Zwembaden kunnen zowel binnen als buiten zijn. Ze kunnen van elke grootte en vorm zijn, en ingegraven of bovengronds. De meeste zwembaden zijn permanent, terwijl andere tijdelijke, inklapbare structuren zijn.
Particuliere zwembadenEdit
Particuliere zwembaden zijn meestal kleiner dan openbare zwembaden, gemiddeld 3.7 m × 7,3 m (12 ft × 24 ft) tot 6,1 m × 12,2 m (20 ft × 40 ft), terwijl openbare zwembaden meestal beginnen bij 24 m (80 ft). Zwembaden voor thuisgebruik kunnen permanent worden ingebouwd, of bovengronds worden gemonteerd en na de zomer weer worden gedemonteerd. Particuliere buitenzwembaden in achtertuinen of tuinen begonnen in de jaren 1950 in regio’s met een warm zomerklimaat op te komen, met name in de Verenigde Staten waar de desegregatie plaatsvond.
De bouwmethoden voor particuliere zwembaden lopen sterk uiteen. De belangrijkste soorten ondergrondse zwembaden zijn gunite shotcrete, beton, vinyl-gevoerd, en eendelige glasvezel shells.
Veel landen hebben nu strenge zwembad hekwerk eisen voor prive-zwembaden, die vereisen dat zwembad gebieden worden geïsoleerd, zodat onbevoegde kinderen jonger dan zes jaar niet kunnen betreden. Veel landen eisen een vergelijkbaar niveau van bescherming voor de kinderen die in het huis wonen of het huis bezoeken, hoewel veel zwembadeigenaren de voorkeur geven aan het visuele aspect van het zwembad in de nabijheid van hun woonvertrekken, en dit niveau van bescherming niet zullen bieden. Er bestaat geen consensus tussen staten of landen over de vereisten voor het omheinen van privé-zwembaden, en op veel plaatsen zijn ze helemaal niet vereist, vooral in landelijke omgevingen.
KinderzwembadenEdit
Goedkoopbare tijdelijke polyvinylchloride zwembaden kunnen in supermarkten worden gekocht en na de zomer weer worden afgebroken. Ze worden meestal buiten in tuinen gebruikt, zijn meestal ondiep en vaak worden de zijkanten opgeblazen met lucht om stijf te blijven. Als ze klaar zijn, kunnen het water en de lucht eruit gelaten worden en kan dit type zwembad opgevouwen worden voor gemakkelijke opslag. Ze worden in de zwembadindustrie beschouwd als “splasher” zwembaden bedoeld voor afkoeling en vermaak van peuters en kinderen, niet om in te zwemmen, vandaar de alternatieve naam “kiddie” pools.
Toys zijn beschikbaar voor kinderen en andere mensen om mee te spelen in het zwembadwater. Ze worden vaak met lucht opgeblazen zodat ze zacht maar toch redelijk stevig zijn, en kunnen in het water blijven drijven.
Publieke zwembadenEdit
Publieke zwembaden zijn vaak onderdeel van een groter recreatiecentrum of recreatiecomplex. Deze centra hebben vaak meer dan één zwembad, zoals een overdekt verwarmd zwembad, een buitenbad (met chloor, zout water of ozon) dat verwarmd of onverwarmd kan zijn, een ondieper kinderbad, en een peuterbad voor peuters en kleuters. Er kan ook een sauna zijn en een of meer bubbelbaden of spa’s (“jacuzzi’s”).
Veel luxehotels en vakantieoorden hebben een zwembad voor gebruik door hun gasten. Als een zwembad zich in een apart gebouw bevindt, kan het gebouw een natatorium worden genoemd. Het gebouw kan soms ook faciliteiten hebben voor aanverwante activiteiten, zoals een duiktank. Grotere zwembaden hebben soms een duikplank die aan een rand boven het water is bevestigd.
Veel openbare zwembaden zijn rechthoeken van 25 m of 50 m lang, maar ze kunnen elke grootte en vorm hebben. Er zijn ook uitgebreide zwembaden met kunstmatige watervallen, fonteinen, splashpads, golfslagmachines, verschillende waterdieptes, bruggen en eilandbars.
Sommige zwemgelegenheden hebben kluisjes voor kleding en andere bezittingen. De kluisjes kunnen een muntstuk vereisen dat in een gleuf moet worden gestoken, als borg of betaling. Meestal zijn er douches – soms verplicht – voor en/of na het zwemmen. Vaak zijn er ook badmeesters om de veiligheid van de gebruikers te garanderen.
