Free Press

Er is misschien geen team in de National Hockey League dat zo’n slechte start had als de Washington Capitals.

In de meer dan een eeuw geschiedenis van de NHL hadden de 1974-75 Capitals, één van de twee teams die dat jaar tot de league toetraden (na een verschrikkelijk oneerlijke draft uit een reeds uitgedunde league), het slechtste puntenpercentage van de league ooit op hun naam staan met 13.1 procent, dankzij een record van 8-67-5.

In de zeven decennia sinds de league seizoenen van meer dan 60 wedstrijden heeft, hadden alleen de 1980-81 Winnipeg Jets een record van 8-67-5.

1 procent, dankzij een record van 8-67-5.

In de zeven decennia sinds de league overging op seizoenen van 60 wedstrijden of meer, hadden alleen de Winnipeg Jets in 1980-81 zo weinig overwinningen als de acht die de Caps bij elkaar wisten te schrapen, en geen enkel team had minder punten dan de 21 van Washington.

Daar kwam nog bij dat de Capitals 1-39-0 op de weg gingen in hun eerste seizoen en het slechtste doelsaldo ooit in de NHL behaalden, op -265. Beide dingen zijn niet alleen verbazingwekkend, ze zijn echt moeilijk om te doen.

Je snapt het. Het was een ruw seizoen, om het zachtjes uit te drukken.

En toch was er een sprankje hoop uit die vreselijke eerste campagne, omdat de Capitals de NHL – en de wereld – introduceerden aan een van de grote sweaterontwerpen in de hockeygeschiedenis.

Capitals ‘Kleurrijke, prijzenswaardige start

Voor een team dat is gevestigd in Washington, D.C. en bekend als de “Capitals”, is het niet meer dan passend dat de Caps debuteerden in het rood, wit en blauw.

Ook passend voor een team dat is gevestigd in de hoofdstad van het land, ziet het er beslist uit alsof het is ontworpen door een commissie.

Er gebeurt hier veel, dus laten we beginnen met de basiskleuren en de strepen.

Naast het gebruik van het traditionele wit voor hun lichte shirts, kozen de Caps ook voor een rode achtergrond voor hun donkere shirts. Dat is niet zo ongewoon.

Wat wel ongewoon is, is de aanwezigheid van witte schouderjukken op de rode tenues, die de rode jukken op de witte truien weerspiegelen.

Gekleurde schouderjukken zijn een belangrijk onderdeel van veel hockeytenues, en helpen vaak om een overvloed aan wit op de lichte truien van de teams te compenseren. Het is echter uiterst zeldzaam om de jukbehandeling op een gekleurd jersey te zien, eenvoudig omdat de behoefte aan zulk contrast over het algemeen niet zo groot is.

Wat nog zeldzamer is, is het gebruik van een grimmig wit juk. De schokkende helderheid van een witte schouderstuk kan vaak verpesten het uiterlijk van een kit door het maken van het lijken amateuristische, niet te vergeten het branden van de retina’s van iedereen die het ziet.

Hoewel, in dit geval, het werkt vrij goed. De heldere vlekken in de rest van het uniform helpen de witte schouderjukken te dempen, en hun naadloze overgang naar de witte V-halskraag ziet er absoluut ongelooflijk uit.

Goed gedaan, Washington; een punt voor de Caps.

Wat de striping betreft, de Caps gebruikten een gapped dual-stripe pakket op de staarten van hun witte tenues, met flush dual striping op de rode tenues. Als je denkt dat dit bekend voorkomt, heb je gelijk. Als het niet voor de dikte van de staart strepen, zou dit ontwerp identiek zijn aan die gebruikt door de Montreal Canadiens, zij het met de rode trui streep kleuren omgekeerd.

Vreemd genoeg, geen van de striping pakketten zijn consistent op dit uniform, met de mouwen hebben een dunne, vlakke, dubbele-streep ontwerp op beide kits, rood op blauw op de witte truien – consistent met de staart striping – en wit op blauw op de rode truien – het tegenovergestelde van de staart. De sokken, van hun kant, zijn voorzien van een gapped tri-stipe patroon.

