door DARIUS FOROUX
Iedereen kent ze: Mensen die alles weten. Tenminste, dat geloven ze.
Ik ben niet het type dat snel geïrriteerd raakt. Echt niet. Ik kan niet veel dingen bedenken waar ik me aan stoor.
Ik erger me ook niet aan mensen. Tuurlijk, elke keer als ik een idioot online zie die je belooft zes cijfers te verdienen in zes maanden, trek ik mijn wenkbrauw op. En ja, ik hou niet van veroordelende mensen – wie wel?
Maar ik zie het nut er niet van in om me te ergeren aan 99% van de shit waar mensen zich aan ergeren.
Ik denk altijd: Nou en? Bovendien weet je niet alles van mensen.
Echter, er is één groep mensen die me ernstig irriteert: betweters.
Piet Hein, een Deense wetenschapper, verwoordde het mooi:
“Zij die altijd weten wat het beste is, zijn een universele plaag.”
Het is grappig. Sommige mensen willen altijd bewijzen hoe slim of deskundig ze zijn. Ze grijpen elke gelegenheid aan om mensen te laten weten dat ze iets al weten.
Wat is het punt? Kun je niet gewoon knikken en ja zeggen? Nope. Weten-het-allemaal hebben altijd iets te zeggen.
Ook hebben ze het nooit mis. Kun je je dat voorstellen? Een betweter die zegt dat hij ongelijk heeft? Nog in geen miljoen jaar. Daar hebben ze een te groot ego voor.
Is het zelfvertrouwen of een gebrek daaraan? Maar als ik erover nadenk, is het antwoord duidelijk: Als je betweterig gedrag vertoont, is dat een teken van onzekerheid.
Mensen die oprecht denken dat ze alles weten, hebben waanideeën.
En ik ben niet de enige die dit soort mensen niet kan uitstaan. Veel van mijn vrienden en mensen met wie ik werk, hebben het er altijd over dat betweters hen ergeren op het werk of op school.
Ik krijg minstens één e-mail per dag met die specifieke vraag. En ik begrijp het volkomen. Sommige mensen werken je gewoon op de zenuwen.
Hier zijn 3 manieren waarop ik met betweters omga.
Obvious, toch? Dus waarom raak je geïrriteerd? Tuurlijk, know-it-alls zijn vervelend, maar er is een andere manier om met hen om te gaan.
Ik was onlangs op een conferentie in Amsterdam met een vriend die een startup runt. We waren in gesprek met twee Duitse wannabe-ondernemers.
Mijn vriend deelde wat dingen die hij in dit eerste jaar als oprichter had geleerd. Gewoon wat basisdingen zoals niet genoeg nadenken over de gebruiker, te vroeg lanceren, enz. Hij deelde gewoon zijn perspectief op veelgemaakte fouten.
En een van de Duitse jongens was zo van: “Dat is het meest voor de hand liggende wat ik ooit heb gehoord.”
Mijn vriend zei op een sarcastische manier: “Nou, ben jij geen genie!?”
Mijn vriend raakte niet geïrriteerd. In plaats daarvan spotte hij met hem. En dat is wat ik ook doe met dit soort geniale idioten.
Probeer ze niet te “scholen”
Dat is de grootste tijdverspilling die je je kunt bedenken; proberen kennis te delen met een betweter. Wat heeft het voor zin? Ze weten het allemaal al!
Misschien probeer je ze te helpen. Maar denk er eens over na; wat doe je eigenlijk? Ze kunnen niet gered worden door iemand anders dan zichzelf.
Blijf uit hun buurt
De afgelopen jaren ben ik gezegend met de mogelijkheid om met allerlei mensen van over de hele wereld te werken. Ik hou ervan nieuwe mensen te ontmoeten uit verschillende landen, en met verschillende persoonlijkheden, achtergronden, enz.
Maar ik ren gillend weg als ik een zweem van betweterigheid bespeur. Ik wil ze niet als klanten, vrienden, studenten, colleges. Ze veroorzaken alleen maar hoofdpijn. En het kan me niet schelen als ze denken dat ik niet aardig ben omdat ik niet naar hun pretentieuze verhalen wil luisteren.
Niets weten is wijsheid
Aan het eind van de dag zijn betweters losers. Het enige wat we kunnen doen is ons niet als hen gedragen. Waarom? In de woorden van de grote Socrates:
“Ik ben de wijste man ter wereld, want ik weet één ding, en dat is dat ik niets weet.”
En dat is de enige universele waarheid die er is: We weten niets.
Het mooie van de “ik weet niets”-mentaliteit is dat je daardoor dichter bij mensen komt te staan dan je je kunt voorstellen. Zodra je stopt met je zorgen te maken over of je gelijk hebt of niet, kun je ze echt leren kennen zonder oordeel.
Want weet je wat? Het is geweldig om het perspectief van andere mensen te horen. Of misschien; we hebben niet alle antwoorden? Er zijn maar weinig absolute waarheden in het leven.
En dat is oké. Maar het is het “toegeven” deel, en beseffen dat we helemaal niet veel weten, dat vergt echte wijsheid.