Abonneren
Klik hier om uw e-mail alerts te beheren
Klik hier om E-mail Alerts te beheren
Terug naar Healio
Terug naar Healio
Een cohort van zwangere vrouwen in Canada die overbehandeld werden voor hypothyreoïdie met levothyroxine hadden meer kans op een vroeggeboorte dan vrouwen met een normaal schildklier-stimulerend hormoon, volgens een studie gepubliceerd in Thyroid.
“Overbehandeling met levothyroxine in de zwangerschap werd geassocieerd met vroeggeboorte bij zwangere vrouwen die voorafgaand aan de conceptie schildkliervervangende therapie gebruikten,” vertelde Patricia Lemieux, MD, afdeling geneeskunde aan de University of Calgary Cumming School of Medicine in Alberta, Canada, aan Healio. “Alle zwangere vrouwen die voor de zwangerschap schildkliervervangende middelen gebruiken, zouden hun TSH tijdens de zwangerschap moeten laten controleren. Dit gebeurt niet, maar het zou wel moeten.”
Lemieux en collega’s voerden een retrospectieve cohortstudie uit bij vrouwen van 15 tot 49 jaar die van oktober 2014 tot september 2017 een baby ter wereld brachten in Alberta, Canada. Vrouwen die een recept hadden ingevuld voor een schildkliervervangend medicijn in de 2 jaar voor de conceptie werden geïncludeerd.
Onderzoekers verzamelden bevallingsgegevens uit de Alberta Perinatal Health Program-database. De gegevens werden gekoppeld aan de Discharge Abstract Database voor ziekenhuisopnamegegevens en provinciebrede databases en de Pharmaceutical Information Network-database voor informatie over voorgeschreven medicatie en polikliniekbezoeken door artsen. De frequentie van TSH testen werd uitgesplitst per trimester.
Een normale TSH-spiegel werd gedefinieerd als 0,1 mIU/L tot 4 mIU/L op basis van de richtlijnen van de American Thyroid Association. Vrouwen werden gedefinieerd als overbehandeld met levothyroxine als ze een TSH meting hadden van minder dan 0,1 mIU/L tijdens de zwangerschap, en de onderbehandelde groep omvatte vrouwen met ten minste een TSH meting van 10 mIU/L of hoger.
Er waren 10.680 bevallingen bij vrouwen die schildklierhormoon gebruikten vóór de conceptie tijdens de studieperiode. Van het cohort had 82,2% ten minste één TSH-meting tijdens de zwangerschap, en 62,8% had twee of meer tests laten uitvoeren.
Van de 9.869 vrouwen die werden opgenomen in de analyse van de levothyroxinedosering, had 43,7% ten minste één aanpassing tijdens de zwangerschap, met de meest voorkomende timing voor de eerste aanpassing tijdens week 5 en 6 van de zwangerschap. De levothyroxine dosering nam toe naarmate de zwangerschap vorderde. Vergeleken met de levothyroxinedosering vóór de conceptie, waren de mediane verhogingen 17,9% in het eerste trimester, 35,7% in het tweede trimester en 43,6% in het derde trimester.
Van de 8.774 vrouwen die TSH-tests ondergingen tijdens de zwangerschap, bevond 4% zich in de levothyroxine overbehandelingsgroep en 9,1% in de onderbehandelingsgroep. Na correctie voor confounders, had de overbehandelingsgroep meer kans op vroeggeboorte in vergelijking met degenen met een normale TSH-spiegel (aangepaste OR = 2,14; 95% CI, 1,51-2,78). Er waren geen associaties tussen neonatale ICU-opname en over- of onderbehandeling met levothyroxine in aangepaste analyse. Echter, wanneer onderzoekers de analyse beperkten tot vrouwen met twee of meer recepten die voor de zwangerschap werden ingenomen, was er een associatie tussen neonatale ICU-opname en overbehandeling (aOR = 1,49; 95% CI, 1,03-2,16).
Vrouwen hadden meer kans om in de overbehandelingsgroep te vallen als hun TSH voor de zwangerschap minder dan 1,5 mIU/L was of de levothyroxinedosering ten minste 100 µg per dag was in het jaar voor de zwangerschap (P < .001). Vrouwen gediagnosticeerd met schildklierkanker of behandeld voor de ziekte van Graves hadden meer kans op TSH-suppressie, terwijl degenen gediagnosticeerd met primaire hypothyreoïdie minder kans hadden om in het overbehandelingscohort te vallen.
