Deze cluster van babywantsknikkers is van de schildwants. (Foto: SIMON SHIM/.com)
Wantsen leggen hun eitjes op veel verschillende manieren, en die eitjes komen tevoorschijn in een fascinerend scala aan vormen en maten, kleuren en texturen. Sommige zijn glad en bolvormig, andere ruw en geribbeld. Sommige lijken op Skittles en andere meer op Raisinets. Sommige eieren zijn doorzichtig, andere ondoorzichtig, en vele zien er intrigerend vreemd uit. Sommige wantsen kunnen zelfs de kleur van hun eitjes veranderen om beter aan te sluiten bij omgevingsfactoren.
De eitjes van de brons oranje wants, die behoort tot de tessaratomidae-familie. (Foto: Emily Sephton/CC BY-SA 2.0)
Verschillende soorten kunnen hun eitjes leggen in hout, op andere natuurlijke of kunstmatige oppervlakken, of vastgelijmd aan de onderbuik van bladeren.* Als u het leggen van eitjes in actie wilt zien, kijk dan eens naar dit lieveheersbeestje dat perfecte gele cilinders produceert.
Een voorbeeld is de kever, die meestal tientallen of honderden eitjes in één keer legt. Na het leggen van haar eitjes dwaalt een kever af en de larven van de vleugelloze kever worden aan hun lot overgelaten – het is belangrijk ervoor te zorgen dat ze niet per ongeluk door andere dieren worden opgegeten, en dat er een voedselbron in de buurt is. De larven ontwikkelen zich vervolgens tot poppen, en uiteindelijk tot volwassen kevers.
Eieren van de grote witte vlinder (Pieris brassicae). (Foto: Волков Владислав Петрович/CC BY-SA 3.0)
Vlindereieren zijn te herkennen aan een kleine inzinking aan de bovenkant, die in het midden een gaatje heeft, de micropyle genaamd. Dit is waar het sperma naar binnen gaat tijdens de bevruchting. Als je heel goed kijkt, zie je ook duizenden piepkleine, microscopische poriën, aeropyles genaamd, die als adembuisjes dienen voor de zich ontwikkelende larve.
Als moedervlinders locaties uitkiezen voor het leggen van eieren, vermijden ze opzettelijk plekken die al zijn geclaimd, om de kans te vermijden dat de eieren worden opgegeten door roofdieren zoals kannibalistische rupsen. Het leggen van de eitjes in groepjes kan de overlevingskansen vergroten, maar kan ook de hele tros in gevaar brengen. Als de vlinder eitjes legt, lijkt het alsof ze met haar achterlijf glazuur spuit.
De eitjes van een Vietnamese of Annan wandelstok (Medauroidea extradentata). (Foto: Geza Farkas/.com)
Eierleggende vrouwtjes kunnen eitjes produceren zonder enige vorm van bevruchting door een mannetje, in een proces dat bekend staat als parthenogenese (bekijk het hier in actie). Ze leggen slechts één tot zeven eitjes per dag, ofwel door ze op de grond te laten vallen, ze te begraven of ze aan planten vast te lijmen. Afhankelijk van de soort duurt het twee tot 14 maanden voordat de eitjes uitgroeien tot nimfen.
(Foto: D. Kucharski K. Kucharska/.com)
De eitjes van de Chrysomela populi, de rode populierbladkever, worden in clusters gelegd. Ze zijn ook gevoelig voor kannibalisme van broereieren, wat precies is wat het klinkt.
(Foto: Nik Br/.com)
Deze eieren, die lijken op de ijzeren spiesbal van een ninja, behoren toe aan de stinkwants (Podisus maculiventris). De moeder stinkwants heeft de mogelijkheid om de kleur van haar eieren te kiezen. De kleur varieert van lichtgeel tot zwart, afhankelijk van het oppervlak waarop ze ze legt.
Bovendien hebben stinkwants-eitjes kleine klodders bovenop die voedselrijk en aantrekkelijk zijn voor mieren, wat mieren stimuleert om de eitjes mee te nemen en ze bij hun voedsel te bewaren. De eitjes komen uit in het comfort en de bescherming van de mierenkolonie – en interessant genoeg lijkt de larve van de wants bij het uitkomen zelfs op een mier.
(Foto: Therese15/.com)
Deze piepkleine, geelbruine eitjes behoren toe aan de roodschouderstinkwants (Thyanta custator).
(Foto: Sammy Ramsey)
De eitjes uiterst rechts op dit dubbeltje zijn de grootste eitjes van alle insecten, terwijl de kleinste, in vergelijking, onder een microscoop moeten worden bekeken. Van links naar rechts: trosjes Atlasvlinder-eieren; Saturnusvlinder-eieren; Madagaskische komeetvlinder-eieren; Extatosoma tiaratum-eieren (Macleay’s Spectre Stick Insect); Heteropteryx dilatata-eieren (Jungle Nymph Stick Insect).
Zo zien de eieren van de groene schildwants (Palomena prasina) eruit als ze zijn uitgekomen en worden achtergelaten.
(Foto: gbohne/CC BY-SA 2.0)
Deze eitjes van de pentatomide wants (Holcostethus limbolarius) lijken op miniatuur meloenen en worden onderzocht door een Scelionide wesp.
(Foto: aroonrojkul/.com)
Waarschijnlijk de eitjes van de gehoornde pompoenwants (Anasa tristis).
(Foto: pattara puttiwong/.com)
Een briljantgroene metaalachtige houtborende kever (behorend tot de Buprestidae keverfamilie) die wat lijkt op kleine kippeneieren legt.
(Foto: hagit berkovich/.com)
Een delicate verzameling vlindereitjes (soort niet geïdentificeerd).
(Foto: Christian Vinces/.com)
Deze lijken op de eitjes van de pijpvinnige zwaluwstaartvlinder (Battus philenor). Dat of fruitgummiesnoepjes.
(Foto: Ryan C Slimak/.com)
Een nest spinneneieren – niet een nest waar je tegenaan wilt lopen.
(Foto: Sammy Ramsey)
Hier is een heel assortiment van verschillende eitjes, meestal behorend tot stokinsecten (phasmida). Het lijkt wel een stapel gedroogde bonen.
(Foto: Drägüs/CC BY-SA 3.0)
Een verzameling eieren, geproduceerd door verschillende soorten stokinsecten (phasmida). Zelfs binnen één insectensoort kunnen de eitjes er heel verschillend uitzien. De eieren van de Phasmida behoren tot de meest interessante in hun verschijning, waarbij vele eruit zien als oud aardewerk.
*Correctie: Dit verhaal is bijgewerkt sinds het voor het eerst werd gepubliceerd om tegenstrijdige details te adresseren over de terminologie die wordt gebruikt om insecten te beschrijven die eieren leggen.