Free Press

Wat is een kinderhuwelijk?
Waarom vindt een kinderhuwelijk plaats?
Hoe vaak komt een kinderhuwelijk voor?
Waar vindt een kinderhuwelijk plaats?
Hoe oud zijn de kinderen die betrokken zijn bij kindhuwelijken?
Wat is het gebruikelijke leeftijdsverschil tussen een kindbruid en haar echtgenoot?
Worden jongens wel eens uitgehuwelijkt terwijl ze nog kind zijn?
Wat zijn de gevolgen van kindhuwelijken?
Is het kindhuwelijk legaal?
Is het ongevoelig om in te grijpen in de religieuze of culturele tradities van andere landen rond het kindhuwelijk?
Hoe kan de wereld een einde maken aan het kindhuwelijk?
Wat kost het om een einde te maken aan het kindhuwelijk?
Wat is het verschil tussen kindhuwelijk, vroeg huwelijk en gedwongen huwelijk?
Wat heeft tienerzwangerschap te maken met het kindhuwelijk?

Wat is het kindhuwelijk?

Het kindhuwelijk is een huwelijk waarbij een of beide echtgenoten jonger zijn dan 18 jaar. Hoewel deze definitie eenvoudig klinkt, kan de realiteit van het kindhuwelijk gecompliceerd zijn. Zowel de woorden “kind” als “huwelijk” worden soms verschillend geïnterpreteerd.

De internationaal erkende definitie van een kind – vastgelegd in het Verdrag inzake de rechten van het kind, een van de meest universeel onderschreven en geratificeerde verdragen in de geschiedenis – is “ieder menselijk wezen beneden de leeftijd van 18 jaar”. Dit is ook de wettelijke definitie die in de meeste delen van de wereld wordt gebruikt.

Maar in een klein aantal landen kan de volwassen leeftijd, of de “meerderjarigheid”, worden bereikt vóór de leeftijd van 18 jaar. (Het Verdrag inzake de Rechten van het Kind maakt een uitzondering voor nationale wetten die een eerdere leeftijd van meerderjarigheid erkennen). Sommige landen en culturen beschouwen volwassenheid als een toestand die bij het huwelijk wordt bereikt – bijvoorbeeld landen waar volle leeftijd de leeftijd van 18 jaar en ouder betekent, en elke getrouwde vrouw wordt geacht meerderjarig te zijn, zelfs als zij jonger is dan 18 jaar. En andere landen hebben een oudere minimumleeftijd voor het huwelijk, zoals Nepal, waar de wet vereist dat zowel mannen als vrouwen ten minste 20 jaar zijn als zij trouwen.

Het concept van het huwelijk varieert ook – het kan formeel of informeel zijn, geregeld door het burgerlijk recht, het gewoonterecht of het religieus recht, of gewoon een gewoonte zijn. In vele delen van de wereld, bijvoorbeeld, kunnen huwelijken door de gemeenschap worden erkend zonder wettelijke registratie, eenvoudigweg met een ceremonie. In landen waar polygame huwelijken volgens het burgerlijk recht niet zijn toegestaan, vinden tweede en derde huwelijken vaak plaats zonder formele registratie.

In grote enquêtes wordt geprobeerd met deze variatie rekening te houden bij het meten van kinderhuwelijken. Multiple Indicators Cluster Surveys en Demographic Health Surveys verzamelen bijvoorbeeld informatie over de datum en de leeftijd waarop vrouwen en mannen zijn getrouwd of voor het eerst zijn gaan samenwonen met hun eerste echtgenoot of partner.

Ongeacht deze uiteenlopende definities is het kindhuwelijk een ernstige schending van de mensenrechten die een directe bedreiging vormt voor het leven, de gezondheid, de veiligheid en het onderwijs van meisjes en jongens, waardoor hun toekomstperspectieven worden beperkt.

Waarom vindt het kindhuwelijk plaats?

