Tijdens de Grote Depressie verloren miljoenen Amerikanen hun baan in de nasleep van de beurskrach van 1929. Maar voor één groep mensen ging de arbeidsparticipatie juist omhoog: vrouwen.
Van 1930 tot 1940 steeg het aantal werkende vrouwen in de Verenigde Staten met 24 procent van 10,5 miljoen tot 13 miljoen. De belangrijkste reden voor de hogere arbeidsparticipatie van vrouwen was het feit dat de banen die voor vrouwen beschikbaar waren – het zogenaamde “vrouwenwerk” – in industrieën lagen die minder door de beurs werden getroffen.
“Sommige van de zwaarst getroffen industrieën, zoals de kolenmijnbouw en de verwerkende industrie, waren waar mannen overheersten,” zegt Susan Ware, historica en auteur van Holding Their Own: American Women in the 1930s. “Vrouwen waren beter beschermd tegen banenverlies omdat ze in stabielere sectoren werkten, zoals huishoudelijk werk, onderwijs en administratief werk.”
Een grote groep vrouwen werkt aan naaimachines, circa 1937.
London Express/Getty Images
‘Vrouwenwerk’ tijdens de Grote Depressie
Tegen de jaren dertig waren vrouwen al tientallen jaren langzaam in groteren getale gaan werken. Maar de Grote Depressie dwong vrouwen om met hernieuwde aandrang werk te zoeken, omdat duizenden mannen die ooit kostwinner voor het gezin waren geweest, hun baan verloren. Een daling van het aantal huwelijken met 22 procent tussen 1929 en 1939 betekende ook dat meer alleenstaande vrouwen in hun eigen levensonderhoud moesten voorzien.
Weliswaar betaalden de banen die voor vrouwen beschikbaar waren minder, maar ze waren minder veranderlijk. Tegen 1940 kon 90 procent van alle banen voor vrouwen worden gecatalogiseerd in 10 categorieën zoals verpleging, onderwijs en ambtenarij voor blanke vrouwen, terwijl zwarte en Latijns-Amerikaanse vrouwen grotendeels beperkt waren tot huishoudelijk werk, volgens David Kennedy’s boek uit 1999, Freedom From Fear.
De snelle uitbreiding van de overheid onder de New Deal verhoogde de vraag naar secretariële functies die vrouwen haastig vervulden en creëerde andere werkgelegenheidskansen, zij het beperkte, voor vrouwen.
READ MORE: Is Huwelijk Geschiedenis?
Eleanor Roosevelt en Frances Perkins
Vrouwen tijdens de Grote Depressie hadden een sterke pleitbezorger in First Lady Eleanor Roosevelt. Zij lobbyde bij haar man, president Franklin D. Roosevelt, voor meer vrouwen in functies, zoals minister van Arbeid Frances Perkins, de eerste vrouw die ooit een kabinetspost bekleedde en de drijvende kracht achter de Sociale Zekerheidswet.
Ironiek genoeg, terwijl Perkins zelf een vooraanstaande functie bekleedde, pleitte zij tegen het concurreren van getrouwde vrouwen voor banen, omdat zij dit gedrag “egoïstisch” noemde, aangezien zij verondersteld werden door hun echtgenoten te kunnen worden ondersteund. In 1932 ondersteunde de nieuwe Federal Economy Act het sentiment van Perkins toen het bepaalde dat echtgenoten van paren die beiden voor de federale overheid werkten, als eersten zouden worden ontslagen.
LEES MEER: Why Married Women Were Banned From Working During the Great Depression
Discrimination Against Women
Voor de vrouwen die erin slaagden om aan het werk te blijven, werd de strijd om een fatsoenlijke beloning ondertussen zwaarder. Volgens T.H. Watkin’s The Great Depression: America in the 1930s. En banen die werden gecreëerd onder de Works Progress Administration beperkten vrouwen tot gebieden als naaien en verplegen die minder betaalden dan rollen die waren voorbehouden aan mannen.