De Capitals kozen voor een mooi, dik lettertype, dat helpt hun truien heel effectief op te vullen. Nog beter, zowel de jersey nummers en belettering zijn afgezet in contrasterende kleuren.

Capitals weten hoe te Accessorise

Maar, wie houden we voor de gek; de meest opvallende onderdelen van deze kits zijn de accessoires.

Voreerst, het logo, dat is een gestileerde “WASHINGTON capitals” woordmerk. De verschillen in lettertype en hoofdlettergebruik tussen de twee woorden zijn op zijn zachtst gezegd onorthodox. Al even raadselachtig is de hockeystick die de kleine letter “T” in “hoofdletters” moet voorstellen. Hockeysticks hebben natuurlijk geen kruis. De Capitals hebben dat omzeild door twee kleine, onduidelijke vlekjes aan weerszijden van de hockeystick te plakken die dubbelzinnig genoeg zijn om het kruis van de T te vormen, terwijl ze er ook uitzien als een voortzetting van de stip op de voorafgaande “I.” Ik kan niet beslissen of dat nu wonderbaarlijk of zielig is.

En hoe zit het met die sterren? Zes sterren – twee groepen van drie in afwisselende kleuren – zijn neergestreken op de top van het logo, met vijf meer hen te voegen op de mouwen tussen de nummers en manchetten. Op de broek zitten er nog eens vijf, aan weerszijden omzoomd door twee contrasterende strepen. Waarom verschillende secties verschillende aantallen sterren hebben is een raadsel.

Over de broek gesproken, de Caps gebruikten drie (drie!) verschillende broekontwerpen tijdens hun inaugurele seizoen, de rode en blauwe die u hierboven ziet, en ook een kortstondige witte versie. Zoals iedereen die ooit een witte broek heeft gedragen – of heeft geprobeerd te dragen – zich kan voorstellen, ging deze niet erg lang mee. De Capitals kozen het volgende seizoen voor blauw voor hun beide tenues.

Interessant is dat de blauwe accenten die de broek gaf, niet terugkwamen op de helmen. Tijdens het gebruik van deze tenueset gebruikten de Capitals rode helmen bij hun rode shirts. Blauwe helmen zouden een uitstekend contrast hebben gegeven en de algemene kleurbalans van de rode tenues hebben verbeterd. Een gemiste kans.

Het simpele feit is, dat de tenues van de Capitals chaotisch en onsamenhangend waren, met een gezonde dosis smakeloosheid erbij.

En toch… kan ik er niets aan doen, maar ik vind ze geweldig. Op de een of andere manier past alles zo mooi bij elkaar. Hoewel deze uniformen objectief gezien verschrikkelijk zijn, kan iedereen er wel iets op vinden dat ze mooi vinden, zo mooi dat de Capitals ze de afgelopen jaren allebei als alternatieve tenues hebben teruggebracht, zoals we later zullen zien.

Capitals’ Kit Changes Kept to Minimum

De tenues van de Caps zouden tot 1995 grotendeels hetzelfde blijven, met slechts kleine veranderingen gedurende de twee decennia dat ze werden gebruikt.

En als ik zeg “klein”, bedoel ik dat ook echt. Kijk bijvoorbeeld eens naar de shirts die ze van 1983-85 droegen:

Het meest opvallende verschil is het nieuwe, slankere, spichtig ogende lettertype, en het ontbreken van een omlijning rond de letters van de namen (de nummers en de aanvoerdersletters behielden hun omlijning), een verandering die voor 1979 werd ingevoerd, hoewel in dat eerste seizoen elke letter van de volgende werd gescheiden door een spatie, iets wat het jaar daarop werd rechtgezet.