Het is soms moeilijk voor te stellen waarom iemand ervoor zou kiezen zijn kind te laten uithuwelijken. Maar voor miljoenen mensen kan een kindhuwelijk de beste – of enige – optie lijken.

Dochters worden vaak gezien als last of handelswaar vanwege de alomtegenwoordige ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Verarmde ouders geloven vaak dat een huwelijk de toekomst van een dochter veilig zal stellen door een echtgenoot of zijn familie verantwoordelijk te maken voor haar zorg. Dit kan het geval zijn wanneer de ouders met economische problemen te kampen hebben of wanneer meisjes door armoede of omstandigheden gedwongen zijn van school te gaan. Op plaatsen waar de familie van de bruid een bruidsschat betaalt aan de familie van de bruidegom, vragen jongere bruiden doorgaans kleinere bruidsschatten, waardoor ouders worden gestimuleerd hun dochters vroegtijdig uit te huwelijken. Op plaatsen waar de familie van de bruidegom een bruidsprijs betaalt, kunnen ouders in moeilijke omstandigheden hun dochters uithuwelijken als bron van inkomsten.

Voorouders – vooral in humanitaire crisissituaties – zien het huwelijk vaak als een manier om hun dochters te beschermen tegen seksueel geweld. Het is bekend dat het aantal kindhuwelijken toeneemt tijdens de chaos van de oorlog, omdat gezinnen zowel te kampen hebben met economische instabiliteit als met angst voor geweld. Maar het kindhuwelijk zelf leidt ertoe dat meisjes veel seksueel, lichamelijk en emotioneel geweld ondervinden van hun intieme partners.

Hoewel de meeste zwangerschappen van adolescenten in de ontwikkelingslanden plaatsvinden onder meisjes die al getrouwd zijn, zet op sommige plaatsen een tienerzwangerschap ouders ertoe aan hun dochters uit te huwelijken. Dit is het geval in zowel rijke als arme landen waar gemeenschappen zwangerschap buiten het huwelijk als een schande beschouwen. Meisjes kunnen zelfs gedwongen worden met verkrachters te trouwen om hun familie het stigma te besparen dat verbonden is aan een ongehuwde zwangerschap.

En niet alle kindhuwelijken zijn het resultaat van beslissingen van ouders of voogden. Vaak besluiten adolescenten zelf om met hun partner te trouwen, of het nu een leeftijdsgenoot of een oudere persoon is. Deze huwelijken kunnen een manier zijn om onafhankelijk te worden, het huis te verlaten of te ontsnappen aan moeilijke omstandigheden, zoals bittere armoede of geweld binnen het gezin. Beperkingen op de seksualiteit van adolescenten buiten het huwelijk brengen sommige adolescenten er ook toe het huwelijk te zien als de enige manier om seksueel actief te zijn.

In de meeste gevallen is het kindhuwelijk het gevolg van het feit dat meisjes en gezinnen weinig keuzemogelijkheden hebben. Als jongeren een keuze hebben, trouwen ze meestal later.

Hoe vaak komt kindhuwelijk voor?

Kinderhuwelijken komen eigenlijk heel veel voor.

Meer dan 650 miljoen vrouwen en meisjes die nu leven, zijn voor hun 18e verjaardag getrouwd. Eenentwintig procent van de jonge vrouwen (20-24 jaar) over de hele wereld was kindbruid. En hoewel kindhuwelijken het meest voorkomen in lage- en middeninkomenslanden, vinden ze ook plaats in hoge-inkomenslanden.

Er is goed nieuws: het aantal kindhuwelijken neemt wereldwijd langzaam af. Rond 2000 meldde een op de drie vrouwen tussen de 20 en 24 jaar dat ze als kind waren getrouwd. In 2017 was dit aantal iets meer dan een op de vijf. Ook het percentage kindhuwelijken voor de leeftijd van 15 jaar daalde, van 11 procent in 2000 tot 5 procent in 2017.

