Ideale diffuse weerkaatsing leidt tot een gelijke luminantie in alle richtingen op het halfvlak dat aan het oppervlak grenst. Deze ideale vorm van diffuse weerkaatsing wordt Lambertiaanse weerkaatsing genoemd. Dergelijke ideaal reflecterende oppervlakken zijn hypothetisch, en werkelijk reflecterende oppervlakken zijn anisotroop, reflecteren meer in bepaalde richtingen dan in andere. Oppervlakken met een hoge graad van diffusie-efficiëntie omvatten pleister, papier, wit marmer en talkpoeder.
Speculaire reflectie wordt vertoond door een spiegel of een kalm wateroppervlak, waar coherente invallende lichtstralen coherent worden gereflecteerd volgens de wet van reflectie. De invalshoek en de weerkaatste hoek zijn gelijk bij volkomen spiegelbeeld. Alle reflectie gehoorzaamt de wet van reflectie, maar diffuse reflectie resulteert in verstrooiing omdat de reflectiehoeken van elk deel van het materiaal verschillend zijn als gevolg van de willekeurige oriëntatie van het oppervlak.
Zelfs kleine oppervlakte onvolkomenheden maken perfecte speculaire reflectie onmogelijk, zodat elke reflectie van een echt oppervlak altijd een of andere combinatie van diffuus en speculair zal zijn. Diffuse reflectie wordt gebruikt voor sfeerverlichtingstoepassingen, zoals matglazen lampen, terwijl speculaire reflectie wordt gebruikt voor optische toepassingen, zoals microscopen en telescopen.