Free Press

Reizende verpleegkundigen reizen door het hele land. Ze zien veel dingen, van monumenten tot bergen, maar velen zien en horen dingen die ze nooit hadden verwacht tijdens het reizen. Je hoort vaak verhalen over vreemde of enge dingen die in ziekenhuizen gebeuren. Veel ziekenhuizen hebben hun eigen enge ziekenhuisverhalen.

Werkend in een nieuw ziekenhuis elke 13 weken, zien ze regelmatig de cirkel van het leven en sommigen hebben gezegd dingen uit het hiernamaals te ervaren. Hieronder vindt u een aantal enge ziekenhuis verhalen van de leden van onze Travel Nurse Network groep.

Night shifters we raden u niet aan deze ’s nachts te lezen

Ooit toen ik werkte in een LTC-faciliteit liep ik door de hal te spreken met een CNA toen we plotseling het luide geluid hoorden van water dat in de badkamer liep. Alle patiënten lagen al in bed dus ik draaide me om naar haar en keek van WTF is dat? We liepen naar de badkamer die je alleen met een sleutel kon betreden, openden de deur en gingen naar binnen. De lichten waren uit dus we deden ze aan.

Het badwater stroomde op volle toeren in het bad, er was niemand in. Ik liep erheen en draaide de kraan helemaal open totdat het water stopte met lopen.

Ik zei waarom loopt dit water, iedereen ligt in bed. De CNA zei dat er de hele tijd vreemde dingen gebeuren in die badkamer en op de vloer, waaronder lichten die aan en uit gaan en dingen die bewegen of aan gaan in die specifieke badkamer.

Wat raar was, was dat ik het water hoorde aanzetten toen ik in de buurt van die badkamer stond en wist dat er niemand binnenliep en dat de hendel helemaal naar rechts moest worden gedraaid om hem uit te zetten.

– Lolita

2.) They’re Still Here

Ik werkte op een ICU. had een patiënte die alleen maar herhaalde wat er tegen haar gezegd werd en de hele nacht bij haar was. Op een keer kwam ik de kamer binnen en begon ze me alle manieren te vertellen waarop ze was gestorven. “Ik stierf door een overdosis verdovende middelen, ik stierf omdat ik te veel insuline nam, ik stierf op een zonnige zondagnamiddag,” enz. Later keek ze naar het plafond en zei: “Ze zijn er allemaal nog.” Ik rende zo snel als ik kon die kamer uit. Een andere keer had ik een blinde patiënt die me de hele nacht bleef vragen hoe laat het was. Op een keer ging ik naar binnen om te kijken hoe laat het was en hij zei tegen me: “Het is het spookuur.” Het was 3:33. Ik liep naar buiten.

– Courtney

3.) The Man in The Room

Ik had een patiënt die werd opgenomen in een kamer rond 0130. Hij was alert en georiënteerd. Hij werd binnengerold op een ER brancard en begon te flippen over “hem”. Kunnen we “hem” niet zien? Dat hij niet in die kamer zal blijven en dat hij zo ver mogelijk van die kamer moet zijn. We veranderen zijn kamerindeling en zorgen dat hij zich vestigt. Later op de ochtend, vraag ik wie “hij” is? Hij zegt dat we de kamer moeten laten uitdrijven. “Hij” is blijkbaar een zeer boze dode man van midden 40.

Hij hield niet van een andere man in “zijn” kamer. Die kamer was altijd erg koud. Zomer of winter. De lichten gingen altijd aan zonder reden…

– Susan

4.) Tot de dood ons scheidt

Ik werkte 14 jaar geleden in een LTC faciliteit als een nachtdienst assistent. Ik werkte in een hal waar ik nog nooit was geweest. Het was ongeveer 1 uur ’s nachts en ik zag een oudere man uit een kamer lopen, door de gang, en de faciliteit verlaten. Ik ging naar die kamer en de bewoonster was wakker. Ik vroeg haar met wie ze praatte en ze vertelde me dat haar man haar altijd ’s avonds laat kwam bezoeken. Ik vroeg het aan de andere assistent op de verdieping en die vertelde me dat de bewoner 102 jaar oud was en dat haar man al 20-30 jaar dood was. Ik zweer op mijn leven dat het een echt persoon was die de hal verliet. Ik kon zelfs zijn kleding en hoed beschrijven. Onnodig te zeggen dat ik niet veel meer in die zaal werkte

– Kayleigh

5.) Come Play With Us Katie

Ik werkte in het kinderziekenhuis in Cincinnati en daar is een klein meisje dat aan het bed van stervende kinderen verschijnt op de dag voordat ze overlijden en hen vertelt dat het wel goed komt. Ze noemden haar zelfs een begrip bij de oriëntatie.