Waad- of pierenbaden zijn ondiepe waterpartijen bedoeld voor gebruik door kleine kinderen, meestal in parken. Betonnen pierenbadjes zijn er in vele vormen, traditioneel rechthoek, vierkant of cirkel. Sommige worden dagelijks gevuld en geleegd bij gebrek aan een filtersysteem. Het personeel chloreert het water om gezondheids- en veiligheidsnormen te waarborgen.
WedstrijdbadenEdit
Zie: #Afmetingen (boven) en Zwemmen (sport)#Wedstrijdbaden
De Fédération Internationale de la Natation (FINA, Internationale Zwemfederatie) stelt normen voor wedstrijdbaden: 25 of 50 m lang en ten minste 1,35 m diep. Wedstrijdbaden zijn over het algemeen overdekt en verwarmd om ze het hele jaar door te kunnen gebruiken, en om gemakkelijker te kunnen voldoen aan de voorschriften met betrekking tot temperatuur, verlichting en automatische scheidsrechtersuitrusting.
Een zwembad van Olympische afmetingen (voor het eerst gebruikt tijdens de Olympische Spelen van 1924) is een zwembad dat voldoet aan de aanvullende normen van de FINA voor de Olympische Spelen en voor wereldkampioenschapsevenementen. Het moet 50 bij 25 m (164 bij 82 ft) breed zijn, verdeeld in acht banen van 2,5 m (8,2 ft) elk, plus twee zones van 2,5 m (8,2 ft) aan elke kant van het zwembad. De diepte moet ten minste 2 m bedragen.
Het water moet op 25-28 °C worden gehouden en het verlichtingsniveau op meer dan 1500 lux. Er zijn ook voorschriften voor de kleur van het baantouw, de plaatsing van de rugslagvlaggen (5 meter van elke wand), enzovoort. Zwembaden die “olympisch” heten te zijn, voldoen niet altijd aan deze voorschriften, aangezien de FINA het gebruik van deze term niet kan controleren. Touchpads worden op beide wanden gemonteerd voor langebaanwedstrijden en op beide uiteinden voor kortebaanwedstrijden.
Een zwembad kan worden aangeduid als snel of langzaam, afhankelijk van de fysieke lay-out. Sommige ontwerpoverwegingen maken het mogelijk de zwemweerstand te verminderen waardoor het zwembad sneller wordt: namelijk de juiste zwembaddiepte, eliminatie van stromingen, grotere baanbreedte, energieabsorberende racebaanlijnen en goten, en het gebruik van andere innovatieve hydraulische, akoestische en verlichtingsontwerpen.
OefenbadenEdit
In de laatste twee decennia heeft een nieuwe stijl van zwembad aan populariteit gewonnen. Deze bestaan uit een klein vaartuig (gewoonlijk ongeveer 2,5 × 5 m) waarin de zwemmer op zijn plaats zwemt, hetzij tegen de duw van een kunstmatig opgewekte waterstroom in, hetzij tegen de trekkracht van fixatie-inrichtingen in. Deze zwembaden hebben verschillende namen, zoals zwemspa’s, zwemmachines of zwemsystemen. Het zijn allemaal voorbeelden van verschillende vormen van weerstandszwemmen.
Hot tubs en spabadenEdit
Hottubs en spabaden zijn gemeenschappelijke verwarmde zwembaden die worden gebruikt voor ontspanning en soms voor therapie. Commerciële spa’s zijn gebruikelijk in het zwembadgedeelte of het saunagedeelte van een gezondheidsclub of fitnesscentrum, in mannenclubs, vrouwenclubs, motels en exclusieve vijfsterrenhotelsuites. Kuurclubs kunnen zeer grote zwembaden hebben, sommige gesegmenteerd in oplopende temperaturen. In Japan zijn mannenclubs met veel spa’s van verschillende grootte en temperatuur gebruikelijk. Commerciële kuuroorden zijn meestal gemaakt van beton, met een mozaïek betegeld interieur. Meer recent is er de innovatie van de voorgevormde composietmethode waarbij mozaïektegels op de kuip worden gelijmd, waardoor commerciële spa’s volledig in de fabriek volgens specificatie kunnen worden vervaardigd en in één stuk worden geleverd. Hot tubs worden meestal gemaakt zoals een wijnvat met rechte zijkanten, van hout zoals Californisch sequoiahout dat op zijn plaats wordt gehouden door metalen hoepels. Het is niet aan te bevelen de kop onder te dompelen in spa’s of hot tubs omdat de pomp zuigkrachten kan veroorzaken waardoor de kop onder water kan komen te zitten. Commerciële installaties moeten in veel landen echter voldoen aan diverse veiligheidsnormen die dit risico aanzienlijk verminderen.