Toch is de vooruitgang ongelijk en daalt het aantal kindhuwelijken niet snel genoeg. Vanwege de bevolkingsgroei in regio’s waar kinderhuwelijken vaker voorkomen, zoals West- en Centraal-Afrika, is het dalingstempo traag en zal het totale aantal kindhuwelijken naar verwachting in 2030 zijn toegenomen. Om dit te veranderen, moeten we onze acties versnellen om een einde te maken aan het kindhuwelijk.

Zuid-Azië heeft het afgelopen decennium een dramatische daling van het aantal kindhuwelijken laten zien, en nu verschuift de wereldwijde last van kindhuwelijken naar Afrika bezuiden de Sahara. Van de recentst getrouwde kindbruiden bevindt zich nu bijna 1 op de 3 in Afrika bezuiden de Sahara, vergeleken met 1 op de 5 een decennium geleden. Terwijl Afrika bezuiden de Sahara nog steeds enkele van de hoogste percentages kindhuwelijken kent, is Zuid-Azië de thuisbasis van de grootste aantallen kindbruiden.

Waar vindt het kindhuwelijk plaats?

Kinderhuwelijken vinden over de hele wereld plaats.

Het gebeurt zelfs in ontwikkelde landen – waaronder de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Veel mensen gaan ervan uit dat wanneer kinderhuwelijken in welvarende landen plaatsvinden, het alleen immigrantengemeenschappen betreft. Dit is niet het geval. Het is bekend dat kinderhuwelijken plaatsvinden in een breed scala van gemeenschappen, etniciteiten en religies.

Toch komt het kinderhuwelijk veel vaker voor in de ontwikkelingslanden, omdat een van de belangrijkste drijvende factoren armoede is.

De hoogste percentages van kinderhuwelijken worden gezien in West- en Centraal-Afrika, waar meer dan vier op de tien meisjes voor hun 18e zijn getrouwd. In termen van aantallen, Zuid-Azië is de thuisbasis van de grootste aantallen kind bruiden.

Hoe oud zijn de kinderen die betrokken zijn bij kind huwelijken?

Kinderen kunnen op elke leeftijd worden uitgehuwelijkt. De meest voorkomende leeftijden waarop kinderen worden uitgehuwelijkt zijn 16 en 17 jaar.

Huwelijken die plaatsvinden voor de leeftijd van 15 jaar worden beschouwd als “zeer vroege huwelijken”. Deze huwelijken hebben een bijzonder negatief effect op meisjes, omdat hun opleiding eerder wordt onderbroken en hun gezondheid acuter gevaar loopt. De prevalentie van deze huwelijken verschilt per land. Het UNFPA heeft vastgesteld dat zeer vroege huwelijken 30 procent of meer van de kindhuwelijken vormen in 14 van de 82 lage- en middeninkomenslanden waarvoor gegevens beschikbaar zijn.

In omstandigheden waarin ouders onder enorme druk staan om hun dochters uit te huwelijken – bijvoorbeeld voor degenen die in extreme armoede leven of in conflictsituaties – zijn huwelijken gemeld van meisjes van ongeveer 11 of 12 jaar, omdat meisjes worden gezien als klaar voor het huwelijk en een risico lopen op seksueel geweld.

In sommige gevallen zijn kinderen nog maar vijf jaar oud als ze worden uitgehuwelijkt, hoewel dit zeldzaam is. Extreem jonge bruiden en bruidegoms worden soms alleen ceremonieel getrouwd, maar wonen tot hun puberteit bij hun eigen ouders.

Wat is het gebruikelijke leeftijdsverschil tussen een kindbruid en haar echtgenoot?

Kinderen die getrouwd zijn – en dat zijn overwegend meisjes – hebben meestal echtgenoten die veel ouder zijn. Wanneer dit het geval is, zijn de meisjes over het algemeen kwetsbaarder en minder goed in staat om voor hun behoeften en wensen op te komen.

