Free Press

Trądzik jest jedną z najczęstszych chorób dermatologicznych, dotykającą każdego roku 40-50 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych. Choć najlepiej znany jako uciążliwy element okresu dojrzewania, dotykający około 85 procent młodych ludzi, trądzik może utrzymywać się (lub nawet rozpocząć) w dorosłości, powodując emocjonalny i fizyczny niepokój, a czasem trwałe oszpecenie.

Wiele osób z trądzikiem zostanie przepisane antybiotyki do leczenia w pewnym momencie. W rzeczywistości, około pięciu milionów recept na doustne antybiotyki są napisane każdego roku w leczeniu trądziku w Stanach Zjednoczonych. Podczas gdy dermatolodzy stanowią 1 procent lekarzy ogółem, są oni odpowiedzialni za 5 procent wszystkich recept na antybiotyki.

Nawet jeśli krajowe zalecenia mówią, że kurs antybiotyków w leczeniu trądziku nie powinien trwać dłużej niż trzy miesiące, badanie opublikowane w Journal of the American Academy of Dermatology wykazało, że średnia ilość czasu, na jaki pacjentowi przepisuje się doustny antybiotyk, wynosi w rzeczywistości ponad 300 dni.

Antybiotyki mogą być przepisywane w większych dawkach niż to, co jest naprawdę potrzebne w leczeniu trądziku. Podczas gdy antybiotyki mogą zabijać bakterie związane z trądzikiem, to ich działanie przeciwzapalne, a nie przeciwbakteryjne, przynosi największe korzyści w zakresie oczyszczania skóry.

Wynikiem tego jest to, że bakterie związane z trądzikiem stają się odporne na powszechnie stosowane antybiotyki – a to nadużywanie przyczynia się również do powstawania bardziej szkodliwych bakterii, takich jak Staphlycoccus aureus i Streptococcus, które stają się odporne.

Czym w ogóle jest trądzik?

Trądzik jest przewlekłym stanem zapalnym skóry, charakteryzującym się występowaniem zaskórników i wągrów (zwanych zaskórnikami), pryszczy i głębszych grudek (cyst lub guzków). Są one spowodowane, gdy mieszki włosowe są zatkane z oleju, bakterii i martwych komórek skóry, i może wystąpić na twarzy, szyi, klatki piersiowej, pleców, ramion i górnych ramion.

Choć kiedyś uważano, że jest bezpośrednim wynikiem nadczynności gruczołów łojowych oleju, teraz wiemy, że zapalenie jest siłą napędową za trądzik. W rzeczywistości, ten stan zapalny może być widoczne w skórze nawet przed pryszcz wyskakuje. A zatkane mieszki włosowe mogą również stymulować stan zapalny.

Bakteria, która nadaje nazwę temu schorzeniu Propionibacterium acnes, jest tylko jednym z czynników stymulujących zapalenie powodujące trądzik.

Czynniki heterozyjne i genetyczne, hormony, stres emocjonalny, a nawet dieta mogą również powodować powstawanie znamion. Na przykład, pokarmy o wysokim ładunku glikemicznym, takie jak białe ziarna (chleb, ryż, makaron) i słodycze zostały powiązane z trądzikiem, ponieważ mogą one zwiększyć produkcję oleju i obrót komórek skóry. To ostatecznie powoduje kopię zapasową w porach i mieszków włosowych na naszej skórze – tworząc miłe środowisko dla zapalenia wywołującego P. acnes do flourish.

Treating zapalenie może pomóc zapobiec trądzik z rozwoju, a silne skutki przeciwzapalne antybiotyków może pomóc w leczeniu trądziku, znacznie więcej niż ich zdolność do zabijania bakterii. Na przykład, klasa antybiotyków tetracyklinowych, takich jak doksycyklina i minocyklina, może hamować produkcję prozapalnych cząsteczek sygnalizacyjnych.

Hamują one również nadaktywne enzymy rozbiórkowe zwane metaloproteinazami macierzy. Normalnie enzymy te pomagają utrzymać naszą skórę w zdrowiu, rozbijając stare i obumierające struktury, aby umożliwić budowanie nowych. Ale kiedy są one nadaktywne, enzymy te mogą uszkodzić włosy i jednostkę gruczołów olejowych, jak również otaczające struktury wspierające w skórze.

Gdy tak się dzieje, enzymy te przyczyniają się do powstawania dużych, wściekłych, czerwonych, torbielowatych zmian trądzikowych, a także mogą przyczyniać się do powstawania blizn.

