By Leave a Comment on Vitamine D en psoriasis

Poriasis vulgaris (PV) is een veel voorkomende chronische auto-immuunziekte die zich uit in dikke, rode schilferige plekken op de huid. De ziekte wordt vaak uitgelokt door een infectie of stress, maar het antigeen dat de abnormale immuuncyclus op gang brengt, is onbekend. Patiënten met psoriasis zijn vatbaarder voor andere auto-immuunziekten, hart- en vaatziekten, diabetes, obesitas en het metabool syndroom. Patiënten met psoriasis leven ongeveer vier jaar korter dan de algemene bevolking. Hoewel er veel vatbaarheidsgenen zijn geïdentificeerd, is er nog steeds geen genezing. De laatste jaren zijn onderzoekers meer te weten gekomen over vitamine D, de rol ervan in het immuunsysteem en de rol die het speelt bij psoriasis. We zullen deze bevindingen bespreken en de implicaties voor de zorg toelichten.

Vitamine D

Vitamine D zou een belangrijke rol spelen in de regulatie van het immuunsysteem, gebaseerd op de vondst van vitamine D receptoren (VDRs) en CYP271B, een enzym dat verantwoordelijk is voor de 25-hydroxyvitamine D (25-(OH)D) synthese, in verschillende weefsels.1 Van ten minste 60 celtypes is bekend dat ze de VDR tot expressie brengen en meer dan 200 genen blijken door vitamine D te worden gemoduleerd.2 Belangrijk is dat VDR’s worden gevonden op geactiveerde T-lymfocyten,3 en er zijn aanwijzingen dat vitamine D een rol speelt bij het moduleren van de functie van dendritische cellen en het reguleren van de functie van keratinocyten en T-cellen.4

Epidemiologische gegevens hebben aangetoond dat een vitamine D-tekort een risico kan vormen voor de ontwikkeling van andere auto-immuunziekten, waaronder reumatoïde artritis (RA), multiple sclerose (MS), systemische lupus erythematosus (SLE), en de ziekte van Crohn (CD).5,6 Bij psoriasis varieert de prevalentie van vitamine D-tekort met de breedtegraad. Het is het hoogst bij bewoners in de buurt van de polen en het daalt in de tropische breedtegraden. Er is dus enig epidemiologisch bewijs voor een verband tussen de prevalentie en de breedtegraad, dat verband kan houden met blootstelling aan de zon en vitamine D niveaus.7 Klinisch reageren sommige patiënten met psoriasis op topische vitamine D analogen, wat ook een rol suggereert voor de vitamine bij het beheersen van de ziekte. De meeste auto-immuunbehandelingen zijn duur en vereisen controle op bijwerkingen, terwijl andere niet kunnen worden gebruikt tijdens de zwangerschap. Daarom zou het waardevol zijn te weten of het corrigeren van een vitamine D tekort een positief klinisch effect zou hebben in deze populatie.

Er zijn twee hoofdvormen van vitamine D; ongeveer 10 procent is afkomstig van vitamine D2 (ergocalciferol) voornamelijk uit de inname van planten via de voeding, terwijl 90 procent afkomstig is van vitamine D3 (cholecalciferol) gesynthetiseerd uit 7-dehydrocholesterol in de huid na blootstelling aan ultraviolet B (UVB). In de circulatie worden zij vervolgens eerst door de lever gehydroxyleerd tot 25-(OH)D en vervolgens door 1-alpha-hydroxylase in de nier. Dit resulteert in 1,25(OH)2D, de actieve vorm van vitamine D (calcitriol).8

Observatiestudies tonen aan dat hogere 25-(OH)D-spiegels samenhangen met een lager risico op diabetes type 1, MS, SLE en CD, en ook op sommige infectieziekten, zoals tuberculose. Eén observationele studie toonde aan dat oudere reumatoïde artritis (RA) patiënten met een vitamine D tekort hogere gevoelige gewrichten en CRP niveaus hadden.9 De weinige gerandomiseerde gecontroleerde trials (RCTs) zijn klein en tonen geen dosis-respons relatie aan. Wang, et al. vonden dat een tekort aan vitamine D samenhangt met CD. Zij vonden dat 1,25-dihydroxyvitamine D rechtstreeks inwerkt op de beta defensin 2 en NOD2 genen, die beide ook in verband zijn gebracht met CD.10 Onlangs werd een Deense transversale studie gepubliceerd met 183 CD en 62 gezonde controles. Het toonde aan dat actieve CD geassocieerd was met verlaagde 25-(OH)D, en vitamine D-suppletie kan CD-activiteit verminderen.11

