Misschien heeft u deze vechtsportstijl wel eens gezien in films of anime, waar een vechtsporter vloeiend en onvoorspelbaar begint te bewegen, vergelijkbaar met hoe een dronken persoon zou bewegen. De populaire film Drunken Master, met Jackie Chan in de hoofdrol, is gebaseerd op dit concept van “Drunken Boxing”.
In de film is Jackie Chan’s meester een berucht alcoholist, maar hij gebruikt deze eigenschap in zijn voordeel wanneer hij vecht. Maar misschien heb je deze beschrijving van Drunken Boxing ergens gezien en je afgevraagd hoe haalbaar het is. Dus in deze post ga ik in op uw bezorgdheid en beantwoord ik de vraag: Is “dronken boksen” een echte vechtkunst?
Hoewel het misschien niet zo bekend is als andere vechtsporten, was dronken boksen een echte vechtkunst, die het meest in het bijzonder werd gebruikt door de Chinese vechtkunstenaar So Chan (蘇燦), die het beoefende tijdens de jaren 1800. So Chan maakte deel uit van de “Tien Tijgers van Kanton”, een groep krijgskunstenaars die de beste vechters van China waren. De vechtstijl van Chan wordt beschouwd als een afgeleide van Shaolin Kung Fu. Het concept van “dronken boksen” wordt echter nog steeds gebruikt, met name door profbokser Emanuel Augustus.
Maar toch blijven er nog veel vragen over Dronken Boksen, zowel als een eigenlijke krijgskunst, en als een aanpasbare stijl die kan worden gebruikt tijdens het vechten. In de rest van de post, zal ik andere vragen met betrekking tot dronken boksen behandelen, zoals wat het eigenlijk is, of het ooit werd onderwezen, en hoe het concept is gebruikt in de afgelopen tijd.
Wat is precies dronken boksen?
Zoals reeds eerder vermeld, is dronken boksen omschreven als een vechtstijl waarbij men de bewegingen van een dronken persoon imiteert in hun vloeiendheid en onvoorspelbaarheid.
In dit gedeelte wilde ik aanvankelijk technieken beschrijven die So Chan gebruikte, en hoe zijn vechtstijl speelde met zijn ‘dronken’ bewegingen. Er bestaat echter geen formele set bewegingen of technieken die geassocieerd worden met dronken boksen.
Ondanks het feit dat we de exacte technieken of vormen die gebruikt worden voor traditioneel dronken boksen niet kennen, zijn er wel bewijzen van vechtsporten waar het van afgeleid is. Zo is er een Kung Fu-handboek uit 1800, Quan Jing (拳經, Engels: “Boxing Classic”), waarin staat dat Shaolin-monniken een vorm van dronken boksen beoefenden die gebaseerd is op de Acht Onsterfelijken uit de Chinese mythologie.
Volgens de Quan Jing is deze vorm van dronken boksen gebaseerd op een krijgskunst die bekend staat als Ditangquan (地趟拳). Ditangquan is een oude krijgskunst gebaseerd op vallen, tuimelen, en acrobatiek gebruikt op een manier die de gebruiker offensief en defensief helpt.
Op een gegeven moment kreeg iemand het idee om deze tuimeltechnieken op een meer onvoorspelbare manier te gebruiken, inclusief slingeren om aanvallen te vermijden terwijl hij rechtop bleef staan, waardoor de dronken stijl van vechten ontstond.
Zoals eerder vermeld, is Drunken Boxing niet noodzakelijkerwijs een krijgskunst met vormen en technieken, en moet niet als een worden beschouwd. In plaats daarvan zou het een manier van vechten moeten zijn, waarbij basistechnieken uit een echte krijgskunst kunnen worden geïntegreerd in een meer vloeiende vechtstijl.
Omdat het niet gebonden is aan een bepaalde krijgskunst, benadrukte dronken boksen de rol van ‘Fa Jin’ tijdens het vechten. Fa Jin (發勁) is het idee van het creëren van explosieve slagen door zich te concentreren op het trefpunt en energie van het hele lichaam te gebruiken.
