Free Press

De Amerikaanse zwarte beer (Ursus americanus) is een beestje met een slechte naam, want hij is niet altijd zwart. In feite vertoont zijn vacht meer kleurvariatie dan bijna elk ander Noord-Amerikaans zoogdier.

In sommige streken komen zwarte beren vaker voor in verschillende tinten bruin. Maar een zwarte beer kan zelfs rood, wit of blauw zijn. Serieus.

Ongewoon gekleurde beren zijn al lang het onderwerp van legenden en folklore. Dat maakt het vinden van verhalen over hen gemakkelijk in outdoor tijdschriften. Maar het vinden van feitelijk onderzoek over de kleurfasen van beren is veel moeilijker, en er is veel tegenstrijdige informatie.

Hier volgt een inleiding over de vele kleuren van de zwarte beer, inclusief foto’s van de opvallende kleurfasen. Laat uw eigen observaties achter in de sectie Reacties.

Paint it Black: The Most Common Color (Usually)

Het is begrijpelijk hoe de zwarte beer aan zijn naam komt. Toen Europese naturalisten en jagers voor het eerst met het dier in aanraking kwamen, zagen ze vrijwel alleen zwarte beren die zwart waren. Ten oosten van de Mississippi is zwart veruit de overheersende kleur, en in het hele verspreidingsgebied van de soort komen zwartkleurige beren voor.

In veel oostelijke en midwestelijke staten – New York, Michigan, Maine en Tennessee – is 100 procent van de onderzochte beren zwart. Er schijnen echter gebieden te zijn waar “kaneelberen” – zwarte beren met een roodachtig getinte vacht – opduiken. Ongeveer één procent van de beren in noord-centraal Pennsylvania, bijvoorbeeld, vertoont naar verluidt deze kleur.

Toen ik opgroeide in Pennsylvania, hoorde ik de verhalen over kaneelberen en verlangde ik ernaar er een te zien. Ik heb er nooit een gezien, noch heb ik enig bewijs van hun bestaan gezien. Het was altijd de broer van iemands beste vriend, de collega van een automonteur die er een zag. Net als oosterse poema’s, en bigfoot.

Nu woon ik in Idaho en ik heb verschillende van de kaneel-kleurige Bruins gezien. Want in het westen zijn niet alle zwarte beren zwart.

Earth Tones: The Brownish Bears of the West

Naarmate je verder naar het westen gaat, wordt de gewone naam van de zwarte beer steeds minder toepasselijk. In Minnesota, zeggen sommige bronnen dat 5 procent van de zwarte beren bruin zijn. Maar in de Rockies is de helft of meer van alle beren bruin: lichtbruin (vaak blonde beren genoemd), donkerbruin (chocolate) en roodachtig (cinnamon).

In het binnenland van de staat Washington is 79 procent van de zwarte beren bruin of blond; in Yosemite National Park is dat 91 procent.

Waar komt deze geografische verandering in de vacht van de zwarte beer vandaan? Ik heb geen sluitende studies gezien, maar er zijn verschillende plausibele ideeën geopperd door berenbiologen.

In een artikel in het Journal of Mammalogy wordt opgemerkt dat veren rijk aan melanine (zwart pigment) aantoonbaar beter bestand zijn tegen schuren. Misschien vertoont zwarte pels een soortgelijke eigenschap, waardoor het een nuttige aanpassing is om in bossen te overleven (zwarte beren in de bossen van Alaska zijn ook vaak zwart). Zwart kan de dieren ook helpen op te gaan in dichte bossen.

Zwart lijkt een minder adaptieve kleur in de open weiden van het bergachtige Westen. Bruin zou om verschillende redenen voordelig kunnen zijn, aldus het Journal of Mammalogy artikel.

In een open weide zou zwart de dieren aan hittestress kunnen blootstellen. Draag een donkergekleurd overhemd in de zomerhitte en je begrijpt meteen waarom.

Sommigen hebben gesuggereerd dat de bruine kleur zwarte beren helpt zich te verbergen voor de grotere grizzlybeer, die van oudsher in het hele Westen voorkomt, maar niet in het Oosten.

Anderen suggereren echter een ander verband met grizzlyberen: Zij suggereren dat de bruinachtige vacht in feite een grizzlybeer nabootst, waardoor wolven en andere dieren de indruk krijgen dat een zwarte beer een agressief en gevaarlijk dier is dat het niet waard is om mee te dollen.

