Ik geloof dat iedereen in zijn leven wel eens iemand ontmoet die een stempel op je drukt. Om wat voor reden dan ook is deze persoon onvergetelijk, onvervangbaar en onophoudelijk in je geheugen gegrift. Wat je ook doet, hoeveel tijd er ook voorbij is gegaan of met hoeveel mensen je ook bent uitgeweest, ze zijn er nog steeds. Het maakt niet uit of je op goede of slechte voet staat, er is nauwelijks een dag dat je je kunt herinneren dat ze niet in je gedachten zijn geweest. Ook al heb je ze niet meer nodig, je krijgt ze maar niet uit je hoofd.
Om de een of andere reden kun je deze persoon niet loslaten.
Hen loslaten zou betekenen dat je jezelf toestaat om de impact die ze op je leven hebben gemaakt te vergeten. Hen laten gaan zou betekenen dat een deel van je leven waar je zo aan vasthield, niet meer zou bestaan. En omdat ze misschien niet meer belangrijk voor je zijn, houd je ze nog steeds in de gaten – een gesprekje hier en daar, af en toe elkaars foto’s liken. Jullie zijn “vrienden.” Maar oh, jullie zijn zoveel meer. Je bent meer dan dat vanwege de geschiedenis die jullie relatie tot dit punt heeft opgebouwd.
Zelfs wanneer je gelukkig bent en verder bent gegaan van hen, om welke reden dan ook, aarzel je niet om hun Facebook-pagina te controleren; je vraagt je af of ze gelukkig zijn of je hoopt dat ze die foto zien die je hebt gepost. Je kunt het niet laten om af en toe naar dat liedje te luisteren dat je aan hen doet denken. Hoewel je er niet aan ontkomt om te bedenken hoe gelukkig je bent zonder hen, blijven ze toch hangen. Je bent verder gegaan, maar een deel van hen blijft nog steeds bij je en je kunt niet uitleggen waarom je er zo veel om geeft.
Soms wil je schreeuwen: “Ga uit mijn hoofd!” of “Laat me met rust!” En het werkt. Je bent het tijdelijk vergeten en ze vallen je tijdelijk niet meer lastig. Dit helpt een tijdje, totdat je bij jezelf bedenkt dat je gewoon weer in hun hoofd wilt zijn. Of zit je misschien al in hun hoofd? Wat als ze aan jou denken? Wat als we hier allebei zitten te wachten tot iemand iets zegt? Wachten. Wachten waarop, hoewel? Op niets? Het lot?
En zelfs als je praat, is het maar een plagerijtje, want je weet dat je gewoon in een impasse zit. Je zit vast in een soort verwrongen en verdraaide vriendschap die alleen kan worden gedefinieerd door het woord “ingewikkeld”. Elk bericht, elke “like”, elke willekeurige kans dat ze met je communiceren is gewoon een herinnering dat je op een of andere manier in hun gedachten bent geweest. Of het nu een willekeurige emoji is om 2 uur ’s nachts of een volledig gesprek om bij te praten over elkaars leven, je kunt het niet helpen maar je vraagt je af wat ze met je willen. Waarom vallen ze je lastig? Waarom houden ze je in de buurt voor een stom gesprek? Wat is het punt als jullie beiden verder zijn gegaan en gelukkig zijn – waarom is het dat jullie in elkaars leven blijven kruipen?
Zelfs na alles wat er gebeurd is, vraag je jezelf nog steeds af wat de volgende stap is. Je vraagt je af of jullie er ooit uit zullen komen. Je wilt niet eens meer bij ze zijn, maar je kunt ze niet zomaar achterlaten.
Ergens diep, diep van binnen weet je dat het niet voorbij is. Er is geen afsluiting in de wereld die je toestaat dit zo gemakkelijk van je af te laten glijden. Je neemt er genoegen mee dat je ze gewoon als kennis in je leven hebt, dan dat je zonder ze door het leven gaat. Je zou je liever altijd blijven afvragen en wachten en wensen, dan ze überhaupt uit je hoofd te bannen. Maar waarom zou je je druk maken? Waarom zou je toestaan dat iemand ruimte in je hoofd inneemt die hij niet verdient?
De reden waarom je hem onmogelijk uit je hoofd kunt krijgen, kan verschillende redenen hebben. Maar ik denk dat de enige simpele reden waarom je ze niet los kunt laten, is omdat ze een impact hebben gemaakt. Deze persoon heeft zo’n blijvende indruk op je gemaakt en hem loslaten zou betekenen dat je de groei en de herinneringen en alles wat hij je had gegeven als een leerervaring of een geschenk of een soort van verlichting, loslaat. Ze hebben zo’n diepe indruk op je gemaakt dat het je leven heeft veranderd. Of het nu ten goede of ten kwade was, ze slaagden erin een deel van je te veranderen dat niet onveranderd kan blijven.
Deze persoon gaf je een reden om in liefde en het lot te geloven en soms moet je gewoon hopen dat je iemand anders zult vinden die dat gevoel opnieuw zal verlichten. Het ding is, je zult iemand vinden die je liefde geeft en je hoop geeft in het lot en zinvolle verbinding, maar het zal anders zijn omdat iedereen een unieke aanraking heeft, een andere impact, een speciale kracht die je verandert. De persoon die je lot zal zijn, zal de grootste impact van allemaal maken.
En terwijl deze oude vlam rond je hoofd blijft hangen in je meest kwetsbare tijden – dat is alles wat ze zijn. Ze blijven slechts hangen in ruimte en tijd totdat iemand die jouw ruimte en tijd waard is, je leven zal veranderen, veel verder dan je je had kunnen voorstellen. 