Wat betreft andere kleine wijzigingen, de strepen zijn allemaal iets dikker (behalve, vreemd genoeg, voor de blauwe staart streep op het witte shirt), het “WASHINGTON” deel van het logo is gekrompen en de sterren op de borst zijn allemaal vergroot, alle veranderingen ingevoerd in 1980.

Over sterren gesproken, er zijn nu slechts vier sterren op de mouwen, een ontwerp keuze debuteerde in 1983 dat slechts twee seizoenen zou duren voordat een verdere tweak herstelde de vijfde ster.

Capitals Bid Long Farewell to Red, White and Blue

De laatste iteratie van de tenues van de Capitals werd op tijd voor het seizoen 1987-88 uitgebracht en zou tot 1995 ongewijzigd blijven.

Zoals u kunt zien, zijn de zes sterren op de voorkant van het shirt dichter bij elkaar geplaatst en vormen ze nu één ononderbroken lijn op de borst.

Daarnaast is de belettering van de namen opnieuw bijgesneden, iets wat ik als liefhebber van consistentie waardeer, hoewel ik me kan voorstellen dat het niet erg gemakkelijk kan zijn geweest voor de ogen van iemand die toekijkt; de omlijning van de letters maakt dat de namen er rommelig en onoverzichtelijk uitzien, vooral van veraf.

Eerbetoon aan het rood, wit en blauw van de Capitals

Wat de gebreken ook zijn, de lange levensduur van – en de liefde voor – de rood, wit en blauwe tenues van Washington maken ze tot een van de echt iconische tenues in de geschiedenis van de NHL.

En toch is het moeilijk om te zien waarom. De strepen zijn onregelmatig. Het logo voelt als een uitvlucht. En wat is er in hemelsnaam met die sterren aan de hand? Serieus, het is alsof iedereen naar de ontwerpvergadering moest komen met zijn meest belachelijke idee – en toen besloot het team ze allemaal in een keer te gebruiken. Ik weet niet hoe of waarom, maar het werkt gewoon.

Laat me ook zeggen dat, levend in het moderne tijdperk van stroomlijning en efficiëntie, het verfrissend is om terug te kijken op de Capitals met een compleet ander primair logo voor elk van hun truien. Voor mij toont dit aan dat de ontwerpers oprecht hun best deden om een zo perfect mogelijk uitgebalanceerd tenue te maken, in plaats van te zwichten voor conventie en kosteneffectiviteit. Dit thema is ook aanwezig in hun gebruik, hoe kort ook, van drie verschillende broek ontwerpen; het toont de focus was op het visuele product, niet de bottom line.

Voor mij, dit zijn voorbeelden van kunst in zijn zuiverste vorm, iets moeilijk om te komen door tegenwoordig.

Zeer weinig teams krijgen hun shirts ooit helemaal goed, maar de Capitals sloegen het uit het park bij hun allereerste poging.

Capitals’ Patriotism Goes to Dark Place

Misschien is het enige wat mis is met de Caps’ uniformen tijdens hun eerste twee decennia een gebrek aan esthetische punch en agressie. Voor het seizoen 1995-96 debuteerde Washington met een compleet nieuw tenue dat de zaken ingrijpend veranderde.

De eerste en meest in het oog springende verandering is het kleurenpalet van het team. De Capitals kozen voor een gedempt blauw als hun nieuwe hoofdkleur, met zwart en brons als versieringen. Zwarte broeken voor beide uniformen en een zwarte helm voor de blauwe jerseys accentueren alleen de meer truculente look.

Voor en midden zijn de nieuwe logo’s van het team. Een krijsende zeearend – het universele symbool van Amerika – met bronzen sterren is het nieuwe hoofdembleem van de ploeg en ziet eruit alsof hij zijn slag wil slaan. Ondertussen bestaat de schouder patch uit twee sterren, twee hockeysticks, een puck en een “WASHINGTON CAPITALS” woordmerk rond een gestileerde Capitol Building.

Het is dus meteen duidelijk dat de Capitals het meenden met hun herontwerp, iets wat alleen geaccentueerd wordt in de details.

