Definitie
Een stemvork is een metalen instrument met een handvat en twee tanden of tanden. Stemvorken, gemaakt van staal, aluminium of magnesiumlegering, trillen op een bepaalde frequentie en produceren een muzikale toon wanneer ze worden aangeslagen. De geproduceerde trillingen kunnen worden gebruikt om het vermogen van een persoon om verschillende geluidsfrequenties te horen, te beoordelen.
Doel
Een trillende stemvork die naast het oor wordt gehouden of tegen de schedel wordt geplaatst, stimuleert het binnenoor om te trillen en kan helpen bij het vaststellen of er sprake is van gehoorverlies.
Voorzorgsmaatregelen
Er zijn geen speciale voorzorgsmaatregelen nodig wanneer stemvorken worden gebruikt om een gehoortest uit te voeren.
Beschrijving
Twee soorten gehoortests met stemvorken worden gewoonlijk uitgevoerd. Bij de Rinne-test wordt de trillende stemvork tegen de schedel gehouden, meestal op het bot achter het oor (processus mastoideus) om trillingen door de botten van de schedel en het binnenoor te veroorzaken. De stemvork wordt ook naast het oor gehouden, maar raakt het niet aan, om trillingen te veroorzaken in de lucht naast het oor. De patiënt wordt gevraagd te bepalen welk geluid luider is, het geluid dat door het bot of door de lucht wordt gehoord. Een tweede gehoortest waarbij een stemvork wordt gebruikt, is de Webertest. Bij deze test wordt de steel of het handvat van de trillende stemvork op verschillende punten langs de middellijn van de schedel en het gezicht geplaatst. De patiënt wordt dan gevraagd om aan te geven welk oor het geluid hoort dat door de trillingen wordt opgewekt. Stemvorken van verschillende grootte produceren verschillende trillingsfrequenties en kunnen worden gebruikt om het bereik van het gehoor van een individuele patiënt vast te stellen.
Voorbereiding
Er is geen speciale voorbereiding nodig voor een gehoortest met stemvorken.
Nazorg
Er is geen speciale nazorg nodig. Indien gehoorverlies aan het licht komt tijdens het testen met stemvorken, kan het zijn dat de patiënt verder moet worden getest om de omvang van het gehoorverlies vast te stellen.
Risico’s
Er zijn geen risico’s verbonden aan het gebruik van stemvorken om te screenen op gehoorverlies.
Normale resultaten
Bij de Rinne-test zal iemand de toon van de trilling langer en luider horen wanneer de stemvork naast het oor wordt gehouden, in plaats van wanneer deze tegen het mastoïd wordt gehouden. Bij de Weber-test klinkt de toon die wordt geproduceerd wanneer de stemvork langs het midden van de schedel, of het gezicht, wordt geplaatst, in elk oor ongeveer even luid.
Aanwijkende resultaten
De Rinne-test detecteert een gehoorverlies wanneer een patiënt een luidere en langere toon hoort wanneer de trillende stemvork tegen het mastoïdbot wordt gehouden dan wanneer hij naast het oor wordt gehouden. Het volume van de geluidstrillingen die bij de Weber-test door delen van de schedel en het gezicht worden geleid, kan aangeven aan welk oor er sprake kan zijn van gehoorverlies.
Bronnen
ORGANISATIES
American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery, Inc. One Prince St., Alexandria VA 22314-3357. (703) 836-4444. 〈http://www.entnet.org〉.
Ear Foundation. 1817 Patterson St., Nashville, TN 37203. (800) 545-4327. 〈http://www.earfoundation.org〉.
KEY TERMS
Mastoïde processus- De botuitsteeksels achter de oren aan de basis van de schedel.
Rinne-test- Een gehoortest waarbij gebruik wordt gemaakt van een trillende stemvork die bij het oor wordt gehouden en aan de achterkant van de schedel wordt vastgehouden.
Weber-test- een gehoortest met een trillende stemvork die op verschillende punten langs de middellijn van de schedel en het gezicht wordt gehouden.