Beginjaren: 1993-1996Edit
Third Eye Blind werd gevormd toen Kevin Cadogan door producer Mark Hensley werd voorgesteld aan Stephan Jenkins, terwijl hij werkte aan demo’s voor Third Eye Blind. De twee werden songwriting partners, waarbij Jenkins de teksten schreef en Cadogan hem hielp brainstormen over muzikale ideeën. De band nam hun eerste demo op in 1993 met ingenieur/producer Mark Hensley en toekomstig Queensryche producer Jason Slater op bas. In 1994 nam de band zijn tweede demo op met bandleden: Jenkins (zang), Cadogan (gitaar), Arion Salazar (bas), en Steve Bowman/Tim “Curveball” Wright (drums), met Hensley en later met David Gleeson. Van eind 1995 tot begin 1996 nam de band zijn derde demo op met fondsen van RCA Records om op te nemen met producer ingenieur Eric Valentine, wat resulteerde in de band die grote label aandacht kreeg, waaronder die van Clive Davis, die de band uitnodigde om een showcase te doen voor Arista Records in New York City. Tijdens Third Eye Blind concerten in die tijd, was het gebruikelijk voor de band om een piñata snoep te laten loslaten boven hun mosh pits, maar tijdens de showcase voor de platenbazen, liet leadzanger Jenkins in plaats daarvan live krekels los uit de piñata.
In april 1996, nadat Jenkins Epic Records executive Dave Massey had uitgedaagd in een vergadering, landde de band een openingsoptreden voor Oasis in het San Francisco Civic Auditorium. In een onwaarschijnlijk scenario voor een openingsact, werd de band uitgenodigd voor een toegift na het spelen van hun eerste set en werd dubbel betaald door de concert promotor. Bovendien kreeg Jenkins’ productie van The Braids’ cover van Queen’s “Bohemian Rhapsody” aandacht van grote platenmaatschappijen. Daarna belandde de band in een biedingsoorlog tussen platenlabels, en na een showcase in Los Angeles tekenden Cadogan en Jenkins als artiesten die professioneel bekend stonden als Third Eye Blind bij Sylvia Rhone van Elektra Records, omdat ze geloofden dat dit de meeste artistieke vrijheid bood.
Third Eye Blind en Blue: 1997-2000Edit
Het eerste album van Third Eye Blind, Third Eye Blind, werd uitgebracht in 1997. Het album had vijf singles: “Semi-Charmed Life”, “Graduate”, “How’s It Going to Be”, “Losing a Whole Year”, en “Jumper”. “Semi-Charmed Life” bereikte een hoogtepunt op nummer 4 in de Billboard Hot 100, en was nummer 1 in de Modern Rock Tracks voor 8 weken. Het leverde Third Eye Blind ook een Billboard Music Award op voor moderne rock track van het jaar. De band bracht “How’s It Going to Be” ten gehore bij Saturday Night Live. Tot op heden is hun gelijknamige debuut het meest succesvolle album van de groep, het bereikte nummer 25 in de US Hot 100 en verkocht 6 miljoen exemplaren in de U.S. alleen. Smash Mouth drummer Michael Urbano drumde op vier nummers, Jenkins op één (“I Want You”, waarvoor hij ook de drumprogrammering deed), met Hargreaves als drummer op de overige negen nummers. Gedurende deze periode openden ze ook een aantal shows op U2’s PopMart Tour.
In 1999 bracht de band hun tweede album uit, Blue. Hoewel niet zo goed ontvangen als Third Eye Blind, verkocht het album 75.000 exemplaren in de eerste week van de release, en tegen 2003 waren er 1,25 miljoen van verkocht in de V.S. Van het album werden vier singles uitgebracht: “Anything”, “Never Let You Go”, “10 Days Late”, en “Deep Inside of You”. Op 26 januari 2000 kondigde de groep aan dat ze Kevin Cadogan hadden ontslagen na het spelen van een show op het Sundance Film Festival. Cadogan spande een rechtszaak aan, waarin hij beweerde dat hij onrechtmatig ontslagen was en dat zijn royalty’s voor productie, opname en songwriting waren ingehouden sinds hij uit de band was gezet. De rechtszaak werd in juni 2002 in der minne geschikt, de voorwaarden van de schikking werden niet bekendgemaakt. De band verving Cadogan door de voormalige Apocrypha gitarist Tony Fredianelli in 2000.