Demografische en gezondheidsenquêtes (instrumenten voor het verzamelen van belangrijke gezondheids- en demografische informatie) houden zelfs leeftijdsverschillen bij tussen meisjes en hun echtgenoten. Deze informatie wordt gebruikt als een van een verscheidenheid van factoren om het welzijn van meisjes een community.

Toch, kind huwelijken zijn niet altijd unies tussen meisjes en veel-oudere mannen. In sommige gemeenschappen is het gebruikelijk om meisjes en jongens van vergelijkbare leeftijd te huwen. En er zijn ook gevallen van adolescenten die vrijwillig met elkaar trouwen – soms “liefdeshuwelijken” genoemd – in een verbintenis die door familieleden verboden is. Dergelijke huwelijken kunnen jongeren blootstellen aan het risico van vergeldingsgeweld, en omdat de echtgenoten vaak weglopen, kunnen zij geen economische steun krijgen of in een sociaal isolement terechtkomen.

Worden jongens wel eens uitgehuwelijkt terwijl ze nog kind zijn?

Hoewel de overgrote meerderheid van kindhuwelijken meisjes betreft, kunnen ook jongens worden uitgehuwelijkt.

Het UNFPA heeft echter vastgesteld dat in alle 82 lage- en midden-inkomenslanden waarvoor gegevens beschikbaar zijn, de prevalentie van kindhuwelijken aanzienlijk lager is voor mannen dan voor vrouwen. Slechts 1 op de 25 jongens (3,8 procent) trouwt voordat zij 18 jaar oud zijn, terwijl een huwelijk voor de leeftijd van 15 vrijwel niet voorkomt bij jongens (0,3 procent). Slechts 10 landen hebben een kindhuwelijkprevalentie voor jongens van meer dan 10 procent – waaronder 16 procent in Madagaskar; 14 procent in Pakistan; 13 procent in de Centraal-Afrikaanse Republiek en de Democratische Volksrepubliek Laos; 12 procent in de Comoren, Honduras, de Marshalleilanden en Nauru; 11 procent in Nepal; en 10 procent in Guatemala.

Huwelijkspercentages voor jongens zijn zeer laag, zelfs in landen waar het kinderhuwelijk onder meisjes relatief hoog is.

Wat zijn de gevolgen van kindhuwelijken?

Het kindhuwelijk ondermijnt de mensenrechten van kinderen en doet hun leven en toekomstkansen ontsporen.

Op het meest basale niveau ontzegt het kinderen het recht om – met volledige en vrije instemming en zonder dwang of angst – te kiezen met wie zij willen trouwen, en wanneer. Dit is een van de belangrijkste beslissingen in het leven.

En er zijn bijkomende gevolgen. Kindbruiden hebben meer kans om zwanger te worden voordat hun lichaam volgroeid is, waardoor de risico’s van zowel moeder- als pasgeboren sterfte en morbiditeit toenemen. In ontwikkelingslanden vinden negen van de tien geboorten van adolescente meisjes plaats binnen een huwelijk of een verbintenis. In deze landen, waar de toegang tot seksuele en reproductieve gezondheidsdiensten over het algemeen gering is, kunnen complicaties bij zwangerschap en bevalling dodelijk zijn. In feite zijn deze complicaties wereldwijd de belangrijkste doodsoorzaak onder adolescente meisjes.

Kinderen die worden uitgehuwelijkt, zijn ook kwetsbaar voor seksueel overdraagbare infecties (soa’s), waaronder HIV. Dit probleem wordt nog versterkt door het feit dat meisjes die van school zijn gegaan kwetsbaarder zijn voor kindhuwelijken en minder kans hebben om informatie te krijgen over de bescherming tegen soa’s en ongeplande zwangerschap.

Kindbruiden zijn bijzonder kwetsbaar voor misbruik. Zij zijn minder goed in staat voor zichzelf op te komen en minder goed in staat om te ontsnappen aan mishandelende relaties. Geestesziekten komen bijvoorbeeld vaak voor bij kindbruiden, als gevolg van hun ervaring met geweld. Meisjes die jong trouwen, denken ook vaker dat vrouwenmishandeling gerechtvaardigd is dan vrouwen die op latere leeftijd trouwen.

