor een Tony Award voor Beste Choreografie en een Drama Desk Award voor zijn werk aan de musical.