Out of the Vein: 2001-2006Edit
Na een uitgebreide internationale tournee, nam de band een pauze van optredens, en verscheen alleen op liefdadigheidsevenementen. Ze gaven shows voor de Tiger Woods Foundation en het Breathe Benefit Concert in Los Angeles nadat bij Jenkins’ moeder borstkanker was geconstateerd. Tijdens het gat van vier jaar tussen de albums, bouwde de band in 2002 ook een opnamestudio in San Francisco, genaamd “Morningwood” Studios. De band wilde een studio maken waar ze zich comfortabel konden voelen om op te nemen in afwachting van hun volgende album. Zowel voor als na de release van het derde album werkte de band jarenlang aan een EP getiteld Symphony of Decay, hoewel het album jaren werd uitgesteld en nooit formeel werd uitgebracht.
In 2003 bracht de band Out of the Vein uit. Van het album werden twee singles uitgebracht: “Blinded” en “Crystal Baller”. Out of the Vein verkocht niet zo goed als zijn voorgangers, met aantallen geschat rond de 500.000 exemplaren in maart 2007. Elektra Records werd op dat moment opgeslorpt door Atlantic Records, en de enige videoclip die van het album werd gemaakt was die van de single “Blinded”. Door de fusie kwam de band zonder steun van het label te zitten; zoals Jenkins zei: “Onze platenmaatschappij hield op te bestaan. De maand dat de plaat werd uitgebracht, implodeerde Elektra Records.” In mei 2004 schrapte Warner Music Third Eye Blind, samen met meer dan 80 andere acts, van haar roster. Hoewel er geen specifieke reden werd gegeven voor het schrappen van Third Eye Blind, zei Atlantic co-voorzitter Craig Kallman dat de schrappingen werden gemaakt om Atlantic’s roster terug te brengen tot een geschikte grootte waar “we elk van onze acts top prioriteit kunnen geven.”
Het zou meer dan zes jaar duren na de release van Out of the Vein voordat de band weer een full-length album zou uitbrengen. In de tussentijd, bracht de band A Collection uit in 2006. Dit album was een verzameling van nummers van de eerste drie albums. Jude Gold, hoofdredacteur van Guitar Player Magazine, erkende dat gitarist Tony Fredianelli in de begeleidende notities ten onrechte werd gecrediteerd voor het creatieve werk van voormalig gitarist Kevin Cadogan, die volledig werd weggelaten uit de biografie van de band in de begeleidende notities, waarin staat: “Zoals altijd, profiteerde de band van het muzikale samenspel tussen Tony Fredianelli, Stephan Jenkins, Arion Salazar en Brad Hargreaves.” In verband hiermee verklaarde Gold: “Het is alsof je zou zeggen dat Guns N’ Roses muziek altijd profiteerde van het samenspel tussen Axl Rose en gitarist Bucket Head.”
In 2006 verliet Salazar de groep. Abe Millett, bassist van Inviolet Row, werd toegevoegd aan de tour line-up van de band; de band zag af van het onmiddellijk toevoegen van een permanente vervanger omdat ze de positie vacant wilden laten voor het geval Salazar zou besluiten terug te keren.
Red Star en Ursa Major: 2007-2010Edit
Een single, “Non-Dairy Creamer”, werd uitgebracht in november 2008 en was onderdeel van de internet-exclusieve digitale EP Red Star.
Third Eye Blind’s vierde studioalbum Ursa Major werd uitgebracht op 18 augustus 2009. Het album werd verwacht sinds medio 2007 en zou eerder The Hideous Strength gaan heten. Het album werd uitgebracht onder hun eigen label, Mega Collider Records. Third Eye Blind stond met Ursa Major aan de top van de Billboard Rock Albums chart, Top Alternative Albums chart, en Top Digital Albums chart. De band bracht slechts één officiële single van de plaat uit, “Don’t Believe a Word”, op 16 juni 2009; het werd uitgebracht op de radio op 7 juli 2009. “Bonfire” werd ook uitgebracht als een radio-exclusieve single. Geen van beide kwam op de radio in de hitlijsten.
