De meeste mensen denken dat ze het wel zouden weten als ze een seksueel overdraagbare aandoening (soa) hadden. . . Fout!
De waarheid is dat veel soa’s geen tekenen of symptomen hebben bij de meerderheid van de besmette mensen. Of ze hebben milde symptomen die gemakkelijk over het hoofd kunnen worden gezien. Dit is de reden waarom de term “ziekte” (zoals in SOA) begint te worden vervangen door infectie (of soa).
De enige manier om te weten of je een soa hebt, is om je te laten testen.
Veel mensen zijn in de war over het laten testen op soa’s. U kunt bijvoorbeeld denken dat uw jaarlijkse medische controle tests op soa’s omvat, vooral als uw zorgverlener weet dat u seksueel actief bent. Sommige zorgverleners testen op sommige infecties als u voor een reguliere controle komt, terwijl andere niet op een soa testen tenzij u daarom vraagt.
Als je onbeschermde seks hebt gehad, een nieuwe partner hebt (of meer dan één partner), of om welke reden dan ook bezorgd bent dat je bent blootgesteld aan een soa, praat dan met je zorgverlener over het laten testen op deze toonaangevende veel voorkomende soa’s: chlamydia, gonorroe, HIV, herpes, HPV, syfilis, en trichomoniasis. Als uw zorgverlener vindt dat u niet hoeft te worden gecontroleerd op een aantal van deze, weet u in ieder geval op welke u bent getest en op welke niet.
Hoe werken soa-testen?
U laten testen kan snel en gemakkelijk zijn. Afhankelijk van waarop je wordt getest, kan je arts een bloedmonster of een uitstrijkje nemen of je vragen in een bekertje te plassen.
Lees verder om een idee te krijgen van wat u kunt verwachten:
Strijkje van de genitaliën of urinemonster
Voor chlamydia en gonorroe: Als u orale of anale seks heeft gehad, laat uw arts dit dan ook weten. Deze plaatsen kunnen besmet zijn, maar vaginamonsters of urinemonsters zijn mogelijk niet positief.
Voor meer informatie over chlamydia, klik hier.
Swab van genitaal gebied of urinemonster.
Voor chlamydia en gonorroe: Als u orale of anale seks hebt gehad, laat uw zorgverlener dit dan ook weten. Deze plaatsen kunnen besmet zijn, maar vaginale of urinemonsters kunnen niet positief zijn.
Voor meer informatie over gonorroe, klik hier.
Bloedtest of uitstrijkje van de binnenkant van de mond. Vertrouwelijke en anonieme testmogelijkheden zijn in veel klinieken beschikbaar.
Voor meer informatie over HIV, klik hier.
Bloedtest (afgenomen van een arm of een vingerprik). Vraag zeker naar een type-specifieke IgG-test (geen IgM-test).
Voor meer informatie over herpes, klik hier.
Strijkje van de aangedane plek; indien eerst negatief voor herpes, later voor de zekerheid volgen met een bloedtest. Moet zo snel mogelijk gebeuren; “virale kweek” test niet zo nauwkeurig na 48 uur. Een negatieve kweek betekent niet dat u geen genitale herpes heeft.
Voor meer informatie over herpes, klik hier.
Bloedtest, of monster genomen van een zweer. De CDC beveelt aan dat alle zwangere vrouwen op syfilis worden getest.
Voor meer informatie over syfilis, klik hier.
Afname van het besmette gebied, lichamelijk onderzoek of monster van de afscheiding. “Trich” is bij mannen moeilijker op te sporen dan bij vrouwen.
Voor meer informatie over trichomoniasis, klik hier.
Visuele diagnose. Wratten kunnen zowel bij mannen als bij vrouwen voorkomen.
Voor meer informatie over HPV, klik hier.
Vanaf de leeftijd van 21 jaar moeten vrouwen worden getest met een Pap-test, waarbij wordt gezocht naar veranderingen in de baarmoederhalscellen die in verband worden gebracht met “hoog-risico” typen HPV die in verband worden gebracht met baarmoederhalskanker. Vanaf de leeftijd van 30 jaar moeten vrouwen ook een HPV-test ondergaan. Voor mannen is er geen test beschikbaar voor deze typen HPV.
Voor meer informatie over HPV, klik hier.
Waar kan ik me laten testen?
U kunt met uw zorgverlener praten over testen, of u kunt zoeken naar een kliniek bij u in de buurt met behulp van de onderstaande zoekfunctie (geleverd door de Centers for Disease Control and Prevention). Voer uw postcode in om een testcentrum bij u in de buurt te vinden.