Dit wordt nog versterkt door het feit dat sommige bruinachtige beren zwarter worden naarmate ze ouder worden, en dat de vacht van sommige beren in de loop van het jaar lichter of donkerder lijkt te worden.

Wat de reden ook is, als je een rondreis maakt door de nationale parken in het westen van de Verenigde Staten, is de kans groot dat de zwarte beren die je ziet niet zwart zijn.

Een korte opmerking over het onderscheiden van zwarte beren en grizzly’s

Ik kijk veilig naar de bruinachtige zwarte beer vanaf een afslag in de Lamar Valley van Yellowstone National Park, een van de beste plekken op aarde om wilde dieren te bekijken. Een andere auto komt aanrijden en een gezin stapt uit met een verrekijker. Een ouder kijkt en roept dan opgewonden: “Kinderen! Dit is jullie eerste grizzly!”

Dit komt regelmatig voor tijdens mijn trips naar Yellowstone. En ja, dat park is een geweldige plek om een grizzly te vinden. Maar ik vermoed ook dat veel “grizzly”-waarnemingen eigenlijk zwarte beren zijn. Zoals in deze blog al is vastgesteld, is kleur geen betrouwbare identificatie.

Dus hoe weet je dat? Het eerste waar ik naar kijk is de grote bult op de rug van een grizzly. Geen bult, geen grizzly. De grizzly heeft kortgeronde oren, terwijl de oren van de zwarte beer vrij prominent zijn. De zwarte beer heeft ook een recht gezichtsprofiel, vergeleken met de “schotelvorm” die kenmerkend is voor het gezicht van een grizzly.

Je kunt de twee dieren leren kennen door ervaring op te doen, en dat kan online. Het Montana Fish, Wildlife and Parks Department biedt een berenidentificatiequiz. Kun je de zwarte beren eruit pikken?

Het zijn geen ijsberen: The White “Spirit Bear” of British Columbia

Er is een nog ongebruikelijker kleurschakering van zwarte beren: in de kustbossen van British Columbia zijn sommige beren wit. Dit zijn geen ijsberen en ze zijn niet nauw verwant aan ijsberen. (Het zijn ook geen hybriden, hoewel ijsberen en grizzly’s zich onlangs met succes hebben voortgeplant, wat heeft geleid tot de zogenaamde “grolar beer” of “pizzly”).

Het zijn geen albino’s, want hun neuzen en ogen zijn bruin. De witte kleur komt van een recessief gen, dus een zwartkleurige beer kan een witte baren. Hoewel witte faseberen in geïsoleerde gevallen zijn opgedoken, komen ze regelmatig voor in het Great Bear Rainforest van British Columbia, een gebied dat The Nature Conservancy heeft proberen te beschermen.

Ze worden ook wel Kermode beren genoemd (naar de natuuronderzoeker die ze voor het eerst voor de wetenschap beschreef) of geestenberen door de First Nations volken. Er zijn naar schatting 400 van deze beren in het kustregenwoud, waar ze streng beschermd worden.

When A Black Bear is Blue: The Glacier Bear of Southeast Alaska

Ten slotte is er misschien wel de meest mysterieuze zwarte beer van allemaal: de “blauwe beer” of “gletsjerbeer” van Southeast Alaska. Gletsjerberen hebben werkelijk een blauwgrijze tint, variërend van subtiel tot verbluffend. Dit is geen gemakkelijke kleurfase om te zien, zelfs niet in de juiste habitat, die de meeste bronnen plaatsen binnen een straal van 100 mijl van Yakutat, Alaska.

Om een idee te krijgen van hoe moeilijk het is om er een te zien, kunt u het aangrijpende boek van wildlife fotograaf Lynn Schooler lezen over zijn langdurige zoektocht, getiteld The Blue Bear.

Deze kleurslag ontstond toen zwarte beren in deze regio door grote gletsjers geïsoleerd raakten van andere populaties. Deze gletsjers hebben zich aanzienlijk teruggetrokken, en blijven zich terugtrekken. Eén bron suggereert dat naarmate deze blauwachtige beren meer integreren in andere zwarte berenpopulaties, “dominante zwarte genen de zeldzame blauwgrijze kleurfase nog zeldzamer zullen maken.”

De beer in uw buurt

De Amerikaanse zwarte beer is verreweg de meest voorkomende berensoort op aarde. Hij komt overal op het Noord-Amerikaanse continent voor, een bewijs van zowel zijn aanpassingsvermogen als verstandig wildbeheer. Op veel plaatsen leven beren zelfs in voorstedelijke omgevingen.