Cricket. Voor sommigen is het een spel, voor sommigen is het een passie, sommigen gaan soms te ver en noemen het een religie. Maar de mensen die vaak de grootste invloed op cricket hebben gehad, zijn degenen die het puur vanuit een zakelijk perspectief hebben bekeken. Zakenmensen hebben vaak een unieke affiniteit met sport. Sport is per slot van rekening een zeer lucratieve business. Maar wat hen misschien aantrekt in de wereld van de sport is de geest van competitiviteit die niet verschilt van wat zij kennen in de zakenwereld.
Een zo’n visionair die zichzelf cricketfan noemde maar ook een uitgesproken zakenman was, was de Australische mediamagnaat, Kerry Packer. Hij was zo wanhopig dat zijn Channel 9 Network cricketacties van topkwaliteit zou uitzenden, dat toen hem in 1976 de rechten op Testwedstrijden in Australië werden ontzegd, hij in het geheim enkele van de beste cricketers ter wereld van dat moment contracteerde, waaronder de Australische captain Greg Chappell, de West-Indiase captain Clive Lloyd, de Engelse skipper Tony Greig en de toekomstige Pakistaanse captain Imran Khan en begon met wat bekend zou worden als World Series Cricket (WSC).
File image van toenmalig ICL-voorzitter Kapil Dev (C) met zakelijk hoofd Himanshu Mody (L) en voormalig Pakistaans cricketer Mohammad Yousuf. AFP
Naast het feit dat cricket een bron van enorme televisie-inkomsten kan zijn, veranderde World Series Cricket het gezicht van het spel op vele manieren. Gekleurde jurken, dag-nacht wedstrijden, helmen, fielding beperkingen, en vele andere dingen die een essentieel onderdeel zijn van het moderne spel werden ofwel voor het eerst geïntroduceerd in WSC, of werden er populair door gemaakt.
Lager thuis, zat cricket comfortabel als de nummer één sport in het land. De wereldbekerwinst in 1983, gevolgd door het gastheerschap van India voor de wereldbeker in 1987, vestigde verder de suprematie van cricket over andere sporten. In de jaren ’90 begon er geld in het spel te vloeien toen Mark Mascarenhas’ WorldTel de TV-rechten voor de Wereldbeker van 1996 kocht. Het geldpotentieel van cricket werd verder gerealiseerd toen Mascarenhas Sachin Tendulkar engageerde voor een reclamecontract van meer dan vijf jaar voor een bedrag van Rs 25 crore, een bedrag dat in die tijd ongehoord was.
De BCCI bleef een slapende reus in de jaren 1990 en 2000, ook al was het nu de rijkste cricketraad in de wereld. India had een drukke internationale cricketkalender die de schatkist van de Board of Control for Cricket in India (BCCI) vulde met geld uit de verkoop van uitzendrechten. TV-zenders in India werden razend enthousiast om deze rechten voor cricket te bemachtigen, de enige verkoopbare sport in het land met het potentieel om nog meer te verdienen dan nu al het geval was.
Een socioloog zei ooit dat India ooit een hongerig land was, nu zijn het hongerige consumenten. Deze hongerige, alles verslindende middenklasse had onder meer behoefte aan vermaak. Vandaar dat we winkelcentra en multiplexen zagen verrijzen in alle hoeken en gaten van het land. Maar het potentieel van cricket als een entertainer voor alle seizoenen was nog grotendeels onbenut.
Terwijl het internationale cricket in India een bestseller was, was het binnenlandse cricket grotendeels onaantrekkelijk. Daar waren vele redenen voor. Internationale sterren namen niet deel aan binnenlandse toernooien uit angst voor een burn-out. Er was geen behoorlijke televisie-uitzending van de Ranji Trophy-wedstrijden, India’s belangrijkste binnenlandse toernooi. Ook de kwaliteit van de locaties waar deze wedstrijden werden gespeeld, liet te wensen over.
In een ander deel van de wereld onderging het cricket een revolutie. Twenty20 (T20) cricket werd in 2003 in Engeland geïntroduceerd en door de England and Wales Cricket Board (ECB) bestempeld als het carnaval van het cricket. Het format werd meteen een groot succes en trok overal grote aantallen toeschouwers. In de daaropvolgende jaren introduceerden Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika T20 cricket als onderdeel van hun binnenlandse seizoen. In 2007 werd het eerste internationale toernooi van T20 cricket, World T20, geformaliseerd door de International Cricket Council (ICC). BCCI stuurde, ondanks haar bedenkingen tegen het format, een jong team naar Zuid-Afrika dat uiteindelijk het toernooi won.
India was nu wereldkampioen in een format dat geen binnenlandse competitie kende op enig niveau in het land. Het moment was daar om te worden aangegrepen en India’s grootste televisienetwerk, Zee Telefilms, nam een blad uit het boek van Kerry Packer en creëerde India’s eerste binnenlandse T20-competitie, de Indian Cricket League (ICL).