In plaats van de traditionele horizontale strepen op de mouwen en de staart, kozen de Caps voor een diagonale aanpak die de vlucht van de adelaar lijkt te volgen, een ontwerpkeuze die des te unieker wordt door het feit dat de top van de striping behandeling uit het midden is, wat doet denken aan een vinkje – of zelfs de Swoosh van Nike. Het diagonale effect wordt herhaald op de mouwen.

Als voor de strepen zelf, een bank van vijf strepen – een dikke, zwarte band omringd aan weerszijden door twee dunne accenten – zit op een blauwe basis (technisch gezien, op de blauwe truien, de basis van de strepen is gewoon de achtergrond van de trui). De accent strepen direct buiten het zwart zijn brons, terwijl de buitenste twee contrasteren met de aangrenzende kleur. Dit strepenpakket wordt, aangenaam, herhaald op de sokken.

Persoonlijk denk ik niet dat het tenue de buitenste strepen nodig heeft. Ze maken de tenues een beetje te druk, maar dat is slechts een klein minpuntje in een verder prachtig pakket.

Zelfs de kraag is geweldig, met een drie-strepen ontwerp op elk shirt (brons omringd door blauw op de witte shirts, en brons omringd door zwart op de blauwe).

Hoe dan ook, misschien wel het ding dat het meest opvalt aan deze tenues is het lettertype. De zwaar gekartelde letters zijn al ongewoon genoeg, maar er zijn duidelijke verschillen in dikte tussen de verschillende streken, voor een ouderwets, bijna kalligrafisch gevoel. Bovendien, wat de cijfers betreft: Sommige onderdelen die afgerond zouden moeten zijn, zijn om de een of andere reden vierkant.

Dit inconsistente, asymmetrische lettertype irriteert me, net als het feit dat de cijfers op de achterkant van het uniform overlappen met de staartstrepen. Ik ben ook geen fan van de overdreven drukke trim gebruikt op het lettertype, een gapend ontwerp op de witte truien en een tweekleurige combinatie op de darks.

Over het geheel genomen, ik hou van de botten van deze kits. Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat ze de voorkeur verdienen – of op zijn minst gelijkwaardig zijn – aan het oorspronkelijke ontwerp van de Capitals. Wat me echter doet twijfelen is de overdreven complicatie van een anders briljant concept.

Als er ooit een voorbeeld van overengineering was, kijk dan niet verder dan het “CAPITALS” woordmerk ingebed in de zwarte staart striping. Ik bedoel, ja, we weten het. Je bent al meer dan 20 jaar een franchise op dit punt.

Capitals Blacken Their Name

Voor 1997-98 verwijderden de Caps het onzinnige CAPITALS woordmerk van hun witte shirts – hoewel, vreemd genoeg, niet van hun blauwe (misschien om te verduidelijken wie ze waren terwijl ze onderweg waren?

Nu, bij het eerste concept voor een nieuw derde truitje, zijn er twee goed bereisde routes om te overwegen: Je kunt het basissjabloon van je huidige uit- en thuistenue aanhouden en gewoon de kleuren aanpassen (de Vancouver Canucks zijn een voorbeeld van een ploeg die dit de laatste jaren goed heeft gedaan), of je kunt voor iets totaal anders gaan. In plaats daarvan probeerde Washington het beste van beide werelden te hebben, en deze alternatieve kit is de slechtste om dat te doen.

De staart striping is een meer traditioneel, horizontaal patroon, terwijl de mouwen de diagonale aanpak van de standaard set behouden. De toch al overgecompliceerde striping pakket is nu tot zeven (zeven!) strepen, met de blauw-wit-blauwe trim stukken volledig wassen van de aangename contrast dat door primaire accent van het uniform, brons. Nog woedender, de sokken gebruiken niet eens hetzelfde patroon; ze hebben slechts vijf strepen! Volslagen waanzin.

