De Wereldhandelsorganisatie is een wereldwijde ledengroep die de vrijhandel bevordert en beheert. Zij doet dit op drie manieren. Ten eerste beheert zij bestaande multilaterale handelsovereenkomsten. Elk lid krijgt de handelsstatus van meest begunstigde natie. Dat betekent dat zij automatisch verlaagde tarieven krijgen voor hun export.
Ten tweede regelt zij handelsgeschillen. De meeste conflicten ontstaan wanneer een lid een ander beschuldigt van dumping. Dat is wanneer een lid goederen exporteert tegen een lagere prijs dan het kost om ze te produceren. De WTO-medewerkers onderzoeken dit, en als er sprake is van een schending, legt de WTO sancties op.
Ten derde beheert de WTO de lopende onderhandelingen over nieuwe handelsovereenkomsten. De grootste zou de Doha-ronde in 2006 zijn geweest. Die zou de handel tussen alle leden hebben vergemakkelijkt. Het benadrukte het uitbreiden van de groei voor ontwikkelingslanden.
Sindsdien hebben landen onderhandeld over hun eigen handelsakkoorden. De twee grootste zijn:
- Het Trans-Pacific Partnership (TPP) verbindt de Verenigde Staten en 11 andere landen die grenzen aan de Stille Oceaan, althans dat deed het toen president Obama in functie was. Ondanks dat de deal al was ondertekend, trok president Trump de VS in 2017 terug uit het TPP. Andere landen gingen verder met de deal zonder de VS
- Het Transatlantic Trade and Investment Partnership was van plan om twee van ’s werelds grootste economieën, de Verenigde Staten en de Europese Unie, met elkaar te verbinden. Net als bij het TPP was president Obama echter voorstander van de deal, terwijl president Trump dat niet was. President Trump stopte de onderhandelingen, en de Europese Commissie verklaarde later de onderhandelingsrichtsnoeren achterhaald.
Key Takeaways
- De Wereldhandelsorganisatie is een wereldwijde organisatie die de handel tussen de aangesloten landen beheert.
- De WTO telt 164 aangesloten landen en 23 waarnemende regeringen.
- De belangrijkste functie van de WTO is de vlotte doorstroming van de wereldhandel te beheren door ervoor te zorgen dat landen zich aan hun ondertekende handelsovereenkomsten houden. Als zodanig onderzoekt en beslecht zij ook handelsgeschillen.
- De WTO is voortgekomen uit de GATT, een internationale handelsovereenkomst die in 1947 door 23 landen werd ondertekend.
Nairobi Package
Het succes van deze overeenkomsten heeft de inspanningen van de WTO voor een overeenkomst voor al haar leden nieuw leven ingeblazen. Op 19 december 2015 nam de WTO stappen om haar armste leden te helpen. De leden kwamen overeen de landbouwexportsubsidies te beëindigen. De ontwikkelde landen zullen dat onmiddellijk doen, de opkomende markten tegen 2018, en de arme landen zullen veel meer tijd hebben. Landen die hun landbouwsector subsidiëren, ondermijnen de plaatselijke boeren in onderontwikkelde landen. Wanneer handelsovereenkomsten worden gesloten, worden de plaatselijke boeren failliet verklaard. Dat gebeurde in Mexico na de NAFTA.
Lidstaten mogen voedselvoorraden aanleggen in geval van hongersnood. Deze kwestie kwam aan de orde omdat India weigerde zijn voedselzekerheidsprogramma op te geven. India wil zijn boeren boven de marktprijs blijven betalen, zodat het gesubsidieerd voedsel aan zijn armen kan verkopen. Zij zijn overeengekomen om in 2017 een oplossing te vinden. Maar deze voedselzekerheidsprogramma’s zijn in strijd met de lidmaatschapsovereenkomst van de WTO.
Grote informatietechnologie-exporteurs kwamen overeen om de tarieven op 201 IT-producten met een waarde van meer dan $ 1,3 biljoen per jaar af te schaffen. De volgende stap is het werken aan een tijdschema.
Bali-pakket
Op 7 december 2013 sloten WTO-onderhandelaars een vierdaagse bijeenkomst in Bali, Indonesië. Ze kwamen overeen om de douane voor alle leden te stroomlijnen. Eenmaal geratificeerd, zou het Bali-pakket $ 1 triljoen aan de wereldhandel toevoegen en 18 miljoen banen creëren. Hieronder volgen de vijf onderdelen van de overeenkomst:
- Handelsfacilitatie: Het doel is de douaneprocedures te vereenvoudigen om de scheepvaart te versnellen, de bureaucratie en corruptie te verminderen, en de regels te verduidelijken voor goederen die door andere landen via havens worden verscheept. De WTO zal de ontwikkelingslanden helpen hun technologie te moderniseren en douanebeambten op te leiden.
- Ontwikkeling: De WTO wil ontwikkelingslanden meer toegang geven tot ontwikkelde markten
- Voedselzekerheid: De WTO staat arme landen tijdelijk toe om zoveel voedselvoorraden aan te leggen als nodig is om hongersnoden te doorstaan. Het doel is een oplossing op lange termijn te vinden, zodat deze landen deze praktijk niet misbruiken en de vrije marktprijs van voedsel niet verstoren.
- Katoen: De quota voor de invoer van katoen (door de ontwikkelde landen) zullen worden afgeschaft, evenals de hoge subsidies (door de landen met een opkomende markt). Over het specifieke subsidiebedrag is onderhandeld tijdens de Nairobi Ronde.
Agrarische produkten: De WTO streeft er in het algemeen naar de uitvoersubsidies en de handelsbelemmeringen te verminderen.
Het Bali-pakket is opgenomen in het WTO-Lidmaatschapsprotocol. Meer dan 50 leden hebben het geratificeerd, maar dat is nog lang niet de tweederde die nodig is.
WTO-geschiedenis
De oorsprong van de WTO begon met handelsbesprekingen na de Tweede Wereldoorlog. In 1948 richtte de Algemene Overeenkomst inzake Tarieven en Handel zich op verlaging van tarieven, anti-dumping en non-tarifaire maatregelen. Van 1986 tot 1994 leidde de Uruguay-ronde van onderhandelingen tot de formele oprichting van de WTO.
In 1997 kwam de WTO tot akkoorden ter bevordering van de handel in telecommunicatiediensten tussen 69 landen. Ook werden de tarieven op informatietechnologieproducten tussen 40 leden afgeschaft. De handel in bank- en verzekeringsproducten, effecten en financiële informatie tussen 70 landen werd verbeterd.
De Doha-ronde begon in 2000. Zij was gericht op verbetering van de handel in landbouwproducten en diensten en breidde zich uit tot opkomende markten, met inbegrip van landen op de vierde WTO-ministersconferentie in Doha, Qatar, in november 2001. Helaas mislukten de Doha-besprekingen in 2003 in Cancún, Mexico. Een tweede poging mislukte eveneens in 2008 in Genève, Zwitserland.