Free Press

Choroba Alzheimera stanowi rosnącą przyczynę upośledzenia funkcji poznawczych w starzejącej się populacji. Biorąc pod uwagę, że obecnie stosowane metody leczenia nie przynoszą pożądanych efektów terapeutycznych, potrzeba znalezienia alternatywnych metod biologicznych i farmakologicznych jest krytyczna. Gromadzone dowody sugerują, że reakcje zapalne i stres oksydacyjny są potencjalnymi czynnikami sprawczymi zaburzeń poznawczych w chorobie Alzheimera i zdrowym starzeniu się. Kurkumina cieszy się rosnącym zainteresowaniem ze względu na jej unikalną strukturę molekularną, która zwalcza szlaki zapalne i antyoksydacyjne, jak również (bezpośrednio) agregację amyloidu – jedną z głównych cech charakterystycznych choroby Alzheimera. Dlatego też niniejszy przegląd podsumowuje przedkliniczne i kliniczne odkrycia dotyczące kurkuminy jako potencjalnego środka poprawiającego zdolności poznawcze w chorobie Alzheimera i w normalnym procesie starzenia się. Bazy danych wykorzystane do przeszukiwania literatury to PubMed, EMBASE i Web of Science; ponadto, clinicaltrials.gov został wykorzystany do wyszukiwania badań klinicznych. Ogólnie rzecz biorąc, badania na zwierzętach wykazały bardzo obiecujące wyniki w potęgowaniu funkcji poznawczych, zarówno pod względem fizjologicznym, jak i behawioralnym. Jednak badania na ludziach są ograniczone, a wyniki mniej spójne, co utrudnia ich interpretację. Niespójności te mogą być związane z różnicami w metodologii i włączonej populacji. Uwzględnienie pomiarów ważnych biomarkerów zapalnych i antyoksydacyjnych, optymalnych dawek kurkuminy, interakcji z żywnością oraz czasu trwania leczenia zwiększyłoby naszą wiedzę na temat obiecującego wpływu kurkuminy na procesy poznawcze. Dodatkowo, zwiększenie biodostępności kurkuminy mogłoby przynieść korzyści w przyszłych badaniach.