Getrouwde meisjes gaan zelden naar school, omdat van hen wordt verwacht dat zij grote huishoudelijke taken op zich nemen. Dit beperkt hun toekomstmogelijkheden en maakt het voor hun gezinnen moeilijker om aan de armoede te ontsnappen.

Een gebrek aan onderwijs en empowerment betekent ook dat meisjes minder goed in staat zijn om te pleiten voor het welzijn van hun eigen kinderen. De kinderen van kindbruiden hebben een hoger sterftecijfer, slechtere voedingsresultaten en zijn meestal lager opgeleid.

Cumulatief eist het kindhuwelijk een enorme tol van gemeenschappen, arbeidskrachten en economieën, en het verlies wordt generaties lang meegedragen.

Is kindhuwelijk legaal?

Kinderhuwelijken zijn bijna universeel verboden.

Twee van de meest breed onderschreven mensenrechtenverdragen ter wereld, het Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) en het Verdrag inzake de Uitbanning van alle Vormen van Discriminatie van Vrouwen (CEDAW), hebben betrekking op kinderhuwelijken. In het IVRK is de internationaal overeengekomen definitie van een kind vastgelegd, evenals het recht van kinderen op gezondheid, onderwijs, bescherming tegen geweld en tegen seksuele uitbuiting en misbruik, die allemaal door het kinderhuwelijk worden geschonden. Het CEDAW stelt ondubbelzinnig: “De verloving en het huwelijk van een kind hebben geen rechtsgevolgen, en alle nodige maatregelen, met inbegrip van wetgeving, moeten worden genomen om een minimumleeftijd voor het huwelijk vast te stellen en de registratie van huwelijken in een officieel register verplicht te stellen.” Samen zijn deze verdragen ondertekend of geratificeerd door alle landen op één na.

Toch zijn er nog enkele nationale wetten die verschillende interpretaties van dit overeengekomen beginsel mogelijk maken. Veel landen staan uitzonderingen toe met toestemming van de ouders of op grond van religieus of gewoonterecht.

Zelfs op plaatsen waar het kinderhuwelijk duidelijk wettelijk verboden is, kan de handhaving worden bemoeilijkt door het feit dat veel kinderhuwelijken – en veel huwelijken in het algemeen – niet wettelijk worden geregistreerd.

UNFPA werkt samen met regeringen om te pleiten voor sterkere wetten, beleid en handhavingsmechanismen om een einde te maken aan kindhuwelijken. UNFPA werkt ook samen met mannen, vrouwen en jongeren, waaronder adolescente meisjes, om de onderliggende oorzaken van kindhuwelijken aan te pakken – voortdurende armoede, ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, en angsten en taboes rond adolescente seksualiteit. UNFPA ondersteunt ook getrouwde meisjes en mensen in een relatie, met name met seksuele en reproductieve gezondheidsdiensten en essentiële diensten die reageren op gendergerelateerd geweld.

Is het ongevoelig om in te grijpen in de religieuze of culturele tradities van andere landen rond het kindhuwelijk?

Er zijn geen belangrijke religieuze tradities die een kinderhuwelijk voorschrijven. Toch komt het kinderhuwelijk nog steeds voor, in vele culturen en religies. Maar het zou onjuist zijn om te zeggen dat het kindhuwelijk bescherming verdient als een culturele of religieuze praktijk. Regeringen over de hele wereld hebben in overweldigende meerderheid en onafhankelijk van elkaar besloten dat het kinderhuwelijk een ernstige schending van de mensenrechten is.

Op plaatsen waar het kinderhuwelijk nog steeds bestaat, zijn de bewijzen over de schade ervan meestal overtuigend voor beleidsmakers, gemeenschapsleiders, religieuze leiders en ouders. Er zijn zelfs veel voorbeelden van culturele en religieuze leiders die een krachtig standpunt innemen tegen het kinderhuwelijk. Maar een verbod op zich is niet altijd voldoende; omdat het kindhuwelijk meestal het gevolg is van een gebrek aan keuzes, en omdat het als de norm wordt gezien, hebben gezinnen en gemeenschappen ook alternatieven nodig.

