Q. Dlaczego Credo Apostołów i Credo Nicejskie różnią się od siebie?
A. Podobnie jak wszystkie katolickie wyznania wiary, Apostolskie i Nicejskie stanowią swego rodzaju podsumowanie wiary, którą wyznajemy. Niemniej jednak, żadne krótkie wyznanie wiary nie może zawierać wszystkich fundamentalnych przekonań chrześcijańskich, a specyficzne okoliczności historyczne ukształtowały to, które z fundamentów zostały zawarte lub podkreślone w każdym wyznaniu wiary. Wynikiem tego jest pewne zróżnicowanie w treści, choć oczywiście nie w doktrynie.
Oto przykład fundamentalnego dogmatu wiary, który nie jest wyraźnie określony w żadnym z wyznań wiary: Wyznanie Nicejskie stwierdza, że Chrystus „zmartwychwstał w wypełnieniu Pism” i że Duch Święty „przemawiał przez proroków”. Ale nie zawiera ono, podobnie jak Credo Apostolskie, wyraźnego stwierdzenia o boskim natchnieniu Pisma Świętego.
Dlaczego nie? W dużej mierze dlatego, że w okresie, kiedy te wyznania zostały opracowane, nie było poważnego wyzwania ze strony odłamów heretyckich wobec prawdy, że Pismo Święte jest bosko natchnione (choć oczywiście były heretyckie wyzwania wobec wyboru przez Kościół ksiąg, które miały być włączone do Biblii).
Z drugiej strony, Credo Nicejskie (technicznie rzecz biorąc, Credo Niceno-Constantinopolitan) miało swoje początki w odpowiedzi Kościoła na starożytny ruch heretycki (arianizm), który nauczał, że Bóg Syn był stworzeniem stworzonym przez Boga Ojca, a zatem nie był z Nim w pełni równy. Dlatego właśnie to wyznanie wiary podkreśla i rozwija pełną boskość Jezusa Chrystusa: Jest On „Jednorodzonym Synem Bożym, zrodzonym z Ojca przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego, zrodzony, a nie uczyniony, współistotny Ojcu; przez Niego wszystko się stało.”
Z drugiej strony, Credo Apostołów, rozwijając się w innych okolicznościach historycznych, mówi o Nim po prostu jako o „Jezusie Chrystusie, Jego jedynym Synu, Panu naszym.”
.