Operacja wymiany stawu skokowego, znana również jako całkowita artroplastyka stawu skokowego, jest opcją leczenia chirurgicznego dla pacjentów dotkniętych bólem i utratą zakresu ruchu w stawie skokowym. Lekarz może zalecić tę procedurę w przypadku, gdy zachowawcze metody leczenia, takie jak leki i zastrzyki, nie zdołały złagodzić objawów.
W celu lepszego zrozumienia procedury wymiany stawu skokowego, ważne jest poznanie prawidłowej anatomii stawu skokowego.
Normalna anatomia stawu skokowego.
Trzy kości łączą się, tworząc staw skokowy. Obejmują one kości podudzia lub piszczeli, cieńszą kość idącą wzdłuż piszczeli, znaną jako kość strzałkowa, oraz kość stopy znajdującą się powyżej kości piętowej, znaną jako talus.
Występy kostne widoczne i odczuwalne nad stawem skokowym to młoteczek. Obejmują one młoteczek przyśrodkowy, który tworzy podstawę kości piszczelowej i jest wyczuwalny po wewnętrznej stronie kostki, młoteczek tylny, który również tworzy podstawę kości piszczelowej i jest wyczuwalny z tyłu kostki oraz młoteczek boczny, który jest dolnym końcem kości strzałkowej i jest wyczuwalny po zewnętrznej stronie kostki.
Staw skokowy umożliwia ruch stopy w górę i w dół, a staw podkolanowy, znajdujący się poniżej stawu skokowego, umożliwia ruch stopy na boki. Pasma twardej tkanki włóknistej, zwanej więzadłami, otaczają staw skokowy i staw podkolanowy, mocując kości nogi do siebie oraz do kości stopy.
Przyczyny.
Zapalenie stawów jest jedną z głównych przyczyn wymiany stawu skokowego. Choroba zwyrodnieniowa stawów jest pojęciem ogólnym obejmującym liczne schorzenia, w których dochodzi do zużycia powierzchni stawowych. Powierzchnia stawu pokryta jest gładką powierzchnią stawową zbudowaną z chrząstki, która umożliwia bezbolesny ruch w stawie. Powierzchnia ta może ulegać zużyciu z wielu powodów. Często nie jest znana konkretna przyczyna. Kiedy chrząstka stawowa ulega zużyciu, końce kości ocierają się o siebie powodując ból.
W stawie skokowym z chorobą zwyrodnieniową wyściółka chrząstki jest cieńsza niż zwykle lub nie ma jej wcale, torebka stawowa jest obrzęknięta, przestrzeń stawowa jest zwężona, a na krawędziach stawu mogą pojawić się ostrogi kostne lub nadmierny wzrost kości.
Oprócz choroby zwyrodnieniowej stawu, urazy (złamania kości) oraz infekcje mogą poważnie uszkodzić staw skokowy.
Diagnoza.
Diagnoza może być często postawiona przez chirurga ortopedę zajmującego się stopami i stawami skokowymi poprzez przeprowadzenie wywiadu lekarskiego i badania fizykalnego wraz z następującymi badaniami.
Radar rentgenowski – forma promieniowania elektromagnetycznego używana do robienia zdjęć kości.
Badanie doplerowskie – nieinwazyjne badanie pozwalające ocenić odpowiedni przepływ krwi do stawu skokowego przed operacją. Odpowiedni przepływ krwi jest niezbędny do zapewnienia prawidłowego gojenia po operacji.
Rezonans magnetyczny (MRI) – fale magnetyczne i radiowe są wykorzystywane do tworzenia komputerowego obrazu tkanek miękkich, takich jak nerwy i więzadła.
Postępowanie chirurgiczne.
Operacja wymiany stawu skokowego jest wykonywana w sterylnych warunkach na sali operacyjnej. Często wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym, co oznacza, że przez cały czas trwania zabiegu będzie Pan/Pani spał/a i nie będzie odczuwał/a bólu. W zależności od stanu Pani/Pana zdrowia, zamiast tego może Pani/Pan otrzymać znieczulenie rdzeniowe, w którym zostanie Pani/Pan odrętwiała/y poniżej talii i będzie Pani/Pan przytomna/y przez cały czas trwania zabiegu, wraz z lekami ułatwiającymi odprężenie się podczas zabiegu. Następnie chirurg wykona niewielkie cięcie z przodu kostki i odsłoni staw skokowy. Zachowana zostanie ostrożność w celu ochrony tkanek i struktur nerwowo-naczyniowych, które zostaną odciągnięte od miejsca operacji za pomocą retraktorów. Następnie chirurg użyje piły do kości w celu przecięcia i usunięcia uszkodzonej kości i chrząstki z kości piszczelowej i talowej.
