Free Press

Wyjaśnienie procedury i/lub diagnozy

Anatomia
Staw łokciowy składa się z trzech kości. Dolny koniec kości ramienia (humerus) łączy się z dwiema kośćmi tworzącymi przedramię (radius i ulna), tworząc staw zawiasowy, który umożliwia zginanie i prostowanie łokcia. Staw łokciowy umożliwia odpowiednie ułożenie ręki w przestrzeni podczas uprawiania sportu, pracy fizycznej oraz wykonywania zwykłych codziennych czynności. Trzy główne nerwy przechodzą przez staw łokciowy, z których każdy przyczynia się do kontroli i zdolności odczuwania w ręce.

In cubital tunnel syndrome, otherwise known as ulnar nerve compression, the ulnar nerve becomes compressed or irritated and causes numbness, weakness and/or pain in the forearm and hand. Nerw łokciowy jest również znany jako „śmieszna kość”, ponieważ przemieszcza się wzdłuż wewnętrznej (przyśrodkowej) części kości łokcia i w przypadku uderzenia może powodować ból i krótkotrwałe drętwienie palców serdecznego i małego. Nerw ten tworzy się z połączenia kilku nerwów w szyi i podróżuje w dół po wewnętrznej stronie ramienia i łokcia do przedramienia w kierunku pierścienia i małych palców.

Podrażnienie nerwu łokciowego
Objawy zespołu cieśni sześciennej są bezpośrednio związane z jakąś formą podrażnienia nerwu łokciowego w łokciu. Jest to najczęściej od stopniowego obrzęku nerwu z powtarzającego się użytkowania, jak również pogrubienie mięśni i więzadeł, które leżą nad nerwem, co powoduje kompresję nerwu, jak to podróżuje przez jego anatomicznego tunelu. W niektórych przypadkach, podrażnienie nerwu może wynikać z poważnego stłuczenia nerwu, co również może powodować obrzęk i utrzymujący się ucisk nerwu pod innymi, normalnymi strukturami w łokciu. Objawy zespołu cieśni kanału sześciennego mogą obejmować:

• Niejasny ból łokcia i przedramienia
• Częściowe lub nawet pełne drętwienie palców serdecznego i małego
• Niezgrabność ręki i trudności z chwytem
• Bardziej zauważalne objawy w nocy lub podczas jazdy samochodem

Generalnie, zespół cieśni sześciennej rozwija się stopniowo i często jest obecny przez wiele miesięcy, zanim ludzie zdecydują się poinformować swojego lekarza. Jeśli objawy są nasilone lub nie ulegają poprawie po zmianie aktywności, prawdopodobnie zostaniesz poproszony o wizytę u chirurga ortopedy. Zazwyczaj pierwsza wizyta u ortopedy obejmuje zebranie wywiadu, w którym pacjent opisuje swoje objawy oraz badanie nadgarstka i łokcia w celu ustalenia, czy i gdzie nerw jest podrażniany.

Rysunki rentgenowskie są wykonywane w celu wykluczenia możliwości, że ucisk może pochodzić z nieprawidłowej struktury kostnej w łokciu oraz w celu ustalenia, czy może to być związane z zapaleniem stawu łokciowego. Podczas gdy łokieć jest najczęstszym miejscem podrażnienia nerwu łokciowego, może on być podrażniony w dowolnym miejscu od szyi do nadgarstka. Aby potwierdzić miejsce ucisku, jak również ocenić stopień podrażnienia, chirurg może również zalecić wykonanie badania nerwu na ramieniu.

Zarządzanie zespołem tunelu podudzia
Wstępne leczenie ucisku nerwu łokciowego obejmuje:

• Modyfikowanie czynności w celu uniknięcia tych, które powodują podrażnienie nerwu
• Używanie leków przeciwzapalnych (Motrin/Advil, Aleve)
• Unikanie nacisku lub opierania łokcia na twardych powierzchniach

Leczenie nieoperacyjne
W przypadku pacjentów z łagodnymi, przerywanymi objawami, leczenie nieoperacyjne jest często skuteczne w łagodzeniu lub wyraźnym zmniejszaniu objawów. Leczenie niechirurgiczne wymaga pewnej cierpliwości, ale może być skuteczne w odpowiednich okolicznościach. U niektórych pacjentów pomocna może być ocena miejsca pracy przez terapeutę zajęciowego, aby sprawdzić, czy istnieją czynniki w miejscu pracy, które można zmienić, aby zminimalizować podrażnienie nerwu. Jedną z bardziej efektywnych metod jest stosowanie szyny nocnej w celu utrzymania łokcia w pozycji nadmiernie zgiętej (naturalna pozycja łokcia podczas snu), aby zminimalizować napięcie nerwu w nocy. To podejście wymaga okresu „przyzwyczajania się” i tolerowania ortez, ale może być skuteczne, jeśli jest konsekwentnie stosowane.

