Free Press

Hoewel bipolaire stoornis vaak kan worden verward met humeurigheid of stemmingswisselingen, het is een ernstige aandoening van de geestelijke gezondheid. Hoewel er veel tekenen en symptomen van bipolaire stoornis kunnen zijn, is een klinische diagnose van bipolaire stoornis vereist om aan bepaalde criteria te voldoen.

Er is geen duidelijke biomarker of bloedtest die kan worden gebruikt om te bepalen of iemand een bipolaire stoornis heeft, wat het diagnosticeringsproces complex kan maken. Bipolaire screening en diagnose vereisen verschillende stappen, en het proces wordt geleid door strikte regelgeving en criteria. Screening op bipolaire stoornis wordt gedaan door een psychiater die klinische beoordelingsinstrumenten gebruikt om de symptomen te helpen evalueren.

Een psychiater kan u helpen uw symptomen te vergelijken met de symptomen die voldoen aan de criteria voor bipolaire stoornis. Hoewel het herkennen van de tekenen van bipolaire stoornis eenvoudig lijkt, vereisen een nauwkeurige screening en diagnose een getrainde medische professional.

Clinical Assessment Tools

Om de symptomen van een patiënt te meten en te begrijpen, gebruiken psychiaters een reeks instrumenten bij hun beoordeling. Dit zijn gewoonlijk vragenlijsten of interviews die zijn ontwikkeld en getest om relevante symptomen voor een diagnose van bipolaire stoornis vast te leggen.

Bipolaire screeningsinstrumenten zijn ontwikkeld zodat ze gemakkelijk te gebruiken zijn en kunnen zorgen voor de juiste diagnose. De instrumenten die worden gebruikt om de diagnose bipolair te stellen, zijn ontworpen als een semi-gestructureerd interview. Dit betekent dat het interview niet noodzakelijk een vaste lijst van vragen volgt, maar open vragen en discussie omvat. Voorbeelden van deze instrumenten zijn het Structured Clinical Interview for DSM-5 (SCID) en het Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia (SADS).

Deze instrumenten zijn vergelijkbaar, maar gebruiken verschillende diagnostische handboeken als leidraad. Tijdens het interview worden vragen gesteld die de interviewer als leidraad kan gebruiken. Deze aanwijzingen zullen de ondervraagde vaak vragen naar zijn ervaringen, gedachten, symptomen die een diagnose van bipolaire stoornis zouden uitsluiten. Deze instrumenten hebben bepaalde drempels voor een klinische diagnose.

Metingen van zelfrapportage

Metingen van zelfrapportage, of vragenlijsten die direct door de patiënt worden ingevuld, kunnen een psychiater helpen een idee te krijgen van iemands symptomen of hoe deze in de loop van de tijd kunnen veranderen. Hoewel zelfbeoordelingen voor bipolaire stoornis een leidraad of registratie van symptomen kunnen zijn, zijn ze niet de gouden standaard voor een formele diagnose.

Het stellen van bipolaire screeningsvragen kan tijdrovend zijn, en een gezondheidsdeskundige beschikt mogelijk niet over de juiste opleiding of middelen om een interview af te nemen. In dit geval kan zelfbeoordeling voor bipolaire stoornis een nuttig hulpmiddel zijn bij het verkrijgen van een formele diagnose. Er zijn een paar veel gebruikte maatregelen, waaronder de General Behavior Inventory en Mood Disorder Questionnaire.

In deze metingen worden vragen gesteld over symptomen, waarbij patiënten aangeven of, hoe vaak en hoe intens zij die symptomen ervaren. De totaalscore wordt opgeteld om te beoordelen of een bipolaire stoornis waarschijnlijk is.

Mentale stoornissen vertonen vaak veel overlap. Het stellen van de juiste diagnose is gecompliceerd en vereist jaren van training. Zelfrapportagemaatregelen kunnen nuttig zijn, maar mogen niet het enige instrument zijn dat voor de diagnose wordt gebruikt.

Diagnostische beoordeling van bipolaire II

Bipolaire II volgt een vergelijkbaar patroon als de meer bekende bipolaire stoornis. Deze vorm van bipolaire stoornis omvat depressieve perioden en perioden van hypomanie, die minder ernstig zijn dan volledige manische episoden. Omdat de manische fase minder extreem is, kan bipolair II moeilijker te herkennen en te diagnosticeren zijn.

Diagnose van bipolair II kan worden gesteld met behulp van semi-gestructureerde interviews zoals de SCID. Bipolaire II kan vaak verkeerd worden gediagnosticeerd of verkeerd worden behandeld, wat de symptomen en de resultaten kan verergeren. Het is belangrijk dat deze beoordeling wordt gedaan door een getrainde psychiater om er zeker van te zijn dat deze zo nauwkeurig mogelijk is.

Beoordeling van de ernst van de symptomen

Als de diagnose bipolaire stoornis eenmaal is gesteld, is het belangrijk om de symptomen in de loop van de tijd te volgen om te beoordelen of de behandeling effectief is. Dit wordt voornamelijk gedaan door een arts die zijn patiënten ondervraagt over hun symptomen en hoe vaak en ernstig ze die ervaren. Twee veelgebruikte instrumenten om de symptomen te volgen zijn de Young Mania Rating Scale (YMRS) en de Bech-Rafaelsen Mania Rating Scale (MAS).

Het bijhouden van symptomen is een belangrijk onderdeel van de behandeling van bipolaire stoornis. Als de symptomen na verloop van tijd verergeren, kan dit aanleiding geven tot een aanpassing van de medicatie of therapie.

Misdiagnose van bipolaire stoornis

Veel soorten psychische stoornissen hebben vergelijkbare symptomen, zoals veranderingen in stemming en gedrag. Vaak zijn de verschillen tussen de ene stoornis en de andere subtiel. Bipolaire stoornis, gekenmerkt door zowel een depressieve als een manische fase, deelt overeenkomsten met stoornissen als depressie, persoonlijkheidsstoornissen of zelfs schizofrenie.

Een verkeerde diagnose van bipolaire stoornis kan schadelijk zijn, omdat het kan leiden tot de verkeerde behandeling of helemaal geen behandeling. Om een verkeerde diagnose te voorkomen, is het belangrijk om te worden beoordeeld door een getrainde professional.

Als u vermoedt dat u of iemand om wie u geeft mogelijk lijdt aan een stoornis in het gebruik van middelen als gevolg van een bipolaire stoornis, neem dan vandaag nog contact op met The Recovery Village om behandelingsopties te bespreken.