Hubert de Givenchy & Audrey Hepburn: A Love Story :: This Is Glamorous | Free Press

By adminoktober 20, 2021Leave a Comment

EEN VAN DE mooiste en duurzaamste platonische liefdesverhalen uit de modewereld zou het bijna nooit worden. Het verhaal gaat dat Audrey Hepburn in 1953, tijdens het filmen van Sabrina, een bezoek bracht aan het atelier van de Franse couturier Hubert de Givenchy in Parijs om de mogelijkheid te bespreken dat hij de jurken voor de film zou ontwerpen. Givenchy verwachtte natuurlijk de (in die tijd beroemdere) Katharine Hepburn. In plaats daarvan arriveerde Audrey in zijn studio, die volgens zijn herinnering “een heel tenger iemand was met mooie ogen, kort haar, dikke wenkbrauwen, een heel klein broekje, ballerinaschoenen en een klein T-shirt. Op haar hoofd droeg ze een strooien gondeliershoed met een rood lint eromheen”. Hij sloeg haar uitnodiging om voor haar te ontwerpen af en zei haar: “Nee, Mademoiselle, ik kan u niet kleden”.
Hepburn liet zich echter niet ontmoedigen en nodigde Givenchy uit voor een diner. Aan het eind van die avond in 1953 zou de couturier in haar ban zijn geraakt, of, zoals hij het uitdrukte, “haar schoonheid, persoonlijkheid en lichtheid van geest”.
En zo begon een creatieve vriendschap die duurde tot Hepburn in 1993 overleed. “Ze heeft me overgehaald, wat een geluk dat ik het aanvaard heb”, zei Givenchy. Bekend om haar tijdloosheid en gratie, zou het creatieve brein achter sommige van de beroemdste looks van de Britse filmster de aristocratische Franse ontwerper zijn. Hepburn zou meer dan 40 jaar Givenchy’s muze en vriend zijn en verklaarde: “Zijn kleren zijn de enige waarin ik mezelf ben. Hij is veel meer dan een couturier, hij is een schepper van persoonlijkheid.”
Aan het einde van haar leven gaf de actrice de ontwerper een marineblauwe gewatteerde jas en zei hem “als je verdrietig bent, draag dit dan en het zal je moed geven”. Zelfs 20 jaar na haar dood werd hij nog overmand door emoties en zou hij zeggen: “Van Genève tot Parijs heb ik gehuild in de jas die ze me had gegeven”.
En zo eindigde het eeuwige liefdesverhaal van de mode tussen de elegante meester van de verwoestende chic en het zeer geliefde film- en mode-icoon. Givenchy zou later over Hepburn zeggen, “ze was een betovering, inspirerend voor liefde en schoonheid, en feeën verdwijnen nooit helemaal”.

EEN VAN DE mooiste en duurzaamste platonische liefdesverhalen uit de modewereld zou het bijna nooit worden. Het verhaal gaat dat Audrey Hepburn in 1953, tijdens het filmen van Sabrina, een bezoek bracht aan het atelier van de Franse couturier Hubert de Givenchy in Parijs om de mogelijkheid te bespreken dat hij de jurken voor de film zou ontwerpen. Givenchy verwachtte natuurlijk de (in die tijd beroemdere) Katharine Hepburn. In plaats daarvan arriveerde Audrey in zijn studio, die volgens zijn herinnering “een heel tenger iemand was met mooie ogen, kort haar, dikke wenkbrauwen, een heel klein broekje, ballerinaschoenen en een klein T-shirt. Op haar hoofd droeg ze een strooien gondeliershoed met een rood lint eromheen”. Hij sloeg haar uitnodiging om voor haar te ontwerpen af en zei haar: “Nee, Mademoiselle, ik kan u niet kleden”.

Hepburn liet zich echter niet ontmoedigen en nodigde Givenchy uit voor een diner. Aan het eind van die avond in 1953 zou de couturier in haar ban zijn geraakt, of, zoals hij het uitdrukte, “haar schoonheid, persoonlijkheid en lichtheid van geest”.

En zo begon een creatieve vriendschap die duurde tot Hepburn in 1993 overleed. “Ze heeft me overgehaald, wat een geluk dat ik het aanvaard heb”, zei Givenchy. Bekend om haar tijdloosheid en gratie, zou het creatieve brein achter sommige van de beroemdste looks van de Britse filmster de aristocratische Franse ontwerper zijn. Hepburn zou meer dan 40 jaar Givenchy’s muze en vriend zijn en verklaarde: “Zijn kleren zijn de enige waarin ik mezelf ben. Hij is veel meer dan een couturier, hij is een schepper van persoonlijkheid.”

Aan het einde van haar leven gaf de actrice de ontwerper een marineblauwe gewatteerde jas en zei hem “als je verdrietig bent, draag dit dan en het zal je moed geven”. Zelfs 20 jaar na haar dood werd hij nog overmand door emoties en zou hij zeggen: “Van Genève tot Parijs heb ik gehuild in de jas die ze me had gegeven”.

En zo eindigde het eeuwige liefdesverhaal van de mode tussen de elegante meester van de verwoestende chic en het zeer geliefde film- en mode-icoon. Givenchy zou later over Hepburn zeggen, “ze was een betovering, inspirerend voor liefde en schoonheid, en feeën verdwijnen nooit helemaal”.

Geef een antwoord Antwoord annuleren