Ze konden het toch al ingewikkelde lettertype ook niet goed krijgen, en veranderden hun standaard belettering door inspiratie te putten uit een spiegel van een funhouse. Het lijkt erop dat iemand zich een beetje heeft laten meeslepen met WordArt.

Zelfs de kraag is verschrikkelijk, met blauw plotseling verheven tot een primaire kleur, ondanks het feit dat het nauwelijks voorkomt in de rest van de kit.

Maar het absoluut slechtste deel over de Capitals ‘zwarte derde truien is de beslissing om het Capitol Building wapenschild te gebruiken als primaire logo van de trui. Ik bedoel, ik begrijp de wens voor een derde trui: De fanbase opleuken, het merk versterken en verbreden, en de mogelijkheid om een ton aan merchandise te verkopen. En ik snap ook het gebruik van een ander logo dan het standaard tenue. Maar moest het echt dit logo zijn?

Eerlijk, er zijn zoveel onderdelen dat het misselijkmakend is. Plus, het beeld zelf is niet echt suggestief. Om van een schreeuwende adelaar naar het Capitool-gebouw te gaan, duidt niet echt op agressie, ontlokt trots, of boezemt angst in de harten van tegenstanders op welke manier dan ook.

Helaas zouden de Capitals hun blauwe truien vóór de campagne 2000-01 met pensioen sturen, en hun misplaatste zwarte wissels tot full-time status promoveren. Gelukkig kwam deze promotie ook met een normalisering van de belettering.

Reebok Edge vindt Capitals opnieuw uit

De introductie van het Reebok Edge-uniformsysteem gaf NHL-teams een excuus om hun uiterlijk volledig te veranderen.

De Capitals maakten optimaal gebruik van de gelegenheid en brachten een gemoderniseerde versie van hun oorspronkelijke tenues uit.

Na lyrisch te hebben gesproken over het feit dat de Capitals twee aparte primaire logo’s op hun oorspronkelijke tenues hebben, moet ik erop wijzen dat ze dat ook hebben gedaan bij dit herontwerp. Ja, het “Capitals” woordmerk is blauw op zowel de witte als de rode shirts, en de puck is rood op beide, ook. Maar het “WASHINGTON” woordmerk en de drie sterren erboven hebben verschillende kleuren, een klein – maar welkom – beetje aandacht voor detail.

Een nog meer uitstekende touch in het logo is het gebruik van drie sterren. Zoals lezer Rob Schroeder me informeert, is het gebruik van drie sterren een verwijzing naar het motief dat gebruikt wordt op de vlag van Washington, D.C. – die zelf weer een verwijzing is naar het familiewapen van grondlegger George Washington. Echt cool spul!

Als voor de bouw van het logo zelf, is het belangrijk op te merken dat het niet helemaal hetzelfde is als het oorspronkelijke wapenschild (u kunt de twee direct vergelijken via de throwback jersey onderaan de bovenstaande afbeelding). De letters zijn schuin naar rechts in plaats van links, en het kruis van de T is naadloos geïntegreerd in de omliggende tekst.

Op de schouders, is er een gloednieuwe secundaire wapenschild, ook, bestaande uit een gestileerde adelaar met zijn vleugels en hoofd die een “W”, terwijl het Capitool gebouw is silhouet eronder. Het is zeker esthetisch aantrekkelijk, hoewel het misschien een beetje te eenvoudig en generiek ogende om op zichzelf te staan.

De jersey lichaam zelf is relatief eenvoudig, met een dunne blauwe streep – marine blauw, in tegenstelling tot de originelen – op een dikkere band van rood – een meer gedempte toon dat het origineel – aan de onderkant van de staart van de jersey, samen met een dunne band van marine blauw op de manchet. Er is meer navy overal, van reusachtige zweet vlek-achtige blokken onder de armen tot een dunne trim streep op de voorkant van de trui die zich uitstrekt van de goedkoop uitziende marine-blauwe kraag helemaal naar beneden tot aan de pols.