In Indy in een kinderziekenhuis, hadden we een patiënt die overging tijdens een operatie, maar in haar kamer spookte het. Een kleine Afro-Amerikaanse jongen zag haar op een avond en zei “ze lijkt op mij en heeft een van deze en een van deze”, wijzend op zijn centrale lijn en GT. Zij had ook een centrale lijn en GT.

Hier in CO, verbleef ik net in het Stanley hotel. Het is het hotel dat The Shining inspireerde. Steven King verbleef er en had het gevoel dat zijn barman een geest was en zag twee kleine meisjes op de 4e verdieping toen er geen andere gasten waren. Ik werd elke 20 minuten wakker van niets. En had een sok op mijn perfect opgemaakte bed en een bagagelabel en oorbel op mijn SPOTLESS badkamer. De volgende ochtend kocht ik een boek over hotelspoken en mijn hotelkamer stond erin. Blijkbaar worden er dingen vermist in een deel van het hotel en duiken ze later op in mijn kamer. ? Ze hebben ook een gewonde veteraan gedoneerde vlag die een plek heeft die is begonnen te vervagen in een silhouet van de oorspronkelijke eigenaar van het hotel.

– Katie

6.) Have a Good Night Doctor

Ik werd op een avond opgeroepen voor een slecht geval in de OK en we zaten er midden in en ik zag een man in chirurgenkleding langs de OK-deur lopen en verder gaan naar een doodlopende weg, we waren aan het einde van de hal, ik liep naar de deur en kon niemand vinden, riep hallo en nog steeds niemand. Ik had gehoord dat er een geest van een chirurg in de OK was.

– Melinda

7.) Don’t Swoosh Her

Werkte in een LTC waar een schattig klein mannetje duidelijk zou zijn over aan de ene kant van deze twin bed en als ik vroeg hem om op te schuiven, zodat hij er niet af te vallen, zei hij dat hij niet wilde swoosh het kleine meisje naast hem liggen? Ik denk dat er hier ooit kinderen waren.

In dezelfde hal zagen bewoners een dame in het zwart die kamers binnenging en binnen een dag of twee zou die bewoner overgaan. ?. Ik hield er niet van om ’s nachts in die zaal te werken!

– Pasen

8.) Lachen is niet altijd het beste medicijn

Ik zat op een nacht alleen te eten in de cafetaria, misschien 1 uur ’s nachts. Ik liep naar de hal om in de lift te stappen en hoorde een klein kind lachen. Er was niemand in de buurt. Ik vroeg de beveiliging om rond te lopen en te kijken, er was alleen EVS daar beneden met de deuren op slot, nergens in de buurt van die gang

– Kari

9.) Het auto-ongeluk

Ik werkte een ICU opdracht in een klein ziekenhuis in Wilkesboro NC en mijn patiënt die op sterven lag begon te schreeuwen over een auto-ongeluk en opgegeven overlevende man vs vrouw op hetzelfde moment was er een MVA kwam in de ED waar een van de passagiers overleden we waren allemaal freaking out!!!

– Juan

10.) He Liked My Energy

Toen ik op FB postte dat mijn slaapkamerverlichting steeds & uit ging, zei een vriendin die “dingen ziet” dat het een pas overleden jongetje was. Ze wist niet dat ik die week in hem-onc had gewerkt (ik zweef in een kinderziekenhuis) en dat er vlak voor mijn dienst een jongetje was overleden. Een paar dagen later nam ik een foto van een gordijn dat ik had gemaakt voor de kamer van mijn dochter en er dansten twee lichtbollen op mijn scherm. Mijn vriendin zei dat één van hen de jongen was. Ze zei dat hij van mijn energie hield…

-Maria

11.) LTC Verhalen

Ik werkte LTC en heb tonnen enge ziekenhuisverhalen.