Jeśli te środki zawiodą, prawdopodobnie będzie Pan miał wykonane badanie nerwu w celu określenia stopnia podrażnienia nerwu. Szczególnie u pacjentów, którzy mają jakikolwiek stopień stałego drętwienia lub osłabienia, wcześniej rozważane jest leczenie chirurgiczne.

Leczenie chirurgiczne
Gdy środki niechirurgiczne nie są skuteczne lub u pacjentów z ciężkim uciskiem, rozważane jest leczenie chirurgiczne. Procedura przyjmuje pewną formę „dekompresji” lub uwolnienia od nacisku na nerw. Niezależnie od zastosowanej metody, procedura ta na ogół nie wymaga nocnego pobytu w szpitalu.

Dekompresja
Jest to procedura, która jest wykonywana w drodze otwartego nacięcia wzdłuż wewnętrznej strony łokcia. Struktury, które leżą nad nerwem w trakcie jego przebiegu wzdłuż łokcia są otwierane lub uwalniane. Kilka struktur w tym regionie jest znanych z potencjalnego powodowania nacisku na nerw i wszystkie one są uwalniane. Większość z tych struktur jest uważana za nieistotne i doświadczono niewiele minusów ich uwolnienia. Jednym z potencjalnych wyjątków jest potencjalna niestabilność lub tendencja nerwu do wskakiwania i wyskakiwania z rowka, gdy wykonywane jest całkowite uwolnienie. Jest to rzadkie, ale kiedy występuje, może spowodować nawrót podrażnienia nerwu.

Transpozycja
W tej procedurze nerw jest w pełni odbarczany jak w powyższej procedurze. Dodatkowym krokiem jest całkowite usunięcie nerwu z jego rowka i stworzenie nowego punktu oparcia dla nerwu w tkance miękkiej tuż przed łokciem. Wymaga to nieco większego nacięcia i zmniejsza ryzyko niestabilności nerwu przy zwykłej dekompresji. Zazwyczaj ulga odrętwienia jest odczuwana szybko po operacji, ale w zależności od stopnia podrażnienia przed operacją, normalizacja nerwu może trwać miesiące.

Przygotowanie do operacji

Przed operacją pacjenci mogą potrzebować wizyty u lekarza rodzinnego w celu dokonania oceny medycznej. Celem tej oceny jest zapewnienie, że wszelkie warunki medyczne, takie jak zakażenie dróg moczowych, wysokie ciśnienie krwi lub choroba serca mogą być wykryte i odpowiednio leczone przed operacją.

UWAGA: Jeśli przyjmujesz aspirynę, Aleve, Motrin, Plavix lub Coumadin (Warfaryna) lub niektóre leki na zapalenie stawów, musisz poinformować o tym lekarza. Konieczne może być odstawienie tych leków jak najszybciej przed operacją. W niektórych przypadkach konieczne może być podjęcie specjalnych kroków w celu bezpiecznego odstawienia tych leków przed operacją. Protezy zębowe i soczewki kontaktowe nie mogą być noszone na sali operacyjnej. Proszę pamiętać o zabraniu ze sobą do szpitala pojemników i roztworów, aby można je było bezpiecznie przechowywać do czasu zakończenia operacji.

Wygodne i luźne ubranie, które można łatwo założyć (np. wygodna koszula zapinana na guziki lub koszula dresowa) będzie pomocne w okresie pooperacyjnym.

Czego należy się spodziewać podczas operacji

Szpital lub centrum chirurgii poinformuje Państwa, o której godzinie należy przybyć do szpitala rano w dniu operacji. Bardzo ważne jest, aby chirurg ortopeda wiedział o WSZYSTKICH przyjmowanych przez Pana/Panią lekach i suplementach. Prosimy o zabranie ze sobą do szpitala listy tych leków i ich dawek.
Po zameldowaniu się w izbie przyjęć zostanie Pan/Pani zabrany/a do sali przedoperacyjnej, gdzie zostanie Pan/Pani przebrany/a. Spotkają się Państwo z pielęgniarkami przedoperacyjnymi oraz z członkiem zespołu anestezjologicznego. Zadadzą oni Państwu kilka pytań, zapoznają się z Państwa historią choroby i zbadają Państwa. Personel anestezjologiczny omówi i wyjaśni również sposób znieczulenia.

Podana zostanie kroplówka, aby zapewnić pacjentowi płyny i leki. W tym czasie na nogi zostaną również założone specjalne elastyczne pończochy, aby wspomóc krążenie podczas operacji.

Członek zespołu chirurga ortopedy spotka się z Panem/Panią w sali przedoperacyjnej, aby omówić plan operacji i odpowiedzieć na wszelkie pytania.
Członkowie rodziny będą mieli czas, aby być z Panem/Panią w sali przedoperacyjnej przed operacją.