Home spa’s zijn sinds de jaren 1980 een wereldwijd handelsartikel in de westerse landen en worden verkocht in speciaalzaken voor spa’s, zwembadwinkels, warenhuizen, op het internet en in catalogi. Zij worden bijna altijd gemaakt van warmte-geëxtrudeerde acrylplaat Perspex, vaak gekleurd in marmer-achtige patronen. Zij overschrijden zelden 6 m2 (65 sq ft) en zijn typisch 1 m (3 ft 3 in) diep, beperkt door de beschikbaarheid van de ruwe bladafmetingen (typisch vervaardigd in Japan). Er is vaak een middendiep zit- of ligsysteem, en voorgevormde ligstoelen zijn gebruikelijk. Upmarket spa’s zijn voorzien van verschillende jetmonden (massage, pulserend, enz.), een drankenbak, verlichting, LCD flatscreen TV sets en andere functies die het zwembad tot een recreatiecentrum maken. Vanwege hun gezinsgerichte karakter worden thuis-spa’s gewoonlijk gebruikt bij een temperatuur van 36 tot 39 °C (97 tot 102 °F). Veel zwembaden zijn ingebouwd in een omheining van redwood of gesimuleerd hout, en worden “draagbaar” genoemd omdat ze op een patio kunnen worden geplaatst in plaats van verzonken in een permanente locatie. Sommige draagbare spa’s zijn ondiep en smal genoeg om zijdelings door een standaarddeur te passen en binnen een kamer te worden gebruikt. Elektrische dompelaars met een laag vermogen zijn gebruikelijk bij thuis-spa’s.
Whirlpoolkuipen werden voor het eerst populair in Amerika in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Een spa wordt in de VS ook wel een “jacuzzi” genoemd omdat het woord een soortnaam werd nadat sanitaironderdelenfabrikant Jacuzzi in 1968 de “spa whirlpool” introduceerde. Luchtbellen kunnen in de sproeiers worden gebracht via een venturipomp die koelere lucht combineert met het binnenkomende verwarmde water om het zwembad af te koelen als de temperatuur onaangenaam hoog oploopt. Sommige spa’s hebben een constante stroom bubbels die via de zitruimte van het zwembad of een voetruimte wordt toegevoerd. Dit komt vaker voor als temperatuurregeling wanneer het verwarmde water afkomstig is van een natuurlijke (ongecontroleerde warmte) geothermische bron, in plaats van kunstmatig verwarmd. De watertemperatuur is meestal zeer warm tot heet – 38 tot 42 °C (100 tot 108 °F), zodat zwemmers er meestal slechts 20 tot 30 minuten in blijven. Broom of minerale ontsmettingsmiddelen worden vaak aanbevolen als ontsmettingsmiddelen voor spa’s omdat chloor bij een hoge temperatuur verdwijnt en daardoor zijn sterke chemische geur versterkt. Ozon is een effectief bactericide en wordt gewoonlijk opgenomen in het circulatiesysteem met cartridge filtratie, maar niet met zand media filtratie als gevolg van verstopping problemen met troebele lichaamsvetten.
OceaanbadenEdit
In het begin van de 20e eeuw werden, vooral in Australië, oceaanbaden gebouwd, meestal op landtongen door een deel van het rotsplateau te omsluiten, waarbij het water door de zwembaden werd gecirculeerd door overstromingen vanuit getijdenreservoirs of door bij vloed regelmatig over de zijkant van de zwembaden te stromen. Hiermee werd een voor-Europese traditie van baden in rotspoelen voortgezet, waarbij veel van de huidige badplaatsen werden uitgebreid van plaatsen die door Aboriginal Australiërs of vroege Europese kolonisten werden gebruikt. Het baden in deze poelen bood bescherming tegen zowel de ruwe branding als het zeeleven. Vaak waren er aparte baden voor vrouwen en mannen, of was het bad op verschillende tijden open voor beide geslachten met een pauze voor baders om erin te klimmen zonder angst voor observatie door het andere geslacht. Dit waren de voorlopers van de moderne “Olympische” zwembaden. Een variatie hierop was de latere ontwikkeling van zwembaden aan zee of in de haven, waar het zeewater met behulp van pompen circuleerde. Een zwembad van dit type was het oefenterrein voor de Australische Olympiër Dawn Fraser.