1. De faciliteit werd gebouwd waar vroeger een speeltuin was. Een kleine jongen stierf daar in de jaren ’30. Bewoners die blind waren of Alzheimer hadden, “zagen” regelmatig een jongetje. Ze beschreven altijd precies dezelfde jongen in dezelfde kleren.
2. Ik had een 90-jarige demente bewoonster die al jaren niet meer had gesproken. Ze was actief aan het sterven. Ze keek achter me en zei: “Oké, ik zie je morgen. Ik hou van je.” Ze stierf precies 24 uur later.
3. Er was een bewoonster die nooit haar eigen badkamer gebruikte om een plas te doen. Ze ging altijd naar de kamer aan de overkant van de gang. Na haar overlijden zweerden mensen dat ze iemand de kamer tegenover haar zagen binnengaan. Zelfs jaren later van mensen die het verhaal niet kenden.

Ik kan nog uren doorgaan. Ha ha

– Debra

12.) The Land of Enchantment

Er zijn Navajo, Zuni en Hopi Natives die werken en naar het GIMC ziekenhuis gaan waar ik werk. Hoor het meest over de huidenlopers! Ook op de verdieping waar ik werk, spookt het zeker. In een kamer hoorde ik computertoetsen typen. Ik was alleen in de kamer. Ik stond op om te kijken waar het geluid vandaan kwam en het geluid stopte. Ik ging zitten en het begon weer. Ik vroeg het aan een collega en ze flipte en zei dat het een oude collega was die altijd haar huiswerk voor haar masters in die kamer maakte. Ze was omgekomen bij een auto-ongeluk.

Iedereen lijkt de computertoetsen te hebben gehoord en wist het ook, want ik zei een andere dag iets over kamer 9 en ze hadden zoiets van “aww man het is haar weer”. Er zijn geesten van kleine kinderen en een chirurg die over de vloer zwerven en er is gekreun gehoord uit kamer 5. Ik heb een klein meisje bij kamer 5 gehoord en ik dacht dat ik haar gezien had en op een nacht dacht ik dat er een patiënt in de kamer was en toen hoorde ik dat er niemand was. Ik was erg geschrokken.

Ze hebben een inheemse medicijnman ingehuurd om te komen bidden en veilig op de vloer te zijn. ?. Ook, een kopje verplaatst 3 keer in het appartement waren we in het laatst. Ik zweer het! De echtgenoot zei het en ik was als leugen! En toen begon hij op te nemen en het deed het weer. De toonbank was droog. Er is zeker iets anders op inheems land in NM.

– Alyssa

13.) The Call

Toen ik een PCA was werkte ik in het mercy ziekenhuis in mt airy (wat er niet meer is) we hadden altijd vreemde dingen gebeuren, maar het beste was een nacht kregen we een willekeurige oproep op mijn eenheid (ik werkte op de 5e verdieping Tele kant, de andere kant was oncologie) van een kamer op de verdieping onder ons. Het ding was op de 4e verdieping die kant was gesloten voor een lange tijd en er was niemand daar beneden. De andere kant was een klein revalidatiecentrum. Dus we kregen een telefoontje, er was niemand in die kamer. Dus ik en een paar anderen gaan naar beneden en naar die kant van de hal. We vinden de kamer en gaan naar binnen om te zien dat er niemand is. Het werd gebruikt voor opslag en er was geen telefoon of licht in die kamer. Niemand kon het verklaren.

Anders dan dat we oproep lichten hadden die uit gingen als er niemand in die kamer was. We dachten gewoon dat het een geest was. Nog 1 verhaal. Ik ben gevoelig voor het paranormale en niet lang nadat ik daar begon te werken op nachten dat de lift 9 van de 10 keer open ging net toen ik op het punt stond om op de knop te drukken. Dit gebeurde vaak en alleen bij mij. Elke keer stapte ik in en zei ik dank je wel geest. – Karin

Als je meer enge ziekenhuisverhalen van reizende verpleegkundigen wilt lezen klik dan hier. Heb je zelf enge ziekenhuisverhalen? Post ze hieronder!