Veranderen de soorten waarnemingen tijdens het seizoen?
Ja, en een van de leuke dingen van walvisspotten in Maui is dat geen twee tochten precies hetzelfde zijn; een walvissafari aan het begin van het seizoen kan totaal anders zijn dan een aan het eind van het seizoen.
Hoewel er altijd uitschieters en uitzonderlijke gevallen zijn, zijn traditioneel de eerste walvissen die in de herfst arriveren, adolescente, juveniele mannetjes. Bultruggen zijn pas geslachtsrijp als ze ongeveer zeven jaar oud zijn, wat betekent dat walvissen die jonger zijn dan zeven jaar niet in Maui zullen paren.
Nog steeds zwemmen ze helemaal naar Maui voor de warme, tropische wateren, en om het competitieve paringsproces te leren van de grotere, oudere mannetjes (die meestal als volgende arriveren).
Als deze eerste walvissen eind september en oktober in Maui worden gezien, zijn ze meestal niet erg actief aan de oppervlakte na de zwemtocht van 3000 mijl. Er is een kans dat je een spuitje of een staart ziet als hij een sonderingsduik maakt, maar het activiteitenniveau is lang niet zo hoog als de manoeuvres op het hoogtepunt van het seizoen.
Daarna komen meestal de vrouwtjes, die een paar weken na de vroeg arriverende mannetjes voor het eerst worden waargenomen. Veel van de vrouwtjes die in de herfst arriveren zijn zwanger en klaar om te bevallen, nadat ze het kalf ongeveer 11 maanden eerder hebben verwekt tijdens het walvisseizoen van het afgelopen jaar in Maui. Aangezien baby bultruggen bij de geboorte ongeveer een ton wegen, kun je je voorstellen dat het wat langer duurt om te zwemmen als je een baby van 2.000 pond draagt!
Andere vrouwtjes maken de zwemtocht vanuit Alaska met hun puberende, 1 jaar oude kalfjes. Wanneer baby bultruggen in Maui worden geboren, blijven ze meestal een heel jaar bij hun moeder om te voeden en borstvoeding te geven. Ze leren te migreren tussen Maui en Alaska en leren hoe ze zich moeten voeden als ze daar eenmaal zijn, en als ze het jaar daarop terugkeren naar Maui, zwemmen ze uiteindelijk alleen weg.
Tegen de tijd dat het walvisseizoen officieel begint, wemelt het van de spetters in het water. Groepen mannetjes vormen “wedstrijdgroepen” voor het recht om met een vrouwtje te paren, en omdat ze tijd hebben gehad om uit te rusten van de lange zwemtocht naar het zuiden, worden alle walvissen actiever aan de oppervlakte met hun krachtige, luchtige vertoningen.
In het begin van februari krijgen we veel meer waarnemingen van kleine, pasgeboren kalfjes. Als ze net geboren zijn, zijn ze niet erg actief en rusten meestal aan de oppervlakte – vaak op de neus van hun vermoeide moeder die hen naar de oppervlakte duwt om adem te halen. Zodra ze ongeveer een maand oud zijn, is het echter gebruikelijker om de baby’s het doorbreken van de moeder te zien nadoen. De spatten zijn kleiner en de sprongen minder krachtig, maar er is een mate van “schattigheid” aan een brekend kalf dat een volwassene niet kan evenaren.