Weliswaar mochten vrouwen lid worden van bepaalde vakbonden, maar ze kregen beperkte invloed op het beleid, schrijft Kennedy. Uiteindelijk waren lagere lonen en minder uitkeringen de norm voor vrouwen in de beroepsbevolking – en dit gold vooral voor gekleurde vrouwen.
Mexicaans-Amerikaanse vrouwen en de Grote Depressie
Zowat 400.000 Mexicaans-Amerikanen verhuisden in de jaren dertig van de vorige eeuw uit de Verenigde Staten naar Mexico, velen tegen hun wil, aldus Kennedy.
Mexicaanse vrouwen in Californië, 1933.
Photo12/UIG/Getty Images
“De houding was ‘ze pikken onze banen in,'” zegt historica Natalia Molina, auteur van Fit to Be Citizens. “Voor de Depressie werden Mexicaanse immigranten gezien als ‘doorgangsvogels’ die werk kwamen doen dat Amerikanen niet wilden doen, zoals seizoensgewassen plukken,” zegt ze. “Vooral vrouwen waren het doelwit, omdat het hebben van gezinnen in de VS betekende dat de arbeiders zouden blijven.”
Mexicaans-Amerikaanse vrouwen die werk konden vinden, namen vaak deel aan de informele economie, werkten als straatverkopers of verhuurden kamers aan logees als mensen hun huizen kleiner maakten.
Zwarte vrouwen en de Grote Depressie
Voor zwarte vrouwen betekende de intrede van meer blanke vrouwen in de beroepsbevolking dat banen en fatsoenlijke lonen nog moeilijker te vinden werden.
“Op elke plaats waar gediscrimineerd kon worden, werden zwarte vrouwen dubbel benadeeld,” zegt Cheryl Greenberg, historica aan het Trinity College. “Meer blanke vrouwen gingen werken omdat ze het konden en omdat ze het moesten. Zwarte vrouwen waren al sinds 1865 aan het werk. Zwarte gezinnen hadden nog nooit van één loon kunnen rondkomen.”
Schoonmaakster Ella Watson staat met bezem en dweil voor de Amerikaanse vlag, gefotografeerd door Gordon Parks als onderdeel van een onderzoek voor de Farm Security Administration in het Depressietijdperk.
Gordon Parks/Getty Images
Een vijfde van alle Amerikanen die tijdens de Grote Depressie federale steun ontvingen, was zwart, de meesten op het platteland in het zuiden, aldus Kennedy. Toch “hadden landarbeiders en huishoudelijk personeel – de twee belangrijkste plaatsen waar je zwarte vrouwen aantrof – geen pensioen of vangnet,” zegt Greenberg, verwijzend naar hun uitsluiting van de Sociale Zekerheidswet van 1935. In plaats van huishoudelijk personeel te ontslaan, konden particuliere werkgevers hen gewoon minder betalen zonder wettelijke repercussies.
Alle federale hulpprogramma’s werden lokaal beheerd, wat betekent dat discriminatie schering en inslag was, volgens Watkins. Ondanks deze obstakels zorgde Roosevelts “Zwarte Kabinet”, geleid door Mary McLeod Bethune, ervoor dat bijna elk New Deal bureau een zwarte adviseur had. Het aantal Afro-Amerikanen werkzaam bij de overheid verdrievoudigde.
LEES MEER: Last Hired, First Fired: How the Great Depression Affected African Americans
Rosie The Riveter
In 1940 had slechts 15 procent van de getrouwde vrouwen een baan, tegen bijna 50 procent van de alleenstaande vrouwen. Maar het stigma rond getrouwde vrouwen die banen van mannen overnamen, werd opzij geschoven toen Amerika de Tweede Wereldoorlog naderde. Terwijl mannen naar het buitenland werden uitgezonden, werden vrouwen opgeroepen om hun plaats in te nemen in de productie aan het thuisfront. Iconen zoals Rosie the Riveter vierden de nieuwe uitgebreide bijdragen van vrouwen in de beroepsbevolking – in ieder geval tot het einde van de oorlog.
LEES MEER: Het ontdekken van de inspiratie achter Rosie the Riveter