Pod kontrolą fluoroskopii z użyciem ramienia C (zdjęcia rentgenowskie w czasie rzeczywistym), specjalne narzędzia chirurgiczne zostaną następnie użyte do przecięcia kości piszczelowej i talowej w celu precyzyjnego umieszczenia w nich nowych metalowych protez. Nowe metalowe części sztucznego stawu są następnie odpowiednio mocowane do przygotowanych powierzchni kostnych kości talerza i piszczeli. Do ich unieruchomienia może być użyty specjalny klej lub cement kostny. Następnie pomiędzy oba metalowe elementy wstawiana jest proteza z tworzywa sztucznego. Działa ona jak sztuczna chrząstka i zapobiega ocieraniu się metalowych części o siebie. Ścięgna i struktury nerwowo-naczyniowe są następnie ustawiane z powrotem w ich normalnej anatomicznej pozycji. W niektórych przypadkach w ranie operacyjnej umieszcza się plastikową rurkę zwaną drenem w celu odprowadzenia płynu. Rana chirurgiczna jest następnie zamykana szwami. Zakładane są bandaże, a kostka jest unieruchamiana za pomocą szyny, gipsu lub ortezy.
Opieka pooperacyjna.
Może zaistnieć potrzeba pozostania w szpitalu przynajmniej na jedną noc po operacji. Twoja kostka będzie w gipsie lub szynie.
Będziesz otrzymywać leki przeciwbólowe, aby kontrolować ból pooperacyjny.
Rurka drenująca, jeśli jest, zostanie usunięta po 1 lub 2 dniach.
Twoja kostka będzie uniesiona na poduszce powyżej poziomu serca, a okłady z lodu mogą być stosowane na opatrunek, aby pomóc zmniejszyć obrzęk i dyskomfort.
Terapia fizyczna (PT) rozpocznie się wkrótce po operacji i zostaniesz poinstruowany o specjalnych ćwiczeniach, które pomogą Ci odzyskać pełny zakres ruchu w stawie skokowym.
Szwy będą zazwyczaj usuwane po 10-14 dniach.
Zostaniesz poinstruowany, aby utrzymywać miejsce nacięcia w czystości i suchości. Po zdjęciu opatrunków będzie można brać prysznic, chyba że chirurg zaleci inaczej.
Przekazane zostaną Panu/Pani szczegółowe instrukcje dotyczące aktywności i rehabilitacji.
Zachowanie zdrowej diety i niepalenie papierosów sprzyja gojeniu.
Wady.
Większość pacjentów odnosi korzyści z zachowania istniejącego zakresu ruchu po udanej operacji wymiany stawu skokowego. Czas przeżycia tej procedury zależy od stopnia zużycia sztucznego stawu i w przyszłości może być zalecana operacja rewizyjna. Całkowita wymiana stawu skokowego może trwać 10 lub więcej lat, a czas jej trwania zależy od stopnia uszkodzenia stawu skokowego przed operacją, ogólnego stanu zdrowia pacjenta oraz poziomu jego aktywności.
Powikłania.
Powikłania mogą mieć charakter medyczny (ogólny) lub specyficzny dla operacji stawu skokowego. Powikłania medyczne obejmują te związane ze znieczuleniem i ogólnym samopoczuciem. Powikłania obejmują:
Reakcje alergiczne na leki.
Utrata krwi wymagająca transfuzji z jej niskim ryzykiem przeniesienia choroby.
Powstawanie zakrzepów krwi lub zakrzepicy żył głębokich.
Zawał serca, udar mózgu, niewydolność nerek, zapalenie płuc, zakażenia pęcherza moczowego.
Powikłania po blokadach nerwów, takie jak zakażenie lub uszkodzenie nerwu.
Poważne problemy medyczne mogą prowadzić do ciągłych problemów zdrowotnych, przedłużonej hospitalizacji lub rzadko śmierci.
Większość pacjentów nie odczuwa żadnych powikłań po wymianie stawu skokowego, jednakże powikłania mogą wystąpić po operacji i obejmują:
Słabość, niestabilność lub sztywność stawu skokowego.
Poluzowanie sztucznych elementów stawu.
Zwichnięcie stawu skokowego.
Złamania (pęknięcia) kości podczas zabiegu.
Zakażenie lub nieprawidłowe gojenie się rany po zabiegu.
Reakcja alergiczna na sztuczny staw.
Nieudana próba uśmierzenia bólu.
Pomyślnie przeprowadzona operacja wymiany stawu skokowego może pomóc w złagodzeniu lub wyeliminowaniu bólu stawu skokowego, zachowaniu istniejącego zakresu ruchu w stawie skokowym oraz zapewnić Państwu wyższą jakość życia.
Lepsze …