Except, dat is niet het geval. Als je geen lid bent van een inheemse gemeenschap, ben je niet gekwalificeerd om witte salie, Palo Santo of andere heilige kruiden te kopen en snel te Googlen op “hoe smudge je”. Dit is culturele toe-eigening, en het is schadelijk voor inheemse gemeenschappen.
Tot twee weken geleden, als je een van de duizenden mensen was die elke maand online op zoek gaan naar een smudging tutorial, zou je misschien terecht zijn gekomen op een artikel van Well+Good met de titel “How To Burn Sage in Your Home To Get Rid of Bad Vibes.” Echter, na het horen van inheemse mensen over de schade toegebracht door het artikel, hebben we het verwijderd van onze website – dit verhaal dat je nu leest is geschreven om het te vervangen.
Dank aan degenen die genereus de hand hebben gereikt om ons te bellen, en het spijt ons zeer voor het bestendigen van deze beledigende gedachtegang. We weten dat het verwijderen van dit specifieke artikel slechts één stap is in het werk dat moet worden gedaan om cultureel toegeëigende inhoud uit onze bibliotheek te bannen, en we zijn vastbesloten om onze educatie over dit onderwerp voort te zetten en de nodige stappen te nemen om ervoor te zorgen dat Well+Good een veilige ruimte is voor alle mensen, inclusief leden van inheemse gemeenschappen.
Wat is culturele toe-eigening, en waarom is het schadelijk?
Een definitie van culturele toe-eigening, geschreven door Fordham School of Law professor Susan Scafidi in haar boek Who Owns Culture? en gebruikt door de National Conference for Community and Justice in haar materialen, stelt:
“Het zonder toestemming nemen van intellectueel eigendom, traditionele kennis, culturele uitingen, of artefacten uit de cultuur van iemand anders. Dit kan ongeoorloofd gebruik inhouden van de dans, kleding, muziek, taal, folklore, keuken, traditionele geneeskunde, religieuze symbolen, enz. van een andere cultuur. De kans op schade is het grootst wanneer de brongemeenschap een minderheidsgroep is die op andere manieren is onderdrukt of uitgebuit, of wanneer het voorwerp van toe-eigening bijzonder gevoelig ligt, bijv. heilige voorwerpen.”
Inheemse volken zijn in Noord-Amerika gewelddadig onderdrukt sinds de eerste Europese kolonisatoren in de 16e eeuw voet aan wal zetten op het continent, en in 1892 maakten de “Regels voor Indiaanse Rechtbanken”, geschreven door de Commissaris voor Indiaanse Zaken, het illegaal (en strafbaar met gevangenisstraf) voor inheemse volken in de Verenigde Staten om hun religieuze ceremonies te beoefenen. Pas in 1978 – minder dan 50 jaar geleden – werd de American Indian Religious Freedom Act (AIRFA) aangenomen, die inheemse Amerikanen de vrijheid en bescherming garandeert om “traditionele religies te geloven, uit te drukken en uit te oefenen.”
Het is grotendeels vanwege deze geschiedenis – en de beperkingen die vandaag de dag nog steeds aan inheemse tradities worden opgelegd – dat de mainstream coöptatie van inheemse spirituele praktijken zo schadelijk is voor velen. “Het doet pijn om te zien dat onze tradities, waar onze voorouders voor stierven en vochten, nu een trend worden waar anderen aan mee willen doen,” schreef Well for Culture mede-oprichtster Chelsey Luger eerder in een artikel voor Well+Good. “Deze gebruiken zijn heilig en speciaal voor ons omdat ze ons volk geholpen hebben duizenden jaren te gedijen en vervolgens verschillende brute generaties van genocide en kolonialisme te overleven. Deze praktijken houden ons sterk terwijl we blijven omgaan met historische trauma’s.”
“Die smudge stick vertegenwoordigt de diepe pijn, opoffering, verzet en weigering van inheemse volken. Het vertegenwoordigt een voortdurende erfenis van marginalisering en bestraffing van inheemse spiritualiteit.” -Adrienne J. Keene, EdD
In een post op haar blog Native Appropriations, spreekt Adrienne J. Keene, EdD, een inwoner van de Cherokee Nation en assistent-professor Amerikaanse Studies en Etnische Studies aan de Brown University, ook over dit punt. “Die smudge stick is niet goedaardig. Het gaat niet over ‘eigendom’. Die smudge stick vertegenwoordigt de diepe pijn, opoffering, verzet en weigering van inheemse volken. Het vertegenwoordigt een voortdurende erfenis van marginalisering en bestraffing van inheemse spiritualiteit. Dus als onze religieuze praktijken worden bespot met deze producten, of als mensen onze ceremonies vercommercialiseren en er geld aan verdienen, dan gaat het er niet om wie het ‘recht’ heeft om te kopen of te verkopen. Het gaat om macht.”
Dr. Keene vervolgt: “De verkoop van inheemse spiritualiteit is gemakkelijk een miljoenenindustrie – en dan hebben we het nog niet eens over alle cultuurgieren en blanke sjamanen die nepceremonies verkopen. Wie profiteert er van de verkoop van deze producten? Niet de inheemse volken.”