Er zijn momenteel ongeveer 100 oceaanbaden in New South Wales, die kunnen variëren van kleine zwembaden van ruwweg 25 meter lang en “Olympic Sized” (50 m) tot de zeer grote, zoals de 50 × 100 m baden in Newcastle. Hoewel de meeste gratis zijn, zijn er een aantal die een vergoeding vragen, zoals het Bondi Icebergs Club zwembad in Bondi Beach. Ondanks de ontwikkeling van gechloreerde en verwarmde zwembaden blijven oceaanbaden een populaire vorm van recreatie in New South Wales.
Een semi-natuurlijk oceaanbad bestaat aan de centrale kust van New South Wales; het wordt The Bogey Hole genoemd.
Infinity poolsEdit
Een infinity pool (ook wel negative edge of vanishing edge pool genoemd) is een zwembad dat een visueel effect geeft van water dat zich uitstrekt tot de horizon, verdwijnt, of zich uitstrekt tot “oneindig”. Vaak lijkt het water in een oceaan, meer, baai of ander soortgelijk water te vallen. De illusie is het meest effectief wanneer er een aanzienlijke verandering in hoogte is, hoewel het hebben van een natuurlijk waterlichaam aan de horizon geen beperkende factor is.
Natuurlijke zwembaden en vijversEdit
Natuurlijke zwembaden werden ontwikkeld in Midden- en West-Europa in het begin en midden van de jaren tachtig door ontwerpers en landschapsarchitecten met milieu-overwegingen. Recentelijk zijn ze steeds populairder geworden als alternatief voor traditionele zwembaden. Natuurlijke zwembaden zijn geconstrueerde waterlichamen waarin geen chemicaliën of apparaten die het water desinfecteren of steriliseren worden gebruikt, en alle reiniging van het zwembad uitsluitend wordt bereikt door de beweging van het water door biologische filters en planten die hydroponisch in het systeem wortelen. In wezen trachten natuurlijke zwembaden zwemputten en zwembare meren na te bootsen, de omgeving waarin mensen zich veilig voelen om te zwemmen in een niet-verontreinigd, gezond en ecologisch evenwichtig waterlichaam.
Het water in natuurlijke zwembaden heeft vele gewenste eigenschappen. Bijvoorbeeld, rode ogen, uitgedroogde huid en haar, en gebleekte badpakken geassocieerd met overmatig gechloreerd water zijn van nature afwezig in natuurlijke zwembaden. Natuurlijke zwembaden, door een watertuin te vereisen om een deel van het systeem te zijn, bieden verschillende esthetische opties en kunnen amfibische wilde dieren zoals slakken, kikkers, en salamanders, en zelfs kleine vissen indien gewenst ondersteunen.
Zero-entry zwembadenEdit
Een zero-entry zwembad, ook wel strand instap zwembad genoemd, heeft een rand of instap die geleidelijk afloopt van het dek in het water, dieper wordend met elke stap, op de manier van een natuurlijk strand. Aangezien er geen trappen of ladders zijn, is dit type toegang nuttig voor oudere mensen, jonge kinderen en mensen met toegankelijkheidsproblemen (bv. mensen met een lichamelijke handicap) waar een geleidelijke toegang nuttig is.
BinnenzwembadenEdit
Binnenzwembaden bevinden zich binnen, onder een dak en geïsoleerd door ten minste drie wanden. Ze zijn gebouwd om het hele jaar door te kunnen zwemmen of trainen en komen voor in alle klimaten. Omdat de zwembadruimte geïsoleerd is, is het minder waarschijnlijk dat de warmte ontsnapt, waardoor het minder duur is om te verwarmen dan een buitenzwembad waar de warmte wel ontsnapt. Architectonisch lijkt het overdekte zwembad op de rest van het huis, maar technisch gezien zijn er variabelen zoals verwarming en ventilatie nodig om een comfortabel vochtigheidsniveau te garanderen. Naast drainage en automatische zwembadafdekkingen zijn er een aantal manieren om de vochtigheid in de lucht te verwijderen die aanwezig is bij elke natte binnenomgeving. Efficiënte ontvochtiging in de binnenzwembadomgeving voorkomt structurele schade, verlaagt de energiekosten naast het verbeteren van het klimaat van de ruimte om er een comfortabele zwemomgeving van te maken.