To dlatego antybiotyki są używane do leczenia trądziku, ale także trądzik różowaty, razor bumps i blizny utrata włosów, aby wymienić kilka innych warunków dermatologicznych.

Musimy zmienić sposób stosowania antybiotyków

Dzięki stosowaniu wyższych niż potrzebne dawek antybiotyków i utrzymywaniu pacjentów na nich dłużej niż jest to zalecane, bakterie P. acne i inne bakterie skórne, takie jak Staphlyococcus aureus (MRSA, wielolekooporny szczep bakterii staphylococcus) rozwinęły oporność na wiele miejscowych i doustnych antybiotyków stosowanych w przewlekłym leczeniu tej choroby. Na przykład, 20 lub 30 lat temu, antybiotyk erytromycyna była używana często w leczeniu trądziku, ale teraz obie bakterie są jednolicie resistant.

Do tej pory nie widzieliśmy zbyt wiele oporności na tetracyklinę klasy antybiotyków używanych dzisiaj, ale oni też będą na ich drodze do wyjścia, jeśli nie zmienimy naszych wzorców przepisywania.

To jest frustrujące, ponieważ antybiotyki nie muszą zabijać bakterii w leczeniu trądziku. Usuwanie P. acnes z obszaru może być pomocne, ale bakteria jest tylko jeden bodziec zapalenia, więc usunięcie go jest pomoc, a nie zwycięstwo. A badania wykazały, że pożądane efekty przeciwzapalne można osiągnąć przy dawkowaniu sub-antybakteryjnym. Oznacza to, że potrzebna dawka jest tak niska, że nie może zabić dobrych bakterii lub wyzwanie bakterii chorobotwórczych, aby stać się odporne.

I antybiotyki nigdy nie powinny być przepisywane na własną rękę w leczeniu trądziku. W rzeczywistości, wytyczne leczenia zawsze zalecają, że antybiotyki są połączone z nieantybiotyków leczenia miejscowego.

An oldie ale goodie jest nadtlenek benzoilu w stosunkowo niskiej wytrzymałości (2,5 procent, w porównaniu do 8-10 procent, które można uzyskać w drogerii). Może on zabić P. acnes, ale ponieważ nie jest antybiotykiem, bakterie nie mogą się na niego uodpornić. Może również rozbić przerost skóry pokrywającej pory, co prowadzi do powstawania wyprysków.

Retinoidy, pochodzące z witaminy A, są zdecydowanie najskuteczniejszymi lekami przeciwtrądzikowymi stosowanymi miejscowo. Ograniczają one zatykanie porów, hamują stan zapalny i metaloproteinazy macierzy. Retinoidy wpływają również na różne geny zaangażowane w produkcję składników strukturalnych skóry, takich jak kolagen i elastyna, poprawiając wygląd blizn.

Przyszłość leczenia trądziku

Przyszły kierunek rozwoju leczenia trądziku to wykorzystanie środków, które mogą zabić P. acnes, ale nie prowadzą do oporności drobnoustrojów.

Na przykład, istnieją badania wykorzystujące syntetyczne peptydy przeciwdrobnoustrojowe, małe ciągi aminokwasów, które mogą fizycznie zniszczyć P. acnes. Środek ten byłby prawdopodobnie stosowany w połączeniu z innymi terapiami, które mogą leczyć inne przyczyny trądziku.

Jeszcze bardziej obiecujące jest zastosowanie tlenku azotu, jednej z najważniejszych i najsilniejszych cząsteczek biologicznych, która może zarówno zabijać P. acnes bez ryzyka jego lub innych bakterii rozwijających odporność, jak i hamować wiele elementów stanu zapalnego zaangażowanych w powstawanie złośliwych pryszczy. Ograniczenie do tej pory było dostawy, jak tlenek azotu jest bardzo unstable.

Ale nanotechnologia może zapewnić sposób dostarczania tlenku azotu w leczeniu trądziku. I, wraz ze współpracownikami w Albert Einstein College of Medicine i University of California, Los Angeles, niedawno wykazały, że nanocząstki zdolne do generowania niskich poziomów tlenku azotu w czasie może uderzyć wszystkie kluczowe elementy patologiczne, które prowadzą do acne.

W międzyczasie, jeśli są przepisywane antybiotyki na trądzik, zapytaj lekarza, jak długo trzeba je podjąć i czy dawka jest odpowiednia. I postaraj się uniknąć wyskakiwania tych zitów.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany na stronie The Conversation. Przeczytaj oryginalny artykuł.