Zee Telefilms had in het verleden een paar keer geprobeerd rechten te bemachtigen om internationale wedstrijden van India uit te zenden, maar werden geweigerd door de BCCI. De eigenaar van Zee Telefilms, Subash Chandra, besloot nu het heft in eigen handen te nemen en begon verschillende binnenlandse en internationale spelers te contracteren en beloofde hen grote sommen geld om in zijn competitie te spelen. De BCCI verklaarde de competitie en de spelers die zich inschreven onmiddellijk als rebellen. De internationale invloed van de BCCI zorgde ervoor dat andere cricketbesturen hetzelfde deden.
Chandra liet zich echter niet uit het veld slaan door deze hindernissen en het eerste seizoen van de ICL ging van start in november 2007. Het Indiase kampioenschap telde zes binnenlandse teams met een mix van Indiase en internationale spelers. In een mogelijk eerbetoon aan Kerry Packer, had ICL ook een World Series gespeeld tussen teams uit India, Pakistan, en de rest van de wereld.
Ondanks close games en internationale sterren, kon ICL niet tot de verbeelding spreken van de Indiase fans, deels te wijten aan het niet deelnemen van grote Indiase supersterren en deels te wijten aan het onvermogen van ICL om het toernooi naar verschillende locaties te brengen om regionale rivaliteiten te creëren. Veel cricketfans waren nog steeds enthousiast over het talent dat werd getoond: tot dan toe onbekende spelers als Ganapathi Vignesh en Ambati Rayudu schitterden voor hun respectievelijke teams en lieten zien waartoe India’s tweede groep in staat was. Internationale sterren als Azhar Mahmood en Ian Harvey toonden ook hun klasse.
Ondertussen was de BCCI ook bezig met het samenstellen van haar eigen T20 competitie waaraan alle Indiase topspelers deelnamen. De Indian Premier League (IPL), een geesteskind van Lalit Modi, ging in 2008 van start en werd meteen een hit. Het duurde niet lang voordat iedereen begreep dat IPL een enorme impact zou hebben op het spel in de komende jaren. De populariteit van IPL maakte het nog moeilijker voor ICL om te overleven en ondanks een redelijk onderhoudend seizoen 2008, werd de competitie onhoudbaar.
ICL is een vage herinnering in de gedachten van degenen die het spel volgden. Het is moeilijk om videoclips of scorekaarten voor het toernooi op het internet te vinden. Cricket pundits op TV hebben het er nooit over. Het is bijna alsof de competitie nooit heeft bestaan. Het wordt af en toe ter sprake gebracht tijdens processen over match-fixing en beschuldigingen van corruptie.
Ondanks zijn gebreken, kan het belang van ICL in het professionaliseren van India’s binnenlandse cricketstructuur niet worden ontkend. Een van de eerste gevolgen van de ICL, nog voordat de competitie daadwerkelijk van start ging, was dat de BCCI de salarisstructuur voor binnenlandse spelers herzag in een poging om te voorkomen dat ze zich zouden afscheiden. ICL was ook de voorloper van IPL, ’s werelds grootste crickettoernooi op dit moment in termen van de geldbedragen die ermee gemoeid zijn. Hoewel de BCCI de competitie beëindigde, bleef de vete tussen Zee en BCCI voortduren terwijl Zee een controlerende invloed had op Ten Sports. Waarschijnlijk is het nu over en uit nu Zee Ten Sports aan Sony heeft verkocht.
De erfenis van ICL is een voortdurende herinnering aan BCCI om hoge normen van het spel te handhaven op binnenlands en internationaal niveau, of de vrije-markteconomie zou kunnen betekenen dat een andere meer gretige speler een staatsgreep kan plegen en er met het spel vandoor kan gaan. Op een meer persoonlijk niveau zal ik me de ICL altijd herinneren voor die vangst van Justin Kemp.
Deel dit artikel
Vind nieuwste en opkomende tech gadgets online op Tech2 Gadgets. Krijg technologie nieuws, gadgets beoordelingen & ratings. Populaire gadgets waaronder laptop, tablet en mobiele specificaties, functies, prijzen, vergelijking.
- lees ook
- Sourav Ganguly opnieuw opgenomen in het ziekenhuis na klagen over pijn op de borst: Report
- BCCI om Vijay Hazare, vrouwen 50-over toernooi te leiden; geen Ranji Trophy voor het eerst in 87 jaar
- Veteraan India en Bengalen pacer Ashoke Dinda kondigt pensionering aan van alle vormen van cricket
lees ook
Sourav Ganguly opnieuw opgenomen in het ziekenhuis na klagen over pijn op de borst: Report
Ganguly had eerder deze maand een angioplastiek ondergaan in een ziekenhuis in Kolkata na een milde hartaanval. Hij werd ontslagen uit het ziekenhuis op 7 januari
BCCI om Vijay Hazare, vrouwen 50-over toernooi te leiden; geen Ranji Trophy voor het eerst in 87 jaar
Het is wel verstaan dat BCCI waarschijnlijk dezelfde groeperingen en bio-bubble zal volgen voor de Hazare Trophy die volgende maand van start zal gaan.
Veteraan India en Bengalen pacer Ashoke Dinda kondigt pensionering aan van alle vormen van cricket
De 36-jarige, die in 13 ODI’s en negen T20I’s voor India had gespeeld, was aan het begin van dit seizoen naar Goa verhuisd nadat hij disciplinaire maatregelen onder ogen kreeg na het spelen van slechts één Ranji Trophy-wedstrijd in 2019-20.