The Role of Vitamin D in Psoriasis

Een jaar durende cross-sectionele studie in Italië volgde 145 patiënten met psoriasis, 112 met RA, en 141 gezonde controles (familieleden van de gevallen om de invloed van variaties in dieetinname te verminderen). Onderzoekers maten vitamine D, parathyroïd hormoon (PTH), en serum calcium. Van de patiënten met psoriasis bleek 57,8 procent het hele jaar door een vitamine D-tekort te hebben, tegenover 37,5 procent in de RA-groep, en 29,7 procent van de controles. In de wintermaanden steeg de prevalentie tot 80.9 procent in de psoriasis groep, vergeleken met 41.3 procent in RA patiënten, en 30.3 procent in gezonde controles. De prevalentie van 25-(OH) D-deficiëntie was statistisch significant bij de psoriasispatiënten tegenover RA (p<0.01) en gezonde controles (p<0.001). Bovendien was er geen verschil in prevalentie van tekort bij patiënten met psoriasis of met zowel psoriasis als artritis psoriatica. Er was geen significante lineaire correlatie tussen de ernst van de ziekte en 25-(OH) niveaus.

De studie vond ook dat psoriasispatiënten jonger waren, meer kans hadden om te roken, en hogere BMI’s hadden dan degenen met RA of gezonde controles. In de logistische regressie-analyse was vitamine D-deficiëntie geassocieerd met PV met odds ratio 2,5 (95% betrouwbaarheidsinterval 1,18-4,89; p<0,01) en onafhankelijk van leeftijd, geslacht, BMI, PTH, of calciumspiegels. Aangezien het hier echter niet ging om een gerandomiseerde controlestudie, konden de onderzoekers geen oorzakelijk verband vaststellen tussen vitamine D-tekort en psoriasis.12

Orgaz-Molina, et al. publiceerden een case-control studie van 86 patiënten (43 met psoriasis en 43 controles) in één polikliniek in Spanje. Zij werden onderzocht in één periode van vier weken om seizoensgebonden variaties in vitamine D niveaus te vermijden. Multivariate studies met binaire logistische regressie toonden een sterke associatie tussen de aanwezigheid van psoriasis en vitamine D-deficiëntie (<30ng/ml), zelfs na correctie voor verstorende factoren, zoals BMI, leeftijd, geslacht, inname van vitamine D via de voeding, totale blootstelling aan de zon, en het Fitzpatrick huidfototype. De odds ratio was 2,89 (met 95% betrouwbaarheidsintervallen 1,02-7,64, p<0,03) voor vitamine D-deficiëntie. De enige significante negatieve correlatie werd gevonden tussen 25-(OH)D niveaus en BMI (r = -0.30, p=0.005). Bovendien hadden psoriatische patiënten met een BMI hoger dan 27 een hoger risico op vitamine D deficiëntie met een sensitiviteit van 82.3 procent en een specificiteit van 51.7 procent. Belangrijk is dat er geen correlatie was tussen BMI en het aantal uren dagelijkse blootstelling aan de zon.13

Het is mogelijk om normale vitamine D bloedspiegels te hebben, maar als er een receptordisfunctie is, kan er een abnormale celfunctie ontstaan. Dit kan gelden voor elke cel die abnormale VDR’s heeft, inclusief keratinocyten, T-cellen, en dendritische cellen. Klinische respons op topische vitamine D analogen correleert met upregulatie van VDR mRNA expressie in psoriatische plaques.14

Polymorfismen van VDR genen kunnen dit beïnvloeden. Patiënten die homozygoot zijn voor het Taq1 T allel15 en het Fok 1 F allel hadden een hogere graad van non-responsiviteit op topische calcipotriol.16 De patiënten die homozygoot zijn voor het C allel van de Taq1 VDR zijn geassocieerd met een verminderde activiteit van de VDR. Deze patiënten hadden een kortere remissie duur (p = 0.038) van NB-UVB therapie dan diegenen die heterozygoot waren voor het allel (p =0.026) en die homozygoot voor het T allel (p=0.013).17

Conclusies

Vitamine D deficiëntie komt veel voor in de psoriatische populatie. Vanwege het invaliderende karakter en de moeilijkheid om deze ziekten onder controle te houden, zou het goed zijn om te weten of een kosteneffectieve therapie zoals vitamine D suppletie de ziekte zou verbeteren. Observatiestudies in grote cohorten hebben significante associaties aangetoond tussen lage niveaus van 25-(OH)D en een verhoogd risico op diabetes, metabool syndroom, en cardiovasculaire mortaliteit. Aangezien psoriasis een onafhankelijke risicofactor is voor hart- en vaatziekten, zou een therapie die deze risico’s zou kunnen verminderen van voordeel zijn. Het is bekend dat de ernst van psoriasis correleert met een verhoogde BMI, en de BMI is negatief gecorreleerd met een tekort aan vitamine D. Er is ook geopperd dat er een verminderde biologische beschikbaarheid van vitamine D kan zijn als gevolg van sequestratie in vet.18

De huidige gegevens laten zien dat vitamine D deficiëntie veel voorkomt in de psoriasis populatie, maar grote gerandomiseerde gecontroleerde trials moeten worden uitgevoerd om te bevestigen of correctie van deficiëntie zou resulteren in een statistisch significante klinische verbetering, gecorrigeerd voor verstorende factoren, zoals BMI. Een betere kennis van vitamine D receptor polymorfismen kan ons ook in staat stellen om verschillende reacties op behandelingen te begrijpen, en zelfs de ontwikkeling van nieuwe behandelingen mogelijk maken die de abnormale eiwittranscriptie van defecte receptoren corrigeren.