Pan/Pani zostanie zabrany/a na salę operacyjną, gdzie zostanie Pan/Pani przeniesiony/a na specjalny stół operacyjny. Spotka się Pan/Pani z pielęgniarkami i personelem sali operacyjnej, które pomogą Panu/Pani wygodnie ułożyć się na stole operacyjnym i wyjaśnią, jakie czynności są wykonywane.

Opieka po operacji

Po operacji trafi Pan/Pani do sali pooperacyjnej, gdzie otrzyma Pan/Pani leki przeciwbólowe, aby zapewnić Panu/Pani komfort. Pozostanie Pan/Pani w sali pooperacyjnej do czasu całkowitego wyzdrowienia po znieczuleniu. Aby zapobiec nudnościom w ciągu pierwszego dnia lub tak po operacji, należy powoli przejść na dietę z chipsów lodowych do płynów, a następnie do regularnych posiłków. Szyna pozostaje na miejscu do pierwszej wizyty pooperacyjnej, zwykle tydzień lub dwa po zabiegu. Prysznic można rozpocząć już na drugi dzień, ale należy uważać, aby szyna była czysta i sucha. Można użyć kilku plastikowych torebek z taśmą uszczelniającą. Nie wolno zanurzać łokcia w wodzie (kąpiel lub pływanie) przez co najmniej cztery tygodnie po operacji.

Podczas pobytu w domu należy zaplanować, że będzie to łatwe, ponieważ staje się Pan coraz bardziej niezależny i zaczyna wznawiać swoje działania. Może Pan/Pani chodzić tak często, jak Pan/Pani chce. Prowadzenie samochodu jest możliwe po uzyskaniu zgody chirurga; zwykle po czterech do sześciu tygodniach. Termin powrotu do pracy zależy w dużej mierze od wykonywanych obowiązków zawodowych. Skonsultuj się z chirurgiem.

Leki

Przyjmuj zgodnie z zaleceniami. Narkotyczne leki przeciwbólowe, takie jak Norco (hydrokodon) lub oksykodon, są stosowane w przypadku silnego bólu. Mogą być one przyjmowane w razie potrzeby co cztery godziny. Większość pacjentów wymaga tych leków tylko przez pierwszy tydzień. Gdy ból jest lepiej kontrolowany, można po prostu wziąć Tylenol (acetaminofen) co cztery do sześciu godzin, nie przekraczając 3000 mg w ciągu jednego dnia. Leki te należy przyjmować z jedzeniem. Jeśli masz jakiekolwiek problemy z przyjmowaniem leków, natychmiast je odstaw i powiadom klinikę.

Możliwe powikłania

• Krwawienie
• Zakażenie. Powszechne objawy zakażenia obejmują narastający ból po operacji, zwiększone zaczerwienienie wokół nacięcia, obrzęk i drenaż.
• Powikłania wynikające ze znieczulenia, w tym śmierć
• Trwałe lub tymczasowe uszkodzenie nerwów lub naczyń krwionośnych
• Nieudana próba unieruchomienia
• Niezbędna dalsza operacja
• Uszkodzenie innych tkanek lub złamanie
• Utrata kończyny lub funkcji
• Powtórna niestabilność jest możliwa, ale nieczęsta

Środki ostrożności i instrukcje

Spodziewaj się zasinienia i obrzęku ramienia po naprawie złamania. Należy poinformować chirurga o wszelkich zmianach wokół nacięcia. Należy skontaktować się z chirurgiem, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów:

• wyciek i/lub nieprzyjemny zapach z nacięcia.
• gorączka 101° lub większa.
• Zwiększające się drętwienie lub osłabienie ręki
• Zwiększający się obrzęk, zaczerwienienie i lub ból

Należy skontaktować się z chirurgiem, jeśli wystąpią: problemy z raną, gorączka, ból gardła, problemy z oddychaniem, problemy z sercem lub krążeniem lub jakiekolwiek inne problemy, które budzą niepokój. Pamiętaj również, aby skontaktować się z chirurgiem, jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące ćwiczeń po rozpoczęciu terapii.

Do’s and Don’ts

• Nie przesadzaj. Wczesne nadużywanie ramienia może pogorszyć wynik leczenia.
• Nie podnoś niczego cięższego niż szklanka wody przez pierwsze 2 tygodnie po operacji.
• Proś o pomoc. Lekarz może być w stanie polecić agencję lub placówkę, jeśli pacjent nie ma wsparcia w domu.

Wizyta pooperacyjna
Pierwsza wizyta pooperacyjna z chirurgiem odbędzie się zazwyczaj za 2 tygodnie. Na tym etapie zostaną usunięte szwy lub zszywki, rana zostanie zbadana, postępy ocenione, a plany na następny okres zostaną opracowane.

Pytania
Instytut CORE jest oddany sprawie Państwa wyników. W razie jakichkolwiek pytań lub wątpliwości prosimy o kontakt z The CORE Institute pod numerem 1.866.974.2673.

.