Whenever individuals evaluate a novel object or situation, they must integrate its positive and negative aspects. Twierdzimy, że takie ważenie walencji jest zasadniczo ćwiczeniem w generalizacji postaw. Jednostki muszą zważyć, jak bardzo nowy bodziec przypomina przeszłe zdarzenia, które okazały się pozytywne, w porównaniu z przeszłymi zdarzeniami, wobec których mają negatywne nastawienie. Przedstawiamy program badań, w którym tendencje jednostek do ważenia walencji są oceniane poprzez sprawdzanie, jak ich wcześniej ustalone postawy generalizują się na podobne, ale nowe obiekty postaw. Niektóre osoby wykazują dowody na to, że ich pozytywne postawy generalizują silniej niż postawy negatywne, zasadniczo ważąc podobieństwo do znanego pozytywnego nastawienia silniej niż podobieństwo do znanego negatywnego. Inni wykazują odwrotną tendencję. Liczne badania wykazują, że różnice indywidualne w tej tendencji do ważenia wartości przewidują oceny nowych bodźców w szerokiej gamie dziedzin, włączając wrażliwość na odrzucenie interpersonalne, ocenę zagrożenia, podejmowanie ryzyka i zachowania eksploracyjne. Dodatkowe badania podkreślają warunki, w których ta indywidualna różnica jest najbardziej prawdopodobna do ujawnienia. Jej wpływ przyczynowo-skutkowy jest demonstrowany w eksperymentach, w których przekalibrowano indywidualne skłonności do przypisywania wag walencyjnych. Omawiamy także związek między ważeniem walencji a różnymi formami asymetrii walencji, które mogą pojawić się podczas kształtowania postaw. W ten sposób podsumowujemy dodatkowe badania dotyczące różnic indywidualnych związanych z odmiennym uczeniem się postawy po otrzymaniu informacji o pozytywnym i negatywnym wyniku oraz odróżniamy to uczenie się od tendencji do nadawania wag. Jako całość, wyniki badań łączą podstawowe procesy postaw z osobowością, ilustrując wartość postrzegania systematycznej zmienności w procesach oceny jako fundamentalnych różnic indywidualnych.
.