Dr. Prussick heeft gediend als consultant, spreker, trainer of onderzoeker voor Abbott, Allergan, Amgen, Gene Logic, Janssen, Leo, L’Oreal, Pharmaderm, Medicis en Medimetriks.

Ronald Prussick, MD is directeur van het Washington Dermatology Center, North Bethesda, MD en assistent klinisch professor, George Washington University, Washington, D.C.

Lisa Prussick, BSc is masterstudente aan de Tufts University School of Medicine in Boston, MA en is verbonden aan Washington Dermatology Center, North Bethesda, MD.

  1. Clemens TL, Garrett KP, Zhou XY, Pike JW, Haussler MR, Dempster DW. Immunocytochemical localization of the 1,25-dihydroxyvitamin-D3 receptor in target cells. Endocrinology. 1988;122(4):1224-1230.,
  2. Holick MF. Vitamine D deficiëntie. N Engl J Med. 2007;357(3):266-281,
  3. Provvedini DM, Tsoukas CD, Deftos LJ, Manolagas SC. 1,25-Dihydroxyvitamine D3 receptoren in menselijke leukocyten. Science. 1983;221(4616):1181-1183.,
  4. LoPiccolo MC, Lim HW. Vitamine D in gezondheid en ziekte. Photodermatol Photoimmunol Photomed. 2010;26(5):224-229.,
  5. Zold E, Barta Z, Bodolay E. Vitamine D-deficiëntie en bindweefselziekten. Vitam Horm. 2011;86:261-286.,
  6. Lonergan R, Kinsella K, Fitzpatrick P, et al. Multiple sclerose prevalentie in Ierland: Relationship to vitamin D status and HLA genotype. J Neurol Neurosurg Psychiatry. 2011;82(3):317-322.,
  7. Raychaudhuri SP, Farber EM. De prevalentie van psoriasis in de wereld. J Eur Acad Dermatol Venereol. 2001;15(1):16-17.
  8. Powers JG, Gilchrest BA. What you and your patients need to know about vitamin D. Semin Cutan Med Surg. 2012;31(1):2-10.
  9. Kerr GS, Sabahi I, Richards JS, et al. Prevalence of vitamin D insufficiency/deficiency in reumatoid arthritis and associations with disease severity and activity. J Rheumatol. 2011;38(1):53-59.
  10. Wang TT, Dabbas B, Laperriere D, et al. Directe en indirecte inductie door 1,25 dihydroxyvitamine D3 van de NOD2/ CARD15-defensine beta 2 aangeboren immuunroute defect in de ziekte van Crohn. J Biolog Chem. 2010;285:2227-2231.
  11. Jørgensen SP, Hvas CL, Agnholt J, Christensen LA, Heickendorff L, Dahlerup JF. Actieve ziekte van Crohn is geassocieerd met lage vitamine D-spiegels. J Crohns Colitis. 2013;7(10):e407-413.
  12. Gisondi P, Rossini M, DiCesare A, et al. Vitamine D-status bij patiënten met chronische plaque psoriasis. Br J Dermatol. 2012;166(3):505-510.
  13. Orgaz-Molina J, Buendía-Eisman A, Arrabal-Polo MA, Ruiz JC, Arias-Santiago S. Deficiëntie van de serumconcentratie van 25-hydroxyvitamine D bij psoriatische patiënten: Een case-control studie. J Am Acad Dermatol. 2012;67(5):931-938.
  14. Chen ML, Perez A, Sanan DK, Heinrich G, Chen TC, Holick MF. Induction of vitamin D receptor mRNA expression in psoriatic plaques correlates with clinical response to 1,25-dihydroxyvitamin D3. J Invest Dermatol. 1996;106(4):637-641.
  15. Dayangac-Erden D, Karaduman A, Erdem-Yurter H. Polymorphisms of vitamin D receptor gene in Turkish familial psoriasis patients. Arch Dermatol Res. 2007;299(10):487-491.
  16. Saeki H, Asano N, Tsunemi Y, et al. Polymorfismen van vitamine D receptor gen bij Japanse patiënten met psoriasis vulgaris. J Dermatol Sci. 2002;30(2):167-171.
  17. Ryan C, Renfro L, Collins P, Kirby B, Rogers S. Clinical and genetic predictors of response to narrowband ultraviolet B for the treatment of chronic plaque psoriasis. Br J Dermatol. 2010;163(5):1056-1063.
  18. Wortsman J, Matsuoka LY, Chen TC, Lu Z, Holick MF. Decreased bioavailability of vitamin D in obesity. Am J Clin Nutr. 2000;72(3):690-693.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.