Free Press

Bij verschillende diersoorten verschilt de brekingstoestand van het oog in verschillende delen van het gezichtsveld (VF), met grotere bijziendheid in het gebied dat naar de grond kijkt (“lower field myopia”). Wij bestudeerden de breking en oogvorm van het normale caviaoog om te bepalen welke eigenschap(pen) ten grondslag liggen aan deze visuele aanpassing. Cavia’s (n = 67) werden ofwel pasgeboren ofwel opgegroeid onder gloeilamplicht tot ze 14, 37 of 45 dagen oud waren (respectievelijk 20, 44, 20 en 11 ogen). Refractieafwijking werd gemeten on-axis en 30° off-axis in de superieure (SVF), inferieure (IVF), temporale (TVF) en nasale (NVF) gezichtsvelden. De vorm van de ogen werd geanalyseerd aan de hand van beelden van bevroren hemisecties in zowel het horizontale als verticale middenvlak bij dieren van 14 dagen, en in het verticale vlak op de leeftijd van 0, 14 en 45 dagen. Axiale afstanden in vitro waren gecorreleerd met in vivo hoogfrequent ultrasound (r2 = 0,90). In het horizontale vlak werd de asymmetrie veroorzaakt door een kegelvormige zone van ±6° rond de oogzenuw (12° off-axis in NVF), wat wijst op significante bijziendheid in deze zone. Bij 30° was er geen asymmetrie in ooglengte, maar de NVF was +1,7 D meer myopisch door asymmetrie in corneale kracht. In het verticale vlak bij 30°, was de IVF meer myopisch dan de SVF met -3.8 D bij 0 dagen, -5.9 D bij 14 dagen en -6.0 D bij 37 dagen. Dit was het gevolg van verticale asymmetrie in de afstand van het netvlies tot het centrum van de lens, die het langst was in het midden van de IVF. Deze niet-lineaire helling van het netvlies was aanwezig bij de geboorte. Bij oudere dieren verschoof de piek van de helling meer naar het centrum, en het oog ontwikkelde langere lengtes in de uiterste bovenste periferie (SVF), wat veroorzaakt kan zijn door de lage ligging van het kamerplafond. De verticale asymmetrie in de oogvorm werd weerspiegeld door veranderingen in de dikte van het vaatvlies, wat een mechanisme suggereert waarmee de oogvorm tijdens de ontwikkeling door het zicht werd verfijnd. Op jonge leeftijd was de groei van het oog in het verticale vlak 1,7 maal hoger in het centrum dan in de periferie, een patroon dat in de daaropvolgende maand omkeerde. Aangezien emmetropisatie werd bereikt gedurende deze periode, kunnen lokale visuele signalen gerelateerd aan helder zicht een schakelaar verschaffen om de oculaire groei te veranderen van een centrale naar een perifere nadruk.