Deze schouder streep is afgezet met een contrasterende zwier, wit op de rode truien en rood op de witte. Vreemd genoeg heeft deze eenzame streep geen partner op de rug van de uniformen, waardoor de mogelijkheid voor een volledig schouderstuk wordt geëlimineerd en de kits totaal uit balans worden gebracht.

Navy blauw heeft ook de overhand op de sokken, met alleen de onderste helft toegewezen aan de primaire kleur van het betreffende uniform, een blok van schaduw afgewisseld met een enkele, contrasterende streep. Aangezien de Caps navy broeken gebruiken, creëert deze ontwerpkeuze een groot, ononderbroken blok van navy blauw dat zich uitstrekt van de buik tot onder de knieën, en een beetje de donder steelt van de primaire kleuren van de tenues. Deze vergissing zou echter worden aangepakt (en enigszins gewijzigd) voor de 2012-13 campagne.

Al met al, het is een vrij futuristisch ogende ensemble. Zelfs het lettertype is on-brand, no-nonsense maar toch strak en subtiel, en afgezet met flush accenten. Ik heb wel een probleem met de kapiteinsletters. Die zijn naar mijn mening veel te klein.

Dat gezegd hebbende, het feit dat het futuristisch is, betekent niet dat het ook goed is. De pitspots zien er belachelijk uit, en hun loodrechte kruising met de staartstrepen maakt ze dubbel zo absurd. En dan, in schril contrast met deze blokkerigheid, is er de enkele, scheve, asymmetrische schouderstreep met daaronder een swoosh van bies. Frustrerend om naar te kijken, deze kit.

Eenvoudig gezegd, de Capitals hadden de kans om een nederig eerbetoon te brengen aan een van de meest universeel geliefde tenues in de NHL geschiedenis. In plaats daarvan probeerden ze iets anders te doen met een soortgelijk ontwerp en palet, en eindigden met een groteske frankenjersey dat, buiten het logo, niet echt goed werk doet om het verleden te eren, en ook niet erg leuk is om naar te kijken in het heden.

Het ergste van alles, logo’s daargelaten, het algemene ontwerp is gewoon…saai. Het is slecht, ja. Maar niet zo slecht dat het interessant is. Het is gewoon een slecht doordacht ontwerp met een ondermaatse uitvoering. Het is zo simpel als dat.

In een poging om alles te doen, eindigden de Capitals met niets.

Capitals omarmen kleurrijke geschiedenis

Voor het seizoen 2011-12 namen de Capitals hun Winter Classic-kit van het vorige seizoen en implementeerden het als hun full-time alternatieve uniform.

Er is niet veel dat ik nog niet heb behandeld met betrekking tot deze kit, maar het is interessant dat de Caps besloten om te gaan met rode broeken, die alleen werden gebruikt tijdens hun eerste seizoen (ze droegen blauw de rest van de tijd), en slechts part-time, op dat. Gezien het overwicht van rood op deze uniformen, zou ik gedacht hebben dat blauw de betere keuze zou zijn geweest.

Interessant, hoewel de Capitals rode helmen gebruikten tijdens het debuut van dit uniform in de Winter Classic, droegen ze witte toen het ontwerp werd geïmplementeerd op een full-time basis, een duidelijke downgrade in kleurbalans.

Voor 2015-16 schaften de Capitals de witte throwbacks af ten faveure van een rode versie, vermoedelijk om het voor hen gemakkelijker te maken hun alternatieve kits thuis te dragen.

Net als bij de witte throwback is het rode tenue grotendeels een getrouwe kopie. Een opmerkelijke verandering is dat het WASHINGTON-gedeelte van het woordmerk wit is, in plaats van blauw.