Hoe kan de wereld een einde maken aan het kindhuwelijk?

Wetten die het kinderhuwelijk verbieden, moeten worden uitgevaardigd, aangescherpt en gehandhaafd. En er is meer aandacht nodig voor aanverwante wetten, zoals inzake bruidsprijs en bruidsschat, verkrachting binnen het huwelijk, geboorte- en huwelijksregistratie, en verplichte scholing.

Maar wetten alleen zullen geen einde maken aan het kindhuwelijk.

Fundamenteel moet de gelijkheid tussen mannen en vrouwen worden bevorderd. Wanneer het opvoeden van dochters even waardevol wordt geacht als het opvoeden van zonen, wanneer gemeenschappen – zowel mannen als vrouwen – evenveel belang hechten aan het toekomstig potentieel van meisjes en jongens, is er minder motivatie om aan kindhuwelijken deel te nemen.

Daarnaast is de kans kleiner dat adolescente meisjes en jongens voor hun 18e willen trouwen wanneer zij mondig zijn gemaakt met informatie over hun seksuele en reproductieve gezondheid en wanneer zij vrij en verantwoordelijk kunnen beslissen over zaken die verband houden met hun seksualiteit, vrij van dwang, discriminatie en geweld.

Verbeterde omstandigheden voor gezinnen kunnen ook de prikkel verminderen om kinderen uit te huwelijken. Gezinnen, met inbegrip van meisjes, moeten in vrede kunnen leven en zich in veiligheid kunnen verplaatsen. En extreme armoede, die aan de basis ligt van zoveel kinderhuwelijken, moet worden uitgebannen. Hiervoor zijn veel veranderingen nodig, waaronder sociale vangnetten voor meisjes en hun families, evenals verbeterde toegang tot onderwijs, gezondheidszorg en economische kansen.

Meisjes kunnen een belangrijke rol spelen bij het beëindigen van kindhuwelijken – als ze hun rechten kennen en toegang hebben tot de juiste informatie en mogelijkheden. UNFPA heeft gezien dat wanneer meisjes in staat worden gesteld om hun rechten op te eisen, zij hun families kunnen overhalen om verlovingen uit te stellen of te annuleren. In plaats daarvan kunnen ze op school blijven, vaardigheden opdoen en hun familie economisch ondersteunen. Velen zijn geïnspireerd om voorvechters en leiders in hun gemeenschappen te worden.

UNFPA en haar partners werken nu om deze veranderingen naar de meest kwetsbare meisjes te brengen. Het wereldwijde programma van UNFPA en UNICEF om actie te versnellen om een einde te maken aan kinderhuwelijken bereikt meisjes in 12 landen in Azië, Afrika en het Midden-Oosten, en mobiliseert een beweging tegen kinderhuwelijken wereldwijd. Dit programma vergroot de toegang van meisjes tot onderwijs en gezondheidszorg, en geeft ouders en gemeenschappen voorlichting over de gevolgen van het kindhuwelijk. Het draagt ook bij aan een meer meisjesvriendelijke juridische en beleidsomgeving, en het genereren van gegevens over wat werkt om het kindhuwelijk en aanverwante problemen zoals adolescent zwangerschap, gender-gebaseerd geweld en HIV aan te pakken.

Wat kost het om een einde te maken aan het kindhuwelijk?

In november 2019 bracht het UNFPA een gezamenlijke studie uit met de Johns Hopkins University, in samenwerking met de Victoria University, de University of Washington en Avenir Health, waarin het prijskaartje wordt beoordeeld om een einde te maken aan kindhuwelijken in 68 landen die goed zijn voor ongeveer 90 procent van het fenomeen. Het beëindigen van het kindhuwelijk in deze landen tegen 2030, concludeerden de onderzoekers, is verrassend betaalbaar: het zou slechts $ 35 miljard kosten.