Ik verzoek u dringend het hele artikel van Dr. Keene te lezen.
Betekent dit dat het verbranden van salie volledig verboden is voor niet inheemse mensen?
Vele culturen over de hele wereld hebben van oudsher kruiden, wierook of andere materialen verbrand als een spiritueel ritueel. Dus als je op zoek bent naar een reinigingsceremonie, kun je misschien beter beginnen met meer te weten te komen over je eigen erfgoed. Maar “het idee van ‘smudging’ is duidelijk inheems in de Amerika’s,” schrijft Dr. Keene. Binnen Noord- en Zuid-Amerika is het belangrijk op te merken dat verschillende gemeenschappen verschillende medicijnen en rituelen gebruiken voor het reinigen.
Net als bij de ceremonies zelf, als het aankomt op niet-inheemse mensen die inheemse praktijken volgen, is er geen eenduidig standpunt; er zijn zeker mensen die geloven dat het mogelijk is voor niet-inheemse mensen om op respectvolle wijze witte salie en andere heilige materialen te verbranden. Maar de massale vercommercialisering van deze spirituele praktijk negeert grotendeels de traumatische geschiedenis van het ritueel en steekt geld in de zakken van diegenen die de inheemse gemeenschappen eeuwenlang hebben onderdrukt.
Zo vat Dr. Keene het samen: “Waar ik om geef is het verwijderen van de context uit gesprekken over culturele toe-eigening, het uitwissen van de pijnlijke en gewelddadige geschiedenis rond de onderdrukking van inheemse spiritualiteit, de voortdurende strijd die inheemse studenten en volken hebben bij het beoefenen van hun geloof, en de niet-inheemse bedrijven en niet-inheemse individuen die geld verdienen aan deze geschiedenissen en tradities zonder de schade te begrijpen die ze aanrichten.”
Waar gaan we nu naartoe?
Culturele toe-eigening komt natuurlijk niet alleen voor bij inheemse gebruiken. Zie: Katy Perry’s beruchte geisha kostuum tijdens de 2013 American Music Awards; Kim Kardashian die wat zij noemde “Bo Derek vlechten” droeg; en de branding van “hiphop yoga studio” Y7, waarvoor de oprichter afgelopen juni een verontschuldiging uitbracht voor het zich toe-eigenen en profiteren van de hiphop cultuur. En dat zijn nog maar drie spraakmakende voorbeelden van iets dat elke dag gebeurt. (Voor meer informatie over de culturele toe-eigening van zwarte kapsels in het bijzonder, raad ik je ten zeerste aan deze video van auteur Emma Dabiri te bekijken, en vervolgens haar boek Twisted: The Tangled History of Black Hair Culture).
Om culturele toe-eigening te vermijden, is het belangrijk om de geschiedenis van “trends” te onderzoeken voordat je blindelings op de bandwagon springt. Daartoe, in aanvulling op de artikelen en boeken hierboven vermeld, Rachel Ricketts Spiritual Activism cursussen bieden een geweldige primer op culturele toe-eigening-en meer boeken en cursussen zijn slechts een Google weg. (Doe het onderzoek zelf; belast anderen – in het bijzonder zwarte, inheemse en gekleurde mensen, als je blank bent – niet met je zelfstudie.)
“Wanneer inheemse mensen tegen je zeggen dat ze gekwetst zijn door de uitbuiting van hun spirituele praktijken, geloof hen dan.” -Chelsey Luger
En, nog belangrijker, het is van vitaal belang om te luisteren wanneer iemand van een gemarginaliseerde groep je vertelt dat je acties schadelijk zijn. Om Luger nogmaals te citeren, schrijvend voor Well+Good: “Wanneer inheemse mensen tegen je zeggen dat ze gekwetst zijn door de uitbuiting van hun spirituele praktijken, geloof hen dan. Onze gemeenschappen hebben zoveel pijn gezien. We zijn bespot, gebrutaliseerd, infantiliseerd, ontmenselijkt en genegeerd. Het laatste wat we nodig hebben is om te worden lastiggevallen voor kennis als het gaat om de meest heilige dingen die ons dierbaar zijn.”
Bij Well+Good zijn we toegewijd om te luisteren naar feedback en kritiek (van binnen onze gemeenschap en daarbuiten), toe te geven wanneer we fouten maken, en ons huiswerk te doen met betrekking tot de oorsprong van wellnesspraktijken; we hebben een Diversity, Equity, and Inclusion-curriculum voor ons redactieteam om rechtstreeks te leren van antiracistische opvoeders. We weten ook dat dit artikel over “hoe salie te verbranden” niet het enige schadelijke verhaal in onze catalogus is. We hebben momenteel een bibliotheek van 19.000 artikelen, en we zullen systematisch onze oudere inhoud doorkammen om schadelijke inhoud aan het licht te brengen en te herzien of te verwijderen. Meer informatie over ons proces om dit te doen vindt u hier.
Het werk om blanke suprematie te ontmantelen is constant en doorlopend, en dat zal Well+Good op dit front ook doen.