Co to jest mykoplazmoza hemotroficzna kotów?
Mykoplazmoza hemotroficzna kotów (FHM) to nazwa stosunkowo rzadko występującej infekcji u kotów. W przeszłości choroba ta była nazywana anemią zakaźną kotów lub hemobartonellozą. W przypadku tej choroby, czerwone krwinki kota zostają zainfekowane przez mikroskopijnego pasożyta bakteryjnego krwi. Następujące po tym zniszczenie zainfekowanych czerwonych krwinek powoduje anemię.
Anemia to termin medyczny odnoszący się do zmniejszenia liczby czerwonych krwinek lub ilości hemoglobiny, która przenosi tlen.
Co powoduje FHM?
FHM jest powodowany przez mikroskopijnego pasożyta bakteryjnego, który przyczepia się do powierzchni czerwonych krwinek kota. Pasożyt ten został ostatnio przeklasyfikowany i nazwany Mycoplasma haemofelis (wcześniej był nazywany Hemobartonella felis). Zainfekowane krwinki mogą ulec rozpadowi lub mogą być traktowane przez układ odpornościowy kota jako „obce” i zostać zniszczone. Niedokrwistość pojawia się, jeśli wystarczająca liczba czerwonych krwinek zostanie zainfekowana i zniszczona.
Jakie są objawy FHM?
Doświadczana przez kota niedokrwistość może być łagodna i może nie powodować żadnych widocznych objawów. Wiele przypadków zakażenia FHM u kotów pozostaje niewykrytych. Niektóre z tych subklinicznych kotów pozostają długotrwałymi nosicielami choroby i przenoszą ją na inne koty. Jeśli inna choroba lub stan obniży odporność kota, FHM może stać się klinicznie widoczne.
„Wiele przypadków zakażenia FHM u kotów pozostaje niewykrytych.”
Jeśli wiele czerwonych krwinek zostanie zniszczonych, dochodzi do objawowej niedokrwistości. Błony śluzowe, łatwo zauważalne w spojówkach oczu i dziąsłach, będą blade do białych. Jeśli niedokrwistości towarzyszy żółtaczka, błony mogą być żółte. Ponieważ zdolność przenoszenia tlenu przez krew jest zmniejszona, kot może szybko się męczyć, być słaby i ospały oraz może tracić na wadze. Dodatkowe objawy mogą obejmować gorączkę, powiększenie śledziony lub węzłów chłonnych oraz przyspieszenie akcji serca i oddechu.
Jak rozpoznaje się FHM?
Przyczyn anemii u kota jest wiele i nawet w przypadku wykrycia M. haemofelis, może on nie być rzeczywistą przyczyną anemii. Do rozpoznania FHM konieczne jest pełne badanie kliniczne z badaniem krwi i moczu. Chociaż pasożyt krwi ma charakterystyczną postać na powierzchni wybarwionych krwinek czerwonych, jest to bardzo mały organizm i może być trudny do zaobserwowania, zwłaszcza gdy zarażonych jest stosunkowo niewiele krwinek czerwonych. Odsetek zarażonych krwinek może wahać się z dnia na dzień.
Ponieważ organizm ten może być czasami stwierdzany u normalnych kotów, samo wykrycie M. haemofelis nie potwierdza rozpoznania FHM, a inne możliwe przyczyny niedokrwistości nie powinny być pomijane. Testem z wyboru jest tzw. test PCR, który mierzy ilość DNA odpowiadającego danemu organizmowi. Lekarz weterynarii może również zalecić wykonanie testu FeLV/FIV, ponieważ te schorzenia często występują w przypadku FHM.
Czy FHM można leczyć?
W celu leczenia zakażeń M. haemofelis lekarz weterynarii może przepisać antybiotyk o szerokim spektrum działania, taki jak doksycyklina, enrofloksacyna lub marbofloksacyna. W niektórych przypadkach, po początkowej dobrej odpowiedzi na leczenie antybiotykami, może nastąpić nawrót choroby. Ponadto, organizm może przetrwać w miejscach chronionych przed działaniem antybiotyku. Ważne jest, aby podawać kotu pełny kurs antybiotyków, ponieważ antybiotyki mogą nie usunąć organizmu, jeśli nie zostanie zastosowane pełne leczenie. Każdy antybiotyk ma swoje własne ryzyko skutków ubocznych, które omówi z Tobą Twój lekarz weterynarii.
Jeśli obecna jest inna choroba, musi być ona również leczona. Jeśli podejrzewana jest choroba o podłożu immunologicznym, można zastosować leki immunosupresyjne, takie jak kortykosteroidy. Jeśli niedokrwistość jest bardzo ciężka, konieczna może być transfuzja krwi.
Jak przenoszona jest FHM i czy inne koty są narażone na ryzyko?
Uważa się, że główną drogą przenoszenia FHM są gryzące, krwiopijne pasożyty, takie jak pchły. Bezpośrednie przenoszenie z kota na kota lub przenoszenie przez przedmioty nieożywione, takie jak zanieczyszczone miski i kuwety, wydaje się mało prawdopodobne. Nawet jeżeli w gospodarstwie domowym znajdują się inne koty, mogą one pozostać niezakażone, a przynajmniej bezobjawowe. Jednakże, ugryzienie przez zarażonego kota może spowodować rozprzestrzenienie się zarażenia lub ciężarne kotki mogą przenieść zarażenie na swoje kocięta.
.