Free Press

Ponad 100 lat po oryginalnej publikacji w 1902 roku, The Tale of Peter Rabbit autorstwa Beatrix Potter pozostaje jedną z najbardziej ukochanych książek dla dzieci, jakie kiedykolwiek wydrukowano. Oto kilka dodatkowych faktów o niesfornym króliczku, który został przyłapany na zakradaniu się do ogrodu pana McGregora.

Beatrix Potter miała królika o imieniu Piotruś.

Tak, Beatrix Potter naprawdę miała królika o imieniu Peter, którego pierwsze imię zapożyczyła dla swojej ukochanej postaci. Był to królik belgijski o imieniu Peter Piper, którego Potter godzinami obserwowała i rysowała, a także często wyprowadzała na spacery na smyczy. Później opisała w liście, jak lubił leżeć przed ogniem „jak kot”. Był sprytny w uczeniu się sztuczek, skakał przez obręcz, dzwonił dzwonkiem i grał na tamburynie.”

W jednym z osobistych wydań Opowieści o Piotrusiu Króliku Potter napisała dedykację dla „biednego starego Piotrusia Królika, który zmarł 26 stycznia 1901 roku. … Czułemu towarzyszowi i cichemu przyjacielowi.”

Peter był właściwie drugim królikiem, którego Potter trzymała jako zwierzę domowe; pierwszym był Benjamin Bouncer, którego kiedyś opisała jako „oryginalnego Królika Benjamina.” Były one częścią menażerii zwierząt, które Potter i jej brat adoptowali jako dzieci, która obejmowała również ptaki, jaszczurki, myszy, węże, ślimaki, świnki morskie, nietoperze, psy, koty, a nawet jeże.

Bajka o Piotrusiu Króliku po raz pierwszy pojawiła się w liście, który Beatrix Potter napisała do syna przyjaciela.

Potter pierwotnie napisała o Piotrusiu Króliku w 1893 roku, aby zabawić 5-letniego Noela Moore’a, który był chory. Był on synem Annie Carter Moore, przyjaciółki Potter i byłej guwernantki. List zaczynał się: „Nie wiem co Ci napisać, więc opowiem Ci historię o czterech małych królikach, które nazywały się-Flopsy, Mopsy, Cottontail i Peter”. To, co następuje, jest w dużej mierze oryginalną historią Piotrusia Królika, uzupełnioną o pierwsze szkice ilustracji, które później trafiły do książki.

Beatrix Potter doskonaliła swoje umiejętności rysunkowe podczas studiowania przyrody.

Piękne ilustracje Potter pochodziły z jej zainteresowania światem przyrody. Jako dziecko, rysowała i szkicowała zwierzęta wokół siebie z bystrym, obserwującym okiem. Potrafiła być w tym dość bezwzględna. Kiedy zwierzę umierało, obdzierała jego ciało ze skóry i gotowała, aby móc wykorzystać szkielet do szkiców anatomicznych. Studiowała również świat roślin, tworząc do 1901 roku ponad 300 obrazów grzybów. (Jej badania nad grzybami doprowadziły Potter do złożenia pracy na temat rozmnażania zarodników w Linnean Society w Londynie. Musiał ją jednak przeczytać botanik George Massee, ponieważ kobiety nie miały wstępu na zebrania). Cała ta praktyka i baczna obserwacja doprowadziły do jej eleganckiego stylu, w którym zwierzęta wyglądają jak prawdziwe, nawet jeśli noszą kapelusze i halki.

Bajka o Piotrusiu Króliku została pierwotnie wydana własnym sumptem.

Po tym, jak Potter wysłała dzieciom Moore (w tym rodzeństwu Noela, Norah i Ericowi) dwa kolejne ilustrowane listy, jeden o wiewiórce imieniem Nutkin, a drugi o żabie imieniem Jeremy Fisher, matka dzieci, Annie, zasugerowała, by przekształciła je w książki dla dzieci. Potter przerobił więc „The Tale of Peter Rabbit”, podwajając jej długość i dodając 25 nowych ilustracji. Sześciu wydawców odrzuciło tę historię, częściowo dlatego, że nie zgadzali się z wizją Potter. Ona chciała, aby książka była mała dla dziecięcych rączek, a wydawcy chcieli, aby była większa, a więc droższa. Potter odmówiła, wyjaśniając, że wolałaby zrobić dwie lub trzy książki po 1 szylingu każda, niż jedną dużą książkę, ponieważ „małe króliki nie mogą sobie pozwolić na wydanie 6 szylingów na jedną książkę i nigdy by jej nie kupiły.” W grudniu 1901 roku wydała własnym sumptem The Tale of Peter Rabbit. 250 egzemplarzy wyprzedało się w ciągu kilku miesięcy i zamówiła reprint.