“Clinici moeten overwegen voorzichtigheid te betrachten om overbehandeling met levothyroxine in de zwangerschap te voorkomen bij vrouwen die voorafgaand aan de conceptie schildkliervervanging gebruikten,” zei Lemieux. “Het gebruikelijke beheer van reeds bestaande hypothyreoïdie is om de levothyroxinedosering met 25% tot 30% te verhogen bij alle zwangere vrouwen, zoals aanbevolen door de American Thyroid Association. Echter, een subgroep van zwangere vrouwen met preconception TSH minder dan 1,5 mIU/L of levothyroxine dosis groter dan 100 µg per dag kan baat hebben bij een meer conservatieve benadering van levothyroxine verhogingen tijdens de zwangerschap.”
Voor meer informatie:
Patricia Lemieux, MD, is te bereiken op [email protected].
Perspectief
Terug naar boven 
Terry F. Davies, MBBS, MD, FRCP, FACE
Thyroid replacement in pregnancy is a straightforward process dependent on the willingness of the patient to have frequent TSH evaluations throughout her three trimesters. Niettemin kan de gebruikelijke gewoonte om de doses aan te passen vóór een verandering in TSH (zoals aanbevolen door sommige beroepsverenigingen) inderdaad leiden tot aanzienlijke overdosering. In deze uitputtende, retrospectieve, Canadese studie van meer dan 10.000 zwangerschappen door Dr. Lemieux en collega’s, ontdekten zij dat bijna 18% van de vrouwen die vóór de zwangerschap schildkliervervangers gebruikten, niet eens werden getest! Er is iets ernstig mis met de gezondheidszorg die deze patiënten ontvingen. Het is mogelijk dat een dergelijke op voorschriften gebaseerde studie vrouwen omvatte die geen vervangingstherapie nodig hadden, maar het is onwaarschijnlijk dat dit zo’n groot tekort aan testen kan verklaren.
De vraag rijst dan of dit verzuim deze moeders en baby’s enig risico heeft opgeleverd. De risico’s van klinische hypothyreoïdie in de zwangerschap zijn goed gedocumenteerd, variërend van verhoogde zwangerschapscomplicaties, waaronder zwangerschapsverlies, tot baby’s die meer ADHD of een lager IQ ontwikkelen dan verwacht. De gegevens over de gevolgen van milde verhogingen van TSH blijven echter controversieel vanwege de moeilijkheid om vroeg genoeg in de zwangerschap te onderzoeken en te behandelen, wanneer de hersenontwikkeling op zijn hoogtepunt is en voordat de meeste vrouwen zich presenteren voor beoordeling.
De informatie over de gevolgen van overactiviteit van de schildklier is minder indrukwekkend en in feite wordt milde Graves’ hyperthyreoïdie vaak onbehandeld gelaten, waardoor het immuunsysteem het kan afhandelen naarmate de zwangerschap vordert. Een andere belangrijke bevinding van de studie van Lemieux en collega’s is dat zij een toename aantoonden van vroegtijdige bevallingen bij vrouwen die tijdens de zwangerschap werden overbehandeld met thyroxine, wat de kwestie oproept van een zonde van de commissie (OR = 2,14). Dat is het probleem bij de behandeling van zeer milde hypothyroïdie. Studies hebben aangetoond dat een aanzienlijk deel van de niet-zwangere patiënten eindigt met een onderdrukt TSH en dat is een belangrijk argument tegen het behandelen van milde schildklierinsufficiëntie – enigszins afhankelijk van de therapietrouw van uw patiëntenpopulatie. Niettemin vertoont 10% of meer van de gezonde vrouwen een laag TSH in de vroege zwangerschap, secundair aan de zeer variabele invloed van humaan choriongonadotrofine op de schildklier – de zogenaamde zwangerschapshyperthyreoïdie – en er zijn nog geen gegevens die erop wijzen dat dit fenomeen nadelige gevolgen heeft. Dit moet zeker opnieuw worden geëvalueerd in het licht van deze studie.
Hoewel schildklierantilichamen consequent in verband zijn gebracht met een verhoogd aantal miskramen, zal het ontbreken van gegevens over zwangerschapsverlies in dit bevolkingsonderzoek en het ontbreken van de schildklierantilichaamstatus bij de vrouwen een andere benadering van hun evaluatie vereisen, aangezien deze parameters niet beschikbaar waren in de geraadpleegde databases.
Lees meer over
Abonneren
Klik hier om uw e-mail alerts te beheren
Klik hier om E-mail Alerts te beheren
Terug naar Healio
Terug naar Healio