De band toerde ter ondersteuning van het album gedurende het hele einde van 2009. Echter, de oude gitarist Tony Fredianelli werd ontslagen uit de band in het begin van 2010. Volgens een artikel dat een lange brief van hem citeert, klaagt Fredianelli “de band aan voor het blijkbaar ontzegd worden van songwriting kredieten en voordelen waar hij naar verluidt recht op had.” Op 23 februari 2011 werd bekend dat Fredianelli een federale rechtszaak had aangespannen tegen Jenkins voor meer dan $ 8 miljoen aan schadevergoeding voor het niet geven van krediet aan hem voor werk met de band in het verleden. Op 21 oktober 2013 kende een jury in Californië Fredianelli meer dan 438.000 dollar toe. Volgens een artikel van The Hollywood Reporter vroeg de jury ook om royalty’s toe te kennen aan de gitarist, maar de rechter had dat eerder afgewezen. De Ierse muzikant Kryz Reid verving Fredianelli op gitaar, terwijl Third Eye Blind bleef toeren ter ondersteuning van het album in 2010, met name als co-headliner van The Bamboozle Roadshow tussen mei en juni 2010. De band ging al in 2010 de studio in om te beginnen werken aan een vijfde album. Rond de tijd dat Ursa Major werd uitgebracht, sprak de band over een Ursa Minor-album dat nummers zou bevatten die werden opgenomen tijdens de opnamesessies van Ursa Major, maar uiteindelijk van het album werden weggelaten. Hoewel de band sprak over het uitbrengen van deze nummers vlak na elkaar, op een vergelijkbare manier als een dubbelalbum, werd Ursa Minor niet uitgebracht.
Dopamine: 2011-2015Edit
De band bleef zich door 2011 heen richten op touren, hoewel de band in november wel één studio-opname uitbracht, het nummer “If There Ever Was a Time”, ter ondersteuning van de Occupy Wall Street-beweging, om gratis te downloaden. Eind 2012 kondigde Jenkins aan dat het vijfde studioalbum het laatste album van de band zou zijn, met eventuele toekomstige releases in de vorm van single songs of EP releases. Jenkins rapporteerde over plannen voor het uitbrengen van het album in 2014, hoewel deze plannen in het water vielen, en het was pas in mei 2015 dat werd onthuld dat het album de titel Dopamine zou krijgen en zou worden uitgebracht op 16 juni 2015. De eerste single was “Everything is Easy”, en de tweede single was “Get Me Out of Here”.
We Are Drugs and Screamer: 2016-presentEdit
In maart 2016 kondigde Jenkins plannen aan voor het uitbrengen van een EP in 2016. Op 19 juli 2016 speelden ze een benefietconcert voor “Musicians on Call”, een liefdadigheidsorganisatie, in de nabijheid van de Republikeinse Nationale Conventie. De band maakte van de gelegenheid gebruik om zich uit te spreken tegen de Republikeinse Partij, met kritiek op hun standpunten over wetenschap en LGBT-rechten, en speelde nummers die specifiek kritisch waren over hun standpunten, waaronder “Jumper”, en “Non-Dairy Creamer”. Op 25 juli bracht de band hun eerste single van de EP uit, “Cop Vs. Phone Girl”, en kondigde officieel de titel van de EP aan, We Are Drugs. We Are Drugs werd uitgebracht op 7 oktober 2016.
Third Eye Blind’s volgende plannen omvatten het uitbrengen van een 2017 EP genaamd Summer Gods, om samen te vallen met een tour met dezelfde naam; de EP zou een verscheidenheid aan nieuwe geluiden voor de band hebben verkend, waaronder trap-muziek. De EP was echter niet op tijd klaar om tijdens de tournee te worden uitgebracht, en werd in plaats daarvan een live-album van optredens uit de tournee. In juni 2018 kondigden ze een cover-EP aan getiteld Thanks for Everything, bestaande uit zeven coverversies van verschillende nummers van Jenkins’ keuze. Jenkins verklaarde dat de handeling van het herinterpreteren en opnemen van covers van verschillende genres die de band door de jaren heen hadden beïnvloed, werd gedaan om te helpen inspiratie te vinden voor de creatie van een toekomstig studioalbum.
Eind 2018 kondigde Jenkins aan dat de band werkte aan een derde nog te titelen EP. Ze bleven toeren in 2019, waaronder een grote co-headliner Noord-Amerikaanse tour met Jimmy Eat World van juni tot augustus, genaamd Summer Gods Tour 2019. Voorafgaand aan de tour kondigde Kopp aan dat hij de band verliet om andere projecten na te streven, terwijl Jenkins aankondigde dat de EP was uitgegroeid tot een tien tracks tellend LP-studioalbum dat hij in 2019 wilde uitbrengen. Op 25 juli 2019 kondigde de band officieel het album aan, genaamd Screamer. Het album, dat uiteindelijk uit 12 tracks bestond, werd uitgebracht op 18 oktober, en bracht ook de titeltrack uit.
De band annuleerde een reeks tourdata in het begin van 2020 vanwege coronavirus. Vanaf maart 2020, na het opnemen van een EP door online samen te werken terwijl sociale distantie, begon de band met Jenkins hosting met het wekelijks streamen van live optredens als de “Quarantine Kitchen Sessions”, het bevorderen van sociale distantie.