By Jack Dumbacher
De Barred Owl (Strix varia) is de oostelijke neef van onze westelijke Spotted Owl (Strix occidentalis). Net als de Sperweruil leeft hij in bossen, jaagt hij ’s nachts en voedt hij zich met kleine zoogdieren. Ze verschillen in die zin dat de Staafuil meer een generalistische opportunistische rover is (hij voedt zich ook met rivierkreeften, slangen, zelfs kleine vogels en insecten), een bredere habitat tolerantie heeft, en iets groter en agressiever is dan de Sperweruil.
In de laatste 100 jaar hebben Staafuilen hun verspreidingsgebied geleidelijk westwaarts uitgebreid, en rond 1959 begonnen ze formeel het verspreidingsgebied van de Sperweruil in British Columbia “binnen te dringen”. In de jaren ’70 werden de Barred Owls gedocumenteerd in Washington en Oregon, in 1976 werden ze gedocumenteerd in Noord-Californië, en de eerste Barred Owls werden gedocumenteerd in Marin County in 2003.
Aan de ene kant is dit nu weer een goede vogel die je met zekerheid kunt “aanvinken” op je Bay Area vogellijst. Aan de andere kant zijn er steeds meer aanwijzingen dat de rode uil een aanzienlijk schadelijk effect heeft op de gevlekte uil – hij concurreert om voedsel en nestplaatsen, hij is agressief tegen de gevlekte uil, hij broedt sneller en verspreidt zich verder, hij kruist zelfs met de gevlekte uil en heeft een onbekend effect op elkaars genen.
In 2011 werd in het Revised Recovery Plan for the Northern Spotted Owl concurrentie met de binnendringende Barred Owl aangemerkt als een van de meest urgente bedreigingen voor de Noordelijke gevlekte uil. Hoe gemakkelijker het is om een velduil te zien, hoe moeilijker het is om een gevlekte uil te zien.
Aan de ene kant is dit een fascinerend biologisch experiment. Wat zal het uiteindelijke resultaat zijn? Zullen de uilen met elkaar kruisen om een nieuwe hybride soort te worden? Zullen de rode uilen de gevlekte uilen in de westelijke staten verdringen? Of zullen ze een evenwicht bereiken en naast elkaar blijven bestaan? Niemand weet het antwoord, maar een van de doelstellingen van de conservatiebiologie is het creëren van een natuurlijke omgeving waarin soorten kunnen blijven evolueren en op een natuurlijke manier kunnen doen wat soorten doen.
Aan de andere kant is het niet duidelijk of dit experiment volledig natuurlijk is. Er zijn aanwijzingen dat door de mens veroorzaakte habitat- en klimaatveranderingen de Barred Owls hebben geholpen bij hun westwaartse verspreiding. Menselijke veranderingen in de westelijke bossen kunnen de evolutie in de hand hebben gewerkt ten gunste van de Barred Owls in deze nu verstoorde bossen. Een ander doel van natuurbehoud is het behoud van de “biodiversiteit”, die vaak wordt gemeten in aantallen aanwezige soorten. We zouden het vreselijk vinden om een soort als de gevlekte uil te verliezen aan een gewone soort die “onkruidachtig” is geworden. En de federale wet schrijft voor dat wildbeheerders met een plan moeten komen om bedreigde soorten te behouden – en de Noordelijke Sperweruil staat op de federale lijst van bedreigde diersoorten.
Dus steken biologen, wildbeheerders, plaatselijke natuurbeschermingsorganisaties en anderen de koppen bij elkaar om uit te zoeken wat er moet worden gedaan – en zelfs wat er op dit moment KAN worden gedaan. De discussie is fascinerend en de oplossingen variëren van niets doen tot het starten van een grootscheepse campagne om de rode uil uit het leefgebied van de gevlekte uil te verdrijven. En laat me u eraan herinneren dat het onmogelijk is om geen partij te kiezen – wat de mensen de laatste 100 jaar hebben gedaan heeft onbewust al bepaalde keuzes gemaakt of bepaalde uitkomsten begunstigd. Niets doen” is in feite het bewust goedkeuren van de onbewuste beslissingen die we al hebben genomen.
Terwijl dit drama zich de komende decennia ontvouwt, moedig ik u aan om ’s nachts in onze bossen te gaan vogelen. We zijn getuige van een epische strijd tussen deze soorten, met een totaal onzekere uitkomst. Het voortbestaan van de Sperweruil staat op het spel.
Vogels kijken naar Sperweruilen
Noordelijke Sperweruilen worden gevonden in volgroeide naaldbossen in Washington, Oregon, en de kustgebieden van Californië ten zuiden van Marin County. In de Bay Area zijn de beste plaatsen om beide soorten te vinden valleien en hellingen met sequoia- en douglassparrenbos, vooral rond Muir Woods en de flanken van Mt. Tamalpais (Mill Valley, Baltimore Valley Open Space, etc.).
De beste manier om beide soorten te vinden is door te luisteren naar hun roep. Gevlekte Uilen hebben een karakteristieke 4-tonige roep en Staande Uilen hebben de neiging om een acht-tonige “wie kookt voor jou, wie kookt voor jou” roep te geven. Beide zijn grote “oorloze” uilen die er oppervlakkig hetzelfde uitzien, vooral in het zwakke licht van de schemering wanneer je ze het meest waarschijnlijk ziet, maar de Barred Owls hebben verticale bruine en lichte strepen of strepen op de buik en onderborst, terwijl de Spotted Owl lichte vlekken heeft. Vermijd bij het uilen roepen van deze twee uilen. De Noordelijke Sperweruil is beschermd, dus het is verboden deze uil lastig te vallen of te storen. Gevlekte Uilen hebben de neiging zich terug te trekken en stil te blijven na het horen van de roep van de meer agressieve Barred Owls.
Wilt u meer weten over de beschermingsproblematiek rond Barred en Spotted Owls? Het Oregon kantoor van de U.S. Fish and Wildlife Service heeft een goede pagina over gevlekte uilen, met links naar onderzoekspapers en het herstelplan van juni 2011 voor de gevlekte uil.