Ik geef al vijftien jaar les. Dat is halverwege mijn pensioen, maar elke keer als iemand die mogelijkheid noemt, zeg ik dat ik er nooit klaar voor zal zijn. Ik hou van lesgeven. Dertig jaar zal niet genoeg zijn. Ik hou van bijna elk deel van deze baan, behalve van faculteitsvergaderingen. Ik herschrijf mijn hele curriculum elk jaar voor de lol. Ik maak lesplannen terwijl ik mijn hond uitlaat, gewoon omdat ik opgewonden raak van mijn ideeën. Ik geef zelfs les als ik niet lesgeef; ik coach flag football en spendeer af en toe een weekend om mijn kind en zijn vrienden de perfecte manier te leren om een stokfort te bouwen. Ik heb moeilijke dagen gehad, zeker, en zelfs moeilijke jaren.
Maar ik heb nooit een hekel gehad aan naar mijn werk gaan, omdat lesgeven altijd als thuis voor me heeft gevoeld.
En nu afstandsonderwijs. Net als elke andere leraar in het universum, draaide mijn baan plotseling 180 graden. Nu zit ik uren achter de computer om lessen op te nemen. Ik worstel met Zoom, cijfers geven en het onderzoeken van online lesmogelijkheden. Het lijkt alsof sommige van die elementen een overlapping zouden hebben met de baan die ik vroeger had, maar dat is niet zo.
Feedback geven op het schrijven van een leerling op de computer is een heel ander dier dan met een leerling over haar werk praten. Ik kan niet zeggen, “Lees me deze zin voor. Oké, nu die. Zie je wat daar het probleem is? Hoe kunnen we dat oplossen?” In plaats daarvan moet ik moeite doen om me het gezicht van dat kind voor te stellen en me te herinneren waartoe ze in staat is als schrijver voordat ik op haar Google Doc reageer.
Ik haat online lesgeven op afstand.
Het is niet alleen dat ik mijn kinderen mis en me zorgen over hen maak, hoewel ik dat wel doe. Het is dat ik eigenlijk bang ben om mijn werk te doen. Ik heb geen zin om door IXL units te gaan en uit te zoeken welke standaard ik moet toewijzen. Ik heb geen zin om hun quizzen nog eens na te kijken om te zien welke kinderen de opdracht van twee weken geleden hebben ingeleverd. Ik heb er gewoon geen zin in. Plus, ik ben thuis, en er zijn een miljoen dingen die ik zou kunnen doen. Ik kan theekransje spelen met mijn dochter, of een boek lezen, of de was opvouwen. Alles zou beter zijn dan weer in te loggen in Google Classroom.
Ik besef hoe zeurderig dit klinkt. Ik bedoel, serieus? Ik heb een baan die ik vanuit huis kan doen, mijn uren zijn enigszins flexibel, en, het belangrijkste van alles, ik krijg betaald. Ik ben me niet onbewust van hoeveel geluk ik heb. Maar als ik te maken heb met deze nieuwe ervaring van het haten van mijn baan, kan ik me alleen maar voorstellen dat veel andere leraren op dezelfde plaats zijn, dus hier zijn enkele dingen die me helpen ermee om te gaan.
Het is niet voor altijd.
Er zijn tonnen mensen in de wereld die banen hebben die ze decennialang haten. En zij moeten het fulltime doen, terwijl ik nu maar een paar uur per dag werk. Ik moet het nog zes weken volhouden, en dan ligt deze ervaring hopelijk achter me.
Zo voelen mijn kinderen zich.
Hoe graag ik ook zou geloven dat ze elke ochtend wakker worden en uit bed springen bij de gedachte naar mijn taalles te komen, is dat waarschijnlijk niet het geval. Dat gevoel dat ik heb – als ik met afkeer naar mijn computer kijk en denk aan alle dingen die ik liever zou doen? Mijn zevende klassers kennen dat gevoel heel goed. Het helpt me om mijn kinderen en mezelf wat meer genade te schenken, en dat gevoel van kameraadschap op het slagveld maakt alles net een beetje beter.
Ik kan afstandsonderwijs haten en het toch goed doen.
Mensen doen het de hele tijd. Mijn YouTube-video’s kunnen nog steeds energiek en gericht zijn, mijn feedback kan nog steeds gedetailleerd zijn, mijn communicatie kan nog steeds positief zijn. Ik hoef niet te surfen op de golf van onderwijsgeluk om een goede leraar te zijn, en het maakt me geen slecht mens of een slechte leraar als ik op dit moment geen plezier heb in mijn werk.
Ik zie collega’s en leraren online die floreren met online leren; ze zijn geweldig met de technologie en gebruiken dit als een kans om hun lessen te voorzien van een nieuw gevoel van creativiteit en flexibiliteit. Dank God voor die mensen. Ik ga mijn uiterste best doen zolang dit duurt en kijk uit naar de dagen dat ik weer aan het werk kan waar ik van hou.
Haat of hou je van afstandsonderwijs? Deel erover op de We Are Teachers HELPLINE.
Plus, dit is hoe het eruit ziet om vanuit huis te werken!