Dit werd gezien als het “interne” aspect van vechten in Chinese vechtsporten, en is zeer vergelijkbaar met de manier waarop een bokser kracht van zijn benen helemaal in zijn vuist drijft. Een dronken bokser zou zijn onhandige momentum gebruiken om kracht in zijn slagen te drijven.
Over het geheel genomen leek dronken boksen gebruik te maken van het veinzen van instabiliteit en wisselingen in momentum om een onvoorspelbaar doelwit voor de tegenstander te creëren. Terwijl de tegenstander geconcentreerd was op zijn bewegingen, kon de dronken bokser onverwacht toeslaan, en zijn tegenstander verrassen.
Wanneer werd het dronken boksen gecreëerd?
Voordat we met dit gedeelte beginnen, moet ik opmerken dat er zeer weinig geschiedenis is over het dronken boksen. Ik zal echter zoveel mogelijk uitleggen over de geschiedenis van het Dronken Boksen dat ik kon vinden.
Ten eerste weten we dat So Chan een beoefenaar was van het Dronken Boksen, en deel uitmaakte van de Tien Tijgers van Canton. Een ander ding dat we weten is dat Chan les gaf aan Wong Fei-hung, de zoon van Wong Kei-ying, die ook een van de Tien Tijgers was.
Wong Fei-hung wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke krijgskunstenaars in het populariseren van de krijgskunst Hung Ga (洪家), die een vorm van dronken boksen bevat. Hieruit kunnen we afleiden dat So Chan een van de eerste Dronken Boksers was, en dat hij de stijl ergens in de jaren 1800 heeft gecreëerd.
Echter wordt beweerd dat de stijl van het Dronken Boksen voor het eerst te zien zou zijn geweest tijdens de Song Dynastie, van 960-1279. Het verhaal gaat als volgt:
Beroemde krijgskunstenaar Liu Qizan doodde per ongeluk iemand, waarna hij zich aansloot bij de Shaolin tempel om te schuilen en berouw te tonen. Hij weigerde echter te stoppen met wijn drinken, ondanks zijn kloostergeloften die hem dit verboden.
Toen de monniken probeerden hem uit te drijven terwijl hij dronken was, sloeg hij naar verluidt 30 van hen of meer in een gevecht. Van deze gebeurtenis leerden en beoefenden de Shaolin monniken de Dronken stijl van Liu Qizan, en de stijl werd verfijnd en doorgegeven over de generaties heen.
Hoe is het Dronken Boksen meer recent gebruikt?
Hoewel we niemand dronken boksen in de traditionele zin hebben zien gebruiken, is het concept van het imiteren van een dronken persoon tijdens een gevecht wel gebruikt in het boksen. Professioneel bokser Emanuel Augustus was zeer bekend om zijn vreemde en onvoorspelbare vechtstijl, die veel weg had van het imiteren van een dronken persoon.
Tijdens het vechten zwaaide, danste en sprong Augustus vaak rond op zeer vreemde manieren, die niet vaak werden gezien in bokspartijen. Terwijl hij op deze manier bewoog, was Augustus zeer ongrijpbaar en kon hij de meeste stoten ontwijken die naar hem werden gegooid.
Naast het feit dat hij ongrijpbaar was, maakte zijn stijl hem ook zeer onvoorspelbaar, omdat zijn stoten uit vreemde en onverwachte hoeken kwamen.
In MMA was Genki Sudo een van de meest onorthodoxe vechters die ooit een voet in de kooi zette. Sudo stond bekend om zijn vreemde tactieken en onorthodoxe bewegingen, soms benaderde hij zijn tegenstander met zijn rug naar hem toe, en hij danste sporadisch tijdens zijn gevechten. De video hieronder geeft een nauwkeurige samenvatting van zijn vechtstijl.
In conclusie, dronken boksen is niet echt een vechtkunst op zich, maar eerder een vechtstijl die kan worden toegepast op elke basis vechtkunst. Zoals we hebben gezien, kan dit concept met succes worden gebruikt in echte gevechten, zoals het is gebruikt door bokser Emanuel Augustus en MMA-vechter Genki Sudo.
Als je vragen hebt over vechtsporten in het algemeen, kijk dan gerust op de pagina over de geschiedenis van vechtsporten, of als je overweegt te gaan trainen, op de pagina met Trainingstips. Bedankt voor het lezen!