Er kan geen twijfel over bestaan dat iemand geschokt zou zijn door de gebeurtenissen die plaatsvonden in het huis van zanger Al Green in Memphis, Tennessee, van zanger Al Green in de vroege ochtenduren van 18 oktober 1974, toen een ex-vriendin hem in bad aanviel en een pot gloeiend hete grutten over zijn rug goot voordat ze zich terugtrok in een slaapkamer en zichzelf doodschoot met Green’s eigen pistool. Niet iedereen zou de betekenis van het incident echter op dezelfde manier hebben verwerkt als Green. In de overtuiging dat hij was afgedwaald van de rechtvaardige muzikale en spirituele koers die voor hem was uitgestippeld, was Al Green een jaar eerder wedergeboren christen geworden. Maar na de aanval van Mary Woodson op deze dag in 1974, begon hij aan een proces dat er uiteindelijk toe zou leiden dat hij het pop supersterrendom en alles waar het voor stond zou afzweren.
Al Green, alom bekend als een van de grootste stemmen in de geschiedenis van de soul-muziek, was op het absolute hoogtepunt van zijn krachten in 1974. Hij had zeven kritisch en commercieel succesvolle major-label albums achter zijn naam staan met tijdloze hits als “Tired Of Being Alone” (1971), “Let’s Stay Together” (1971) en “I’m Still In Love With You” (1972). Hij had ook, in de woorden van Davin Seay, die met Green samenwerkte aan zijn autobiografie uit 2000, Take Me To The River, een “basic animal appeal to women” dat vele bewonderaars aantrok, waaronder Mary Woodson.
Mary Woodson maakte voor het eerst kennis met Green nadat ze haar man en kinderen in New Jersey had achtergelaten en een van zijn concerten in upstate New York had bijgewoond. Op de avond van de aanslag was Woodson onverwacht bij Green’s huis in Memphis opgedoken, nadat hij was teruggekeerd van een concert in San Francisco. Het is onduidelijk wat haar precies tot actie heeft aangezet, maar haar daden hebben Al Green niet alleen ernstige brandwonden bezorgd die een maandenlange ziekenhuisopname zouden vergen, ze hebben hem ook emotioneel en spiritueel zwaar geschokt achtergelaten. “Hij houdt ervan om de feiten van zijn bekering te distantiëren van de verschrikkelijke gebeurtenissen van die nacht,” zegt Seay, “maar ik denk dat het Woodson-incident een soort kristallisatie was van zijn behoefte om verder te gaan, om als het ware een deel van zijn leven af te sluiten en een ander deel te openen.”