St. Denis, Denis ook gespeld als Denys, Latijn Dionysius, (geboren, Rome?-gestorven 258?, Parijs; feestdag: Westerse kerk, 9 oktober; Oosterse kerk, 3 oktober), naar verluidt eerste bisschop van Parijs, een martelaar en een patroonheilige van Frankrijk. De heilige Denis wordt ook vereerd als een van de 14 heilige helpers, een groep heiligen die in de Middeleeuwen vooral populair waren vanwege hun voorspraak.
Volgens de Historia Francorum van de zesde eeuw van de heilige Gregorius van Tours was Denis een van de zeven bisschoppen die naar Gallië waren gezonden om het volk te bekeren tijdens het bewind van de Romeinse keizer Decius. Van zijn leven is weinig bekend; men neemt aan dat hij tijdens de vervolging van de christenen door de Romeinse keizer Decius in 251 of Valerianus in 258 de marteldood stierf.
In de 7e eeuw werden zijn relieken, die kort daarvoor door de Merovingische koning Dagobert I waren gesticht, overgebracht naar de abdij van St. Denis, bij Parijs. In de 9e eeuw vertaalde Hilduin, abt van St. Denis, de mystieke werken van Pseudo-Dionysius, die door de Byzantijnse keizer Michael II naar keizer Lodewijk I de Vrome waren gestuurd. De abt identificeerde de Parijse Denis met Pseudo-Dionysius, van wie werd aangenomen dat hij de Atheense leerling was van de apostel Paulus, maar die waarschijnlijk een Syrische monnik was uit de 5e of 6e eeuw. In de 12e eeuw werd Peter Abelard gedwongen het klooster en Frankrijk zelf te ontvluchten toen hij trachtte aan te tonen dat de Parijse Denis en de Atheense Denis niet dezelfde persoon waren.
Een legende uit de 9e eeuw verhaalt dat Denis op Montmartre werd onthoofd en dat zijn onthoofde lijk zijn hoofd droeg naar het gebied ten noordoosten van Parijs waar de Benedictijner abdij van St. Denis werd gesticht. Denis wordt in de kunst vaak afgebeeld als een onthoofde (hoewel duidelijk levende) figuur.