Anders dan bij de witte tenues wordt bij deze rode tenues gebruik gemaakt van de felblauwe broek uit het eerste tenueontwerp van Washington. Helaas zijn de rode helmen ook overgenomen, waardoor de Capitals opnieuw een kans missen om een ensemble beter in balans te brengen. Naar mijn mening hadden ze beter blauwe emmers kunnen gebruiken. Helaas…

(P.S.: Let op de nieuwe patroon inversie op de sokken van Washington’s standaard thuis-en uit-pakken, samen met de lichte striping verandering op de thuissokken).

ADIZERO Era No New Beginning

Het ADIZERO-uniformsysteem trad in werking voor 2017-18, en de Capitals deden grotendeels niets om de gelegenheid te vieren.

Het algemene ontwerp is veel netter, met rechtere, meer conventionele lijnen die zijn gebruikt voor de schouderstrepen en de afwerking.

Met uitzondering van de iets kortere zweetvlekken onder de oksels, is de enige andere duidelijke verandering de overgang – of het ontbreken daarvan – tussen de schouderstrepen en de kraag.

Op de Reebok Edge iteraties van het ontwerp, de marine streep liep zijn weg omhoog op de arm en kruiste met de marine kraag.

Hier, de lijn kruist met het kraagstuk als geheel, maar omdat de Capitals er niet voor kozen om het buitenste deel van het nekstuk in te vullen (een wijs besluit), de streep eindigt gewoon een beetje in het midden van nergens. Hadden ze niet een klein ontmoetingspunt op de kraag kunnen inkleuren? Of anders de streep naar boven gericht hebben om te kruisen met een reeds gekleurd stukje? Het is gewoon verbijsterend hoe zoiets over het hoofd wordt gezien – of anders wordt opgemerkt en mag blijven staan.

Screaming Eagle keert terug met Reverse Retro Twist

Nadat de adidas Reverse Retro jersey serie werd aangekondigd, wachtten fans in de NHL vol spanning af om te zien hoe hun favoriete teams een nieuwe nostalgische look zouden uitstralen. Voor de Capitals betekende dit een terugkeer naar een vroegere kit, de 1990’s ‘Screaming Eagle’.

Deze Reverse Retro voelde meer als een correctie dan een gloednieuwe trui, omdat het een van de flagrante problemen van de oorspronkelijke look van Washington repareerde. Weg was het blauw en wit van de jaren ’90; in plaats daarvan gebruikten ze een diep rood als primaire kleur, waar de Capitals bekend om staan. Dit, samen met een perfecte blauw-witte striping die de onderkant en mouwen siert met het woord ‘CAPITALS’ erin verwerkt, zorgt voor een van de best uitziende truien op de markt.

Deze mening werd ook gedeeld door de fans, die van de Washington Reverse Retro de best verkochte trui uit de reeks maakten. Gezien de positieve en sterke reacties op de nieuwe ‘Screaming Eagle’ zou het geen verrassing zijn als de Capitals dit een permanente toevoeging aan hun line-up zouden maken.

Capitals at a Kit Crossroads

De huidige look van de Capitals is meer dan tien jaar oud. Het is waarschijnlijk tijd voor iets nieuws een van deze jaren.

Of ze nu iets uit hun verleden kiezen (ik weet zeker dat niemand teleurgesteld zou zijn met een van hun twee vorige uniform sets) of voor iets heel anders gaan, het is duidelijk dat de Capitals terug moeten naar wat hen in de eerste plaats zo’n goed uitziend team maakte.

Dat betekent moedig zijn, kansen nemen, niet bang zijn om buiten de comfortzone van hockey te kijken.

Treurig genoeg hebben de Capitals zichzelf in een hokje gestopt en zijn ze blijven vasthouden aan een ontwerp met grote gebreken, ondanks het feit dat ze de perfecte gelegenheid hadden om een nieuwe richting in te slaan met ADIZERO.

Net als een groot deel van de geschiedenis van de Capitals, zijn hun huidige tenues een verhaal van verspild potentieel.

Dat gezegd hebbende, de on-ice product eindelijk dingen samen in 2017-18… Misschien hun ontwerpers zal niet ver achter zijn?