Met andere woorden, het kost ruwweg $ 600 om elke kindbruid te sparen, gelijk aan de rekening voor een enkele nacht in een luxe hotel.

De investering van $ 35 miljard – in onderwijsinterventies, empowerment-initiatieven en programma’s die de sociale normen rond het kindhuwelijk veranderen – zou ongeveer 58 miljoen kindhuwelijken afwenden. Bovendien zullen meisjes die aan een vroeg huwelijk ontsnappen in staat zijn om “een productievere bijdrage te leveren aan de huishoudelijke onderneming”, wat na verloop van tijd aanzienlijke voordelen oplevert voor hun gemeenschappen.

Wat is het verschil tussen kindhuwelijk, vroeg huwelijk en gedwongen huwelijk?

Mensen verwijzen soms naar de term “kind-, vroeg- en gedwongen huwelijk”. Dit wekt de indruk dat deze termen verschillend zijn. In feite overlappen ze elkaar.
Kindhuwelijk en vroeghuwelijk verwijzen grotendeels naar hetzelfde: huwelijken waarbij een of beide echtgenoten jonger zijn dan 18 jaar. Het begrip kinderhuwelijk wordt echter soms ook gebruikt voor huwelijken waarbij een of beide echtgenoten 18 jaar of ouder zijn, maar niet in staat om toestemming te geven. Het huwelijk van een 19-jarige die lichamelijk of emotioneel nog niet rijp is, of die niet voldoende informatie heeft over haar keuzes, zou bijvoorbeeld worden beschouwd als een vroeg huwelijk.

Dwongen huwelijk is een huwelijk waarin een of beide echtgenoten geen volledige en vrije toestemming geven, ongeacht hun leeftijd. Gedwongen huwelijken kunnen ook verwijzen naar een verbintenis waarbij een of beide echtgenoten niet in staat zijn het huwelijk te beëindigen of te verlaten.

Omdat in de meeste landen kinderen niet in staat worden geacht wettelijk toestemming te geven, worden alle kindhuwelijken soms beschouwd als gedwongen huwelijken. Er zijn echter veel gevallen waarin twee adolescenten onder de 18 jaar vrijwillig met elkaar trouwen.

Wat heeft tienerzwangerschap te maken met kindhuwelijken?

In de ontwikkelingslanden vindt ongeveer 90 procent van de bevallingen onder adolescenten (meisjes van 15-19 jaar) plaats bij meisjes die al getrouwd zijn. Dit betekent dat kindhuwelijken vaak een voorloper zijn van vroege zwangerschappen, die een groot aantal gezondheidsrisico’s inhouden voor meisjes wier lichaam misschien nog niet rijp genoeg is voor het moederschap. Wereldwijd zijn complicaties bij zwangerschap en bevalling de belangrijkste doodsoorzaak onder adolescente meisjes.

Op sommige plaatsen is de causaliteit omgekeerd. Hoewel de meeste bevallingen van adolescenten binnen het huwelijk plaatsvinden, is het niet ongewoon dat eerste geboorten die binnen het huwelijk plaatsvinden, het gevolg zijn van voorhuwelijkse concepties. Het mediane aandeel van adolescente meisjes wier zwangerschap voor het huwelijk plaatsvond maar resulteerde in een geboorte binnen het huwelijk is 18 procent; dit verschijnsel komt vaker voor in Afrika dan in andere regio’s. Tienerzwangerschappen zijn vaak een stimulans voor ouders om hun dochters uit te huwelijken. Dit is te zien in landen over de hele wereld waar gemeenschappen zwangerschap buiten het huwelijk als een schande beschouwen. Meisjes kunnen zelfs gedwongen worden met verkrachters te trouwen om hun familie het stigma te besparen dat verbonden is aan een ongehuwde zwangerschap.

Geactualiseerd op 31 januari 2020