Aby pomóc The Tale of Peter Rabbit się opublikować, przyjaciel przepisał ją jako wiersz.

W czasie, gdy Potter publikowała samodzielnie, przyjaciel rodziny Canon Rawnsley przepisał historię w rymujących się paragrafach, próbując ponownie zainteresować wydawców. Jego wersja zaczynała się: „Były sobie cztery małe króliczki/ żadne króliczki nie były słodsze/ Mopsy i Cotton-tail,/ Flopsy i Peter”. Rawnsley przedłożył swój tekst z ilustracjami Pottera wydawnictwu Frederick Warne & Co. Zgodzili się oni na wydanie książki, ale z jednym zastrzeżeniem – chcieli użyć prostszego języka Pottera.

The Tale Of Peter Rabbit ukazała się w październiku 1902 roku. W ciągu roku, to było w jego szóstym druku. Kiedy Potter usłyszała, że została wydrukowana 56.500 razy, odpowiedziała: „Publiczność musi przepadać za królikami! Co za przerażająca ilość Piotrusia.”

Książka doprowadziła Beatrix Potter do miłości… a potem do tragedii.

Kiedy ukazała się Baśń o Piotrusiu Króliku, Potter miała 36 lat. Pracowała blisko ze swoim redaktorem, Normanem Warne, nad nią i kilkoma innymi książkami. Oboje stali się sobie bardzo bliscy i w lipcu 1905 roku Warne zaproponował małżeństwo, mimo że rodzice Potter sprzeciwiali się jego pozycji społecznej. Nie chcieli, by ich córka z klasy wyższej poślubiła człowieka, który pracuje w „handlu”. Mimo to Potter przyjęła jego oświadczyny. Miesiąc później Warne zachorował i zmarł z powodu choroby krwi, która prawdopodobnie była niezdiagnozowaną białaczką. Potem Potter przez wiele lat pozostawała niezamężna. Wreszcie w 1913 roku wyszła za mąż za prawnika Williama Heelisa. Jej rodzina również była mu przeciwna.

Peter Rabbit był pierwszą postacią, która została w pełni skomercjalizowana.

I to był pomysł Beatrix Potter. W 1903 roku, widząc popularność „Opowieści o Piotrusiu Króliku”, zaczęła szyć wersję lalki dla siostrzenicy Warne’a, pisząc: „Wycinam wzory Piotrusia z calico, jeszcze nie mam go dobrze, ale ekspresja będzie śliczna; szczególnie wąsik-(wyciągnięty ze szczotki!)” Opatentowała też lalkę, co czyni Piotrusia Królika najstarszą licencjonowaną postacią. Po niej pojawiły się gry o Piotrusiu Króliku, figurki, tapety, koce i zestawy do herbaty. Ten merchandising pomógł uczynić z Piotrusia Królika popularną ikonę i przekształcił The World of Beatrix Potter™ w jedną z największych organizacji licencjonujących literaturę w swoich czasach.

Walt Disney chciał nakręcić film o Piotrusiu Króliku.

Mniej więcej w czasach Królewny Śnieżki i siedmiu krasnoludków, Walt Disney zwrócił się do Pottera w sprawie nakręcenia animowanej wersji Opowieści o Piotrusiu Króliku. Potter odmówiła. Niektóre relacje mówią, że było to spowodowane tym, że chciała zachować kontrolę nad prawami do swojej pracy. Inni sugerują, że nie sądziła, że jej rysunki były wystarczająco dobre do animacji na dużą skalę, która według niej ujawniłaby wszystkie ich niedoskonałości.

Peter Rabbit pojawia się również w innych książkach.

Peter był jedną z powracających postaci Pottera. Pojawia się w The Tale(s) of: Benjamin Bunny; The Flopsy Bunnies; Mr. Tod; Mrs. Tiggy-Winkle; oraz Ginger and Pickles. Ponadto, Peter pojawił się w The Tale of Kitty-in-Boots, książce Pottera, która została ponownie odkryta w 2016 roku – chociaż wydawca wyjaśnił, że w tej książce Peter był starszy, „pełen siebie” i „przekształcił się w raczej postawnego królika buck”

.