przez Obywatelską Komisję Praw Człowieka
Wszystkie organizacje zajmujące się prawami człowieka ustanawiają kodeksy, według których określają swoje cele i działania. Deklaracja Praw Człowieka w Ochronie Zdrowia Psychicznego artykułuje zasady przewodnie CCHR i standardy, według których łamanie praw człowieka przez psychiatrię jest bezustannie badane i demaskowane.
A. Prawo do pełnej świadomej zgody, w tym:
1. Naukowe/medyczne badanie potwierdzające wszelkie rzekome diagnozy zaburzeń psychiatrycznych i prawo do obalenia wszelkich diagnoz psychiatrycznych „chorób” psychicznych, które nie mogą być medycznie potwierdzone.
2. Pełne ujawnienie wszystkich udokumentowanych zagrożeń związanych z każdym proponowanym lekiem lub „leczeniem.”
3. Prawo do bycia poinformowanym o wszystkich dostępnych metodach leczenia, które nie obejmują podawania leku lub leczenia psychiatrycznego.
4. Prawo do odmowy jakiegokolwiek leczenia, które pacjent uważa za szkodliwe.
B. Żadna osoba nie może być poddana leczeniu psychiatrycznemu lub psychologicznemu wbrew swojej woli.
C. Żadna osoba, mężczyzna, kobieta lub dziecko, nie może być pozbawiona wolności osobistej z powodu choroby psychicznej, tak zwanej, bez sprawiedliwego procesu sądowego przeprowadzonego przez laików i z właściwą reprezentacją prawną.
D. Żadna osoba nie może być przyjęta lub przetrzymywana w zakładzie psychiatrycznym, szpitalu lub placówce z powodu swoich przekonań i praktyk politycznych, religijnych lub kulturowych.
E. Każdy pacjent ma:
1. Prawo do godnego traktowania jako istoty ludzkiej.
2. Prawo do świadczeń szpitalnych bez względu na rasę, kolor skóry, płeć, język, religię, poglądy polityczne, pochodzenie społeczne lub status wynikający z urodzenia lub majątku.
3. Prawo do dokładnego, fizycznego i klinicznego badania przez kompetentnego, zarejestrowanego lekarza ogólnego według własnego wyboru, w celu upewnienia się, że stan psychiczny nie jest spowodowany żadną niewykrytą i nieleczoną chorobą fizyczną, urazem lub wadą oraz prawo do uzyskania drugiej opinii medycznej według własnego wyboru.
4. Prawo do w pełni wyposażonych urządzeń medycznych i odpowiednio przeszkolonego personelu medycznego w szpitalach, tak aby można było przeprowadzać kompetentne badania fizyczne i kliniczne.
5. Prawo do wyboru rodzaju lub typu terapii, która ma być zastosowana, oraz prawo do omówienia tego z lekarzem ogólnym, uzdrowicielem lub ministrem według własnego wyboru.
6. Prawo do tego, aby wszystkie skutki uboczne każdego oferowanego leczenia były jasne i zrozumiałe dla pacjenta, w formie pisemnej i w języku ojczystym pacjenta.
7. Prawo do przyjęcia lub odmowy leczenia, ale w szczególności prawo do odmowy sterylizacji, leczenia elektrowstrząsami, wstrząsami insulinowymi, lobotomii (lub jakiejkolwiek innej psychochirurgicznej operacji mózgu), terapii awersyjnej, narkoterapii, terapii głębokiego snu i wszelkich leków wywołujących niepożądane skutki uboczne.
8. Prawo do składania oficjalnych skarg, bez represji, do niezależnej komisji, która składa się z personelu niepsychiatrycznego, prawników i osób świeckich. Skargi mogą obejmować wszelkie tortury, okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie lub karę, której poddano pacjenta w trakcie opieki psychiatrycznej.
9. Prawo do korzystania z prywatnej porady doradcy prawnego i podejmowania kroków prawnych.
10. Prawo do wypisania się w każdej chwili i do wypisania się bez ograniczeń, nie popełniwszy żadnego przestępstwa.
11. Prawo do zarządzania własnym majątkiem i sprawami z doradcą prawnym, jeśli to konieczne, lub jeśli sąd uzna, że pacjent jest niekompetentny, do wyznaczenia przez państwo wykonawcy, który będzie zarządzał tym majątkiem do czasu uznania go za kompetentnego. Taki wykonawca jest odpowiedzialny przed najbliższą rodziną pacjenta, doradcą prawnym lub opiekunem.
12. Prawo do wglądu i posiadania dokumentacji szpitalnej oraz do podjęcia działań prawnych w związku z nieprawdziwymi informacjami w niej zawartymi, które mogą zaszkodzić reputacji pacjenta.
13. Prawo do podjęcia działań karnych, z pełną pomocą organów ścigania, przeciwko każdemu psychiatrze, psychologowi lub personelowi szpitala za wszelkie nadużycia, fałszywe uwięzienie, napaść podczas leczenia, wykorzystanie seksualne lub gwałt, lub jakiekolwiek naruszenie zdrowia psychicznego lub innego prawa. Oraz prawo do prawa zdrowia psychicznego, które nie zwalnia z odpowiedzialności lub modyfikuje kary za przestępstwa, nadużycia lub zaniedbania w leczeniu pacjentów popełnione przez jakiegokolwiek psychiatrę, psychologa lub personel szpitala.
14. Prawo do pozwania psychiatrów, ich stowarzyszeń i kolegiów, instytucji lub personelu za bezprawne zatrzymanie, fałszywe raporty lub krzywdzące traktowanie.
15. Prawo do pracy lub odmowy pracy, oraz prawo do otrzymania słusznego wynagrodzenia w skali płac porównywalnej z płacami związkowymi lub państwowymi za podobną pracę, za każdą pracę wykonywaną podczas hospitalizacji.
16. Prawo do edukacji lub szkolenia umożliwiającego zarabianie na życie po wypisaniu ze szpitala oraz prawo wyboru rodzaju edukacji lub szkolenia.
17. Prawo do przyjmowania odwiedzin i przyjmowania duchownego własnego wyznania.
18. Prawo do wykonywania i odbierania rozmów telefonicznych oraz prawo do prywatności w odniesieniu do wszelkiej osobistej korespondencji do i od kogokolwiek.
19. Prawo do swobodnego stowarzyszania się lub nie z jakąkolwiek grupą lub osobą w zakładzie psychiatrycznym, szpitalu lub placówce.
20. Prawo do bezpiecznego środowiska bez przebywania w nim osób umieszczonych tam z powodów kryminalnych.
21. Prawo do przebywania z innymi osobami z własnej grupy wiekowej.
22. Prawo do noszenia odzieży osobistej, posiadania rzeczy osobistych i bezpiecznego miejsca do ich przechowywania.
23. Prawo do codziennych ćwiczeń fizycznych na świeżym powietrzu.
24. Prawo do właściwej diety i odżywiania oraz do trzech posiłków dziennie.
25. Prawo do higienicznych warunków i nie przeludnionych pomieszczeń oraz do wystarczającego, niezakłóconego wypoczynku i czasu wolnego.
.