Definicja
noun
(1) Proces, w którym w obecności światła roślina zużywa tlen i uwalnia dwutlenek węgla (zamiast wiązania dwutlenku węgla) podczas fotosyntezy, w wyniku czego zmniejsza się wydajność fotosyntezy, ponieważ nie jest wytwarzane ATP, a węgiel (jak również azot w postaci amoniaku) jest nieuchronnie tracony.
(2) Alternatywna kontrproduktywna ścieżka metaboliczna, w której cząsteczka tlenu jest wiązana zamiast dwutlenku węgla w celu wytworzenia 3-fosforanu gliceraldehydu (G3P).
Uzupełnienie
Rośliny, zwłaszcza rośliny C3, borykają się z problemem fotorespiracji. W gorące suche dni, rośliny te mają tendencję do zamykania swoich aparatów szparkowych, aby zapobiec nadmiernej utracie wody (z transpiracji). Nieuchronnie, dwutlenek węgla nie może dostać się do liści (przez aparaty szparkowe), co powoduje, że poziom dwutlenku węgla w liściach staje się niski. Ponieważ jest mało cząsteczek dwutlenku węgla do związania, cząsteczki tlenu są wykorzystywane jako substytut do produkcji G3P. Z powodu fotorespiracji, zamiast około 2 cząsteczek G3P, produkowany jest tylko jeden G3P, a ponadto powstaje toksyczny fosfoglikolan (którego roślina musi się pozbyć). Niektóre rośliny, takie jak rośliny CAM i rośliny C4, wykształciły mechanizmy pozwalające uniknąć fotorespiracji.
Pochodzenie słowa: foto (światło) + respiracja
.