Hoe wordt de diagnose gesteld van Pediatric Proteinuria (Overmaat proteïne in de urine)?
Als u of de kinderarts van uw kind vermoedt dat uw kind proteïnurie heeft, een aandoening waarbij proteïne uit het bloed in de urine lekt, zal de arts een urinetest aanbevelen.
In het verleden was een 24-uurs urineverzameling nodig om de diagnose proteïnurie te stellen. De patiënt verzamelde urine in een enkele container vanaf het eerste bezoek aan de badkamer in de ochtend tot het eerste bezoek op de volgende dag. Deze test kan nog steeds worden gebruikt, maar meestal kan een eenvoudige urinetest in de spreekkamer van een arts worden gedaan om te testen hoeveel proteïne er in de urine van uw kind zit. Een chemisch behandeld papier dat in het urinemonster wordt gedoopt, verandert van kleur als het eiwitgehalte hoog is.
Als uw kind geen symptomen heeft en een urinemonster dat ’s ochtends vroeg wordt afgenomen geen eiwit of slechts sporen van eiwit aangeeft, kan de arts voorstellen dat uw kind over een jaar opnieuw wordt getest. Als er wel eiwitten in de urine worden aangetroffen, moet er ’s ochtends nog een monster worden genomen dat ook met een microscoop wordt onderzocht en moet er verder urineonderzoek plaatsvinden – het fysisch, chemisch en microscopisch onderzoeken van een urinemonster. Als de urinetests overtollig eiwit aantonen en de resultaten van het urineonderzoek abnormaal zijn, kan uw kind verdere evaluatie nodig hebben, want als de proteïnurie aanhoudt, kan dit betekenen dat de nierfunctie van uw kind afneemt.
Om de algehele en niergezondheid van uw kind te controleren, zal de arts vragen naar de volledige medische geschiedenis van uw kind, een lichamelijk onderzoek uitvoeren en bloedmonsters nemen om de niveaus van creatinine en ureumstikstof te meten – afvalmaterialen die bij gezonde mensen door de nieren worden gefilterd. Een te hoog gehalte kan wijzen op een slechte nierfunctie.
In sommige gevallen kan de arts een echografie van de nieren aanbevelen om structurele schade of afwijkingen op te sporen. Deze test geeft de arts informatie over de grootte en vorm van de nier en helpt bij het opsporen van cysten, nierstenen, obstructies, massa’s in de nier en andere problemen. Het onderzoek is pijnloos en niet-invasief. Een technoloog beweegt een sonde van buiten het lichaam over de nier, waardoor geluidsgolven ontstaan die door de nier worden teruggekaatst en een beeld vormen op een videoscherm.
In zeldzame gevallen kan het zijn dat uw kind een nierbiopsie nodig heeft. De arts kan een stukje nierweefsel onder een microscoop bekijken om te proberen de precieze nierziekte vast te stellen. Voor een biopsie, waarvoor een overnachting in het ziekenhuis nodig is, krijgt uw kind een licht kalmerend middel en plaatselijke verdoving. De arts brengt een biopsienaald in de nier aan de hand van beelden van een echografie of een CT-scan (computertomografie), een onderzoek waarbij meerdere röntgenfoto’s worden gebruikt om een gedetailleerd beeld van de lichaamsstructuren te krijgen. Het nierweefsel zal worden onderzocht om de nierziekte te diagnosticeren die